tag:blogger.com,1999:blog-57399706628449349962024-03-18T05:02:47.025+02:00Ἄλκιμοι: Τρίτη ΗλικίαἎμμες ποκ' ἦμες <b>ἄλκιμοι</b> νεανίαι· <br>Τα χαμομηλάκια που μας μεγάλωσαν!!! hamomilaki Anthemishttp://www.blogger.com/profile/12600128749887147755noreply@blogger.comBlogger81125tag:blogger.com,1999:blog-5739970662844934996.post-6346786324670781192024-03-08T12:20:00.002+02:002024-03-08T12:20:18.278+02:00Σε κάθε ζαβολιά, μου λείπεις παππού<span style="color: #351c75; font-family: times; font-size: large;">Σε θυμάμαι, παππού. Θυμάμαι εσένα, στη παιδική μου ηλικία. Εγώ να παίζω με τα παιδιά της γειτονιάς κι εσύ να κάθεσαι να με χαζεύεις. </span><div><span style="color: #351c75; font-family: times; font-size: large;">Πάντα με πρόσεχες, μην τυχόν και πάθω τίποτα.<br />Σε κάθε ζαβολιά, σε κάθε θέλω μου ήσουν εκεί. Βράχος απέναντι στα επιβλητικά όχι της μαμάς. Με την δική σου βοήθεια κατάφερα πολλές φορές να περάσει το δικό μου.<br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjVbS29gI8HUnecFHTwtdQuoct7Q0Oz6G5TXaICpUT16S3fKqG6o7ttWihF-rxMV1ELdOZv0idMZ-xyEW-hKelPql_SgePSHRyAk9TgYYn6iE35V64JQ6NeQTkfMtnKmtGQUpE1eRbuvODsWHqNJfOJA0Bxon9T-2CITUbwpo18Fzolx5UXu0YUCadKWV7U/s720/25-19-7-2-14-31-8m.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="577" data-original-width="720" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjVbS29gI8HUnecFHTwtdQuoct7Q0Oz6G5TXaICpUT16S3fKqG6o7ttWihF-rxMV1ELdOZv0idMZ-xyEW-hKelPql_SgePSHRyAk9TgYYn6iE35V64JQ6NeQTkfMtnKmtGQUpE1eRbuvODsWHqNJfOJA0Bxon9T-2CITUbwpo18Fzolx5UXu0YUCadKWV7U/w400-h320/25-19-7-2-14-31-8m.jpg" width="400" /></a></div>Θυμάμαι, λίγα χρόνια μετά, είχες ξυνιστεί που ξεκίνησα κλασσικό αθλητισμό. Παραπονιόσουν για τις ώρες που σπαταλούσα από το διάβασμα μου στη προπόνηση. </span></div><div><span style="color: #351c75; font-family: times; font-size: large;">Μα σαν ήρθες να με δεις, τα μάτια σου έλαμψαν από περηφάνια.<br /><br />Θυμάμαι τότε που είχα εκείνο το ατύχημα, ήρθες στο νοσοκομείο να με δεις. Με μάλωσες για την απροσεξία μου. Είχες φοβηθεί πολύ. Πονούσες μαζί μου, μα ο πόνος σου ήταν βουβός. Ανέκαθεν ήσουν έτσι. Ήξερες να κρύβεσαι καλά. Στι δύσκολες στιγμές εσύ ήσουν στήριγμα για όλους.<br /><br />Τόσες αναμνήσεις, τόσες στιγμές. Το ξέρω πως έχει περάσει καιρός. Λένε πως όλα είναι θέμα συνήθειας, κι έχουν δίκιο. Όμως, φοβάμαι παππού. Φοβάμαι πως όσο συνηθίζω, τόσο πιο γρήγορα θα ξεχάσω. Δε θέλω να ξεχάσω την μορφή σου, παππού. Δεν θέλω να ξεχάσω τον ήχο της φωνής σου. Δε θέλω να ξεχάσω το γέλιο σου. Παλεύω, κάθε μέρα, να σε κρατήσω ζωντανό μέσα στη σκέψη μου.<br /><br /><b>Άρχισα να πίνω ελληνικό, παππού.</b> Μου θυμίζει τα πρωινά που μου έπαιρνες μπουγάτσα κι εσύ έπινες τον “κλασσικό”. Ναι, εγώ. </span></div><div><span style="color: #351c75; font-family: times; font-size: large;">Που κάποτε προσπάθησα να σε κάνω μοντέρνο μαθαίνοντάς σε τον φραπέ. Τελικά, τα είχα καταφέρει. Το καλοκαίρι μου τηλεφωνούσες. Έκανες τα παράπονα σου που σε ξέχασα, μετά μου’ λεγες να περάσω από εκεί να με δεις, και να σου φτιάξω έναν “κρύο” να τα πούμε.<br /><br />Προσπαθούσες να δεις τον κόσμο μέσα από τα δικά μου μάτια, να ονειρευτείς μαζί μου. Οι συμβουλές σου χρήζουν ανεκτίμητης αξίας. Εσύ μου έμαθες τι θα πει νοιάξιμο, φιλότιμο και ευγένεια. Στοιχεία του χαρακτήρα σου που θαύμαζα, εγώ και πολλοί άλλοι. Αν και μερικές φορές πιάστηκες κορόιδο εξαιτίας της καλοσύνης σου, δεν σταμάτησες ποτέ να είσαι άνθρωπος. Ένας άνθρωπος με άλφα κεφάλαιο! Επίσης, δεν σταμάτησες ποτέ να πιστεύεις στους ανθρώπους. Έψαχνες να βρεις πάντα το καλό, κι ας ήταν ύπουλος και κακόβουλος ο κόσμος γύρω σου.<br /><br />Σ’ ευχαριστώ, παππού. Ήσουν ένα σχολείο ζωής. Μου έμαθες τόσα πολλά πράγματα. Μ’ αγαπούσες με όλη σου την ψυχή. Ήσουν η μεγαλύτερη μου αδυναμία και όλοι το ξέρουν αυτό. Ο μόνος ικανός να με κάνει να υποχωρήσω γιατί δεν ήθελα να του χαλάσω χατήρι, ούτε να τον στενοχωρήσω. Κι αυτό σημαίνει πολλά! Πόνεσα πολύ που σε έχασα. Πονάω ακόμη. Μετάνιωσα που δεν σου ζήτησα μια τελευταία αγκαλιά. Μετάνιωσα που δεν πρόλαβα ποτέ να σου πω όλα αυτά που νιώθω για σένα.<br /><br />Μου λείπεις πολύ, παππού. Θα προσπαθώ μέσα από τις πράξεις μου να σε κάνω περήφανο και για όσο ζω θα υπάρχεις πάντα μέσα στη καρδιά και το μυαλό μου. Δεν θα σε ξεχάσω ποτέ. </span><div><span style="color: #351c75; font-family: times; font-size: large;">Σ’ αγαπώ.<br /><br />Για τον παππού μου.<br /><br /><a href="http://www.loveletters.gr/%CF%83%CE%B5-%CE%BA%CE%AC%CE%B8%CE%B5-%CE%B6%CE%B1%CE%B2%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CE%AC-%CE%BC%CE%BF%CF%85-%CE%BB%CE%B5%CE%AF%CF%80%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CF%80%CE%B1%CF%80%CF%80%CE%BF%CF%8D/" rel="nofollow">πηγή</a><br /></span></div></div>hamomilaki Anthemishttp://www.blogger.com/profile/12600128749887147755noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5739970662844934996.post-30414584378012379422024-02-07T10:36:00.000+02:002024-02-07T10:36:37.759+02:00Γιαγιά, σε ευχαριστώ...<span style="color: #351c75; font-family: times; font-size: large;"><b>Γιαγιά, σε ευχαριστώ.</b> </span><div><span style="color: #351c75; font-family: times; font-size: large;">Κάποτε με έκανες να πιστεύω ότι σοκολάτα αρκεί για να είμαι <b>ευτυχισμένη</b>.<br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjieoF_XCgpSIQrWr8p4RnRYuh_xTEW6_ZMHmFbh69kQkNA_X0n1Dd3cnq4q0VTW2snUbVNpMXj_zhbzgMVLpAD6vMc_6j9nhTMGUVJZZCpnZ5ZsaFpIpJxU51Kp1C-5pML0f7_BDozaYYT/s236/633e510ce211ff689feb60aa59fa885d.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="236" data-original-width="236" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjieoF_XCgpSIQrWr8p4RnRYuh_xTEW6_ZMHmFbh69kQkNA_X0n1Dd3cnq4q0VTW2snUbVNpMXj_zhbzgMVLpAD6vMc_6j9nhTMGUVJZZCpnZ5ZsaFpIpJxU51Kp1C-5pML0f7_BDozaYYT/w400-h400/633e510ce211ff689feb60aa59fa885d.jpg" width="400" /></a></div><b>Γιαγιά, σε ευχαριστώ.</b> </span></div><div><span style="color: #351c75; font-family: times; font-size: large;">Μου δίδαξες ότι η <b>αγάπη </b>για κάποιον ξεπερνά τους όποιους περιορισμούς της ηλικίας και δε σταματάει ποτέ να προσφέρει. Τίποτα δεν μπορεί να σε σταματήσει από το να προσφέρεις στον άνθρωπο που αγαπάς, κανένα εμπόδιο, καμία κούραση, τίποτα.<br /><br /><b>Γιαγιά. σε ευχαριστώ.</b> </span></div><div><span style="color: #351c75; font-family: times; font-size: large;">Τα γκρίζα σου μαλλιά δεν με εμπόδισαν, πολλές φορές, να σε βλέπω σαν τον πιο όμορφο άνθρωπο του κόσμου.<br /><br /><b>Γιαγιά μου, και πάλι σε ευχαριστώ.</b> </span></div><div><span style="color: #351c75; font-family: times; font-size: large;">Μου έδειξες ότι <b>οικογένεια </b>είναι ο άνθρωπος που σε φροντίζει και σε αγαπάει.<br /><br /><b>Γιαγιά, σου οφείλω ευγνωμοσύνη,</b> γιατί όλη μου η ευτυχία όταν έκανα τα πρώτα μου βήματα στη ζωή εξαργυρωνόταν σε μία <b>καραμέλα</b>, ένα περιποιημένο φαγητό, μία <b>αγκαλιά</b>. </span></div><div><span style="color: #351c75; font-family: times; font-size: large;">Αυτά είχα και όμως αυτά ήταν για μένα ο πλούτος όταν ήμουν παιδί.<br /><br /><b>Γιαγιά μου, σε ευχαριστώ,</b> γιατί εσύ και ο παππούς μου δείξατε ότι η αγάπη μένει και αντέχει στο πέρας των χρόνων, όταν ο εγωισμός αρχίσει να περισσεύει , όταν μας νοιάζει περισσότερο το "εμείς" και λιγότερο το "εγώ".<br /><b><br />Γιαγιά μου, σε ευχαριστώ... </b>το παιδικό μου χέρι κράτησε το δικό σου και ζήσαμε μαζί πολλές όμορφες και άσχημες στιγμές... όπως για κάθε παιδί, έτσι και για εμένα, ήσουν η γιαγιά εκείνη που είχε πάντα χρόνο για μας και ήταν έτοιμη να μας αγκαλιάσει πάντα με στοργή.<br /><br />Ήταν όμως και ο άνθρωπος εκείνος που υπενθύμιζε σε όλα τα μέλη της οικογένειας ότι οι άνθρωποι μεγαλώνουν και κάποτε αναπόφευκτα γερνούν. Και έχουν ανάγκη τη στοργή, την αγάπη, τη βεβαιότητα ότι κάποιος θα είναι εκεί και για αυτούς.<br /><br /><b>Σε ευχαριστώ, γιαγιά.. κάθε μέρα θα σε σκέφτομαι...</b></span></div><div><span style="color: #351c75; font-family: times; font-size: large;"><b><br /></b></span></div><span style="font-family: times; font-size: large;"><a href="https://www.o-klooun.com/philosophy/se-efxaristo-giagia" rel="nofollow">Μαρία Σκαμπαρδώνη</a></span>hamomilaki Anthemishttp://www.blogger.com/profile/12600128749887147755noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5739970662844934996.post-69930803689075572962024-01-08T18:53:00.003+02:002024-01-08T18:58:24.357+02:00Ηλικιακός Ρατσισμός / Ageism and age discrimination<span style="color: #351c75; font-family: times; font-size: large;">Ένας στους δύο ανθρώπους είναι ρατσιστές, ως προς τους μεγαλύτερους ηλικιακά ανθρώπους<br />Ο Ηλικιακός Ρατσισμός αποτυπώνεται στο Πώς ΣΚΕΦΤΟΜΑΣΤΕ, ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΣΤΕ και ΔΡΟΥΜΕ ως προς τους άλλους ανθρώπους ή και τον ίδιο μας τον εαυτό, θέτοντας, ως βασικό κριτήριο, την Ηλικία.</span><div><div style="text-align: center;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh8ZcxryLAYaJLuh8gF_RNuppQOm-NuXde3bsSk2geA985QqT_zmCDGrMmfVCUZfCLJUi_nSXHHvxLBUgD7y_YSuOh0awa6nuhPYtIcYflS8MQq6d9cfNi884jV74Y1qzA0dSQ3F4rUyiEG7L4q2xOxie7RHmqCZP_ijFlEoMgsiyA7lCUloksGKqZPTe_H/s275/IMG-a1237c4ddef14c6e96b068a7bee17abf-V.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="183" data-original-width="275" height="426" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh8ZcxryLAYaJLuh8gF_RNuppQOm-NuXde3bsSk2geA985QqT_zmCDGrMmfVCUZfCLJUi_nSXHHvxLBUgD7y_YSuOh0awa6nuhPYtIcYflS8MQq6d9cfNi884jV74Y1qzA0dSQ3F4rUyiEG7L4q2xOxie7RHmqCZP_ijFlEoMgsiyA7lCUloksGKqZPTe_H/w640-h426/IMG-a1237c4ddef14c6e96b068a7bee17abf-V.jpg" width="640" /></a></div></div><span style="font-family: times; font-size: large;"><a href="https://www.ohrc.on.ca/en/ageism-and-age-discrimination-fact-sheet" rel="nofollow">Ageism and age discrimination</a></span><div><span style="color: #351c75; font-family: times; font-size: large;"><b><br /></b></span></div><div><span style="color: #351c75; font-family: times; font-size: large;"><b>O διαχωρισμός και η κατηγοριοποίηση των ανθρώπων, βάσει ηλικίας.</b><br /><span> </span>Ο Ηλικιακός Ρατσισμός αποτυπώνεται στο Πώς ΣΚΕΦΤΟΜΑΣΤΕ, ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΣΤΕ και ΔΡΟΥΜΕ ως προς τους άλλους ανθρώπους ή και τον ίδιο μας τον εαυτό, θέτοντας, ως βασικό κριτήριο, την Ηλικία. Μπορεί να παίρνει διάφορες μορφές, να είναι θεσμικός, διαπροσωπικός, αλλά μπορεί και το ίδιο το άτομο να θέτει τον εαυτό του στη θέση αυτή.<br /><br /><span> </span>Το Μάρτιο του 2021 ξεκίνησε μία συλλογική Παγκόσμια Καμπάνια για την καταπολέμηση του Ηλικιακού Ρατσισμού με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας να ηγείται, (WHO) σε συνεργασία με τους OHCHR (Office of the High Commissioner for Human Rights – Ύπατο Αρμοστή για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα), UNDESA (United Nations Department of Economic and Social Affairs, Τμήμα Οικονομικών και Κοινωνικών Υποθέσεων των Ηνωμένων Εθνών) και UNFPA (United Nations Population Fund – Ταμείο Των Ηνωμένων Εθνών για τον Πληθυσμό), με στόχο να βελτιωθεί η εμπειρία της καθημερινότητας των μεγαλύτερων ανθρώπων, να εξαλειφθούν τα στερεότυπα και να μπουν οι βάσεις για έναν κόσμο με ισότιμο χώρο για τους ανθρώπους όλων των ηλικιών.<br /><br /><b>Οι στρατηγικές για την καταπολέμησή του είναι :</b><br /><span> </span>Η Διαμόρφωση και Ενδυνάμωση Πολιτικών και Νόμων για την αντιμετώπιση των διακρίσεων και ανισότητων που σχετίζονται με την ηλικία, και την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.<br /><span> </span>Η ένταξη εκπαιδευτικών προγραμμάτων και παρεμβάσεων σε όλες τις εκπαιδευτικές βαθμίδες, που στόχο θα έχουν να ενισχύσουν την ενσυναίσθηση και την κατανόηση σχετικά με τα στάδια της ζωής, αλλά και να καταρρίψουν αρνητικές αντιλήψεις σχετικά με τις διαφορετικές και ειδικά τις μεγαλύτερες ηλικίες.<br /><span> </span>Η Υλοποίηση Διαγενεακών Παρεμβάσεων, που καλλιεργούν την αλληλεπίδραση και σύνδεση μεταξύ διαφορετικών γενεών και μπορούν να συμβάλουν στην αμοιβαία κατανόηση και συνεργασία τους.<br /><br />Ο ηλικιακός Ρατσισμός μπορεί να εξαληφθεί. Είναι στο χέρι όλων μας να συμβάλουμε στη διαμόρφωση ενός Κόσμου που έχει Ισότιμο Χώρο για όλους.<br /><br /><b>Ηλικιακός Ρατσισμός: Το ξέρατε ότι:</b><br /><ul style="text-align: left;"><li><span style="color: #351c75; font-family: times; font-size: large;">Παγκοσμίως, 1 στους 2 ανθρώπους είναι ρατσιστές, ως προς τους μεγαλύτερους ηλικιακά ανθρώπους.</span></li><li><span style="color: #351c75; font-family: times; font-size: large;">Στην Ευρώπη, 1 στους 3 νέους και μεγαλύτερους ηλικιακά ανθρώπους, αναφέρουν ότι έχουν γίνει στόχος ηλικιακού ρατσισμού.</span></li><li><span style="color: #351c75; font-family: times; font-size: large;">Οι γυναίκες έχουν υψηλότερη πιθανότητα να γίνουν στόχος ηλικιακιακού ρατσισμού.</span></li><li><span style="color: #351c75; font-family: times; font-size: large;">Στην Ευρώπη ο ηλικιακός ρατσισμός, είναι πιο δυνατός από το φυλετικό ρατσισμό και το σεξισμό.</span></li><li><span style="color: #351c75; font-family: times; font-size: large;">Ο ηλικιακός ρατσισμός αρχίζει να παίρνει μορφή ήδη από την παιδική ηλικία και ενδυναμώνεται με την πάροδο των χρόνων. Τα μηνύματα, τα στερεότυπα και οι προκαταλήψεις της κοινωνίας περνούν στα παιδιά και διαμορφώνουν τον τρόπο που αντιλαμβάνονται, σκέφτονται και, σταδιακά, συμπεριφέρονται.</span></li><li><span style="color: #351c75; font-family: times; font-size: large;">Ο ηλικιακός ρατσισμος έχει εκτεταμένες επιπτώσεις σε όλες τις πτυχές της υγείας και της ζωής μας, γενικότερα. Ειδικά στους μεγαλύτερους ανθρώπους, σχετίζεται με μείωση του προσδόκιμου ζωής και μπορεί να τους οδηγήσει στην απόσυρση, την απομόνωση. Μπορεί να προκαλέσει έκπτωση, τόσο στη σωματική, όσο και την ψυχική τους υγεία, και τελικά στην ποιότητα ζωής τους.</span></li></ul>Το πώς οραματιζόμαστε / σκεφτόμαστε τον εαυτό μας στη μεγαλύτερη ηλικία, θα έχει επίπτωση στην υγεία και την ποιότητα ζωής μας όταν θα μεγαλώσουμε.</span><div><span style="color: #351c75; font-family: times; font-size: large;"><br /></span></div><div><span style="color: #351c75; font-family: times; font-size: large;"><a href="https://www.neolaia.gr/2022/11/22/ilikiakos-ratsismos-ratsistes-ilikiaka/" rel="nofollow">πηγή</a></span></div></div></div>hamomilaki Anthemishttp://www.blogger.com/profile/12600128749887147755noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5739970662844934996.post-3158333233510639632024-01-02T13:22:00.009+02:002024-03-14T18:27:21.111+02:00Η αληθινή αγάπη χρόνια και ρυτίδες δεν κοιτά<div
>
Το μυστικό της αιώνιας αγάπης βασίζεται στην κατανόηση, στην ικανότητα
αρμονικής συνύπαρξης και στο σεβασμό. Τα αγαπημένα ζευγάρια αναλαμβάνουν την
ευθύνη της εξέλιξης και των δύο συντρόφων και της εξασφάλισης ευτυχίας στη
σχέση.
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a
href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjNUQa_udB6dWvyi_NW59o9JRLxlrDk1lEtDHFugxWV_M40NpoM1tRvFQLodeFt9YiVRLFi4CHXL1GQxqMCkCb03rpLAaT87ARNLylhQeTs_bfxFmmJDPFfb-Pl-CFvU3XSP4ZLXAqoMKK4QHJLXEy8f7S5n2FjfSUs4tIIjGWgwtU2P1PNCeyVIJmSjhM/s500/agapi-pera-apo-rytides.webp"
style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"
><img
border="0"
data-original-height="317"
data-original-width="500"
height="254"
src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjNUQa_udB6dWvyi_NW59o9JRLxlrDk1lEtDHFugxWV_M40NpoM1tRvFQLodeFt9YiVRLFi4CHXL1GQxqMCkCb03rpLAaT87ARNLylhQeTs_bfxFmmJDPFfb-Pl-CFvU3XSP4ZLXAqoMKK4QHJLXEy8f7S5n2FjfSUs4tIIjGWgwtU2P1PNCeyVIJmSjhM/w400-h254/agapi-pera-apo-rytides.webp"
width="400"
/></a>
</div>
</div>
<p >
<b
>Η αληθινή αγάπη χρόνια και ρυτίδες δεν κοιτά. Μερικές αγάπες κρατάνε ένα
καλοκαίρι, ένα χρόνο ή μια ολόκληρη ζωή</b
>. Η αλήθεια είναι ότι δεν έχει σημασία πόσο κρατάνε, εφόσον άξιζαν, σας
έκαναν ευτυχισμένους και σας άφησαν μια ευχάριστη ανάμνηση.
</p>
<p >
Όμως οι πιο εμπλουτιστικές αγάπες, εκείνες που μας τρέφουν, που μας βοηθούν να
εξελιχτούμε και ριζώνουν μέσα και έξω από μας είναι εκείνες που μας συνοδεύουν
μέχρι τα κόκαλά μας να αρχίσουν να πονούν και τα χρόνια να βαραίνουν πάνω μας,
ενώ ο καιρός που οι άνθρωποι περνούν μαζί δεν γερνάει ποτέ.
</p>
<p >
Μερικοί άνθρωποι δυσκολεύονται να πιστέψουν στην αληθινή αγάπη. Όμως η αγάπη
που διαρκεί μια ζωή πραγματικά υπάρχει. Υπάρχει και έχει μυστικά.
</p>
<p
style="text-align: left;"
>
<span style="font-size: large;"
><b
>Τα θεμέλια που κάνουν την αληθινή αγάπη να διαρκεί μια ζωή
</b></span
>
</p>
<p >
Ας ξεκινήσουμε ξεκαθαρίζοντας μια πολύ σημαντική πτυχή. Υπάρχουν ζευγάρια τα
οποία απολαμβάνουν σχέσεις που διαρκούν δύο, πέντε ή δέκα χρόνια και
αισθάνονται την ίδια ευτυχία με εκείνα των οποίων η σχέση διαρκεί μια ζωή.
</p>
<p >
Και υπάρχουν άλλοι άνθρωποι εκεί έξω που βρίσκουν την ευημερία και την
ισορροπία τους μένοντας μόνοι. Αυτό που θέλουμε να πούμε είναι ότι, στην
πραγματικότητα,
<b>υπάρχουν πολλές οδοί προς την ευτυχία και η ευτυχία έχει πολλά πρόσωπα</b>.
Δεν χρειάζεται να εξιδανικεύουμε την “αιώνια αγάπη”.
</p>
<p >
Η αγάπη διαρκεί όσο χρειάζεται να διαρκέσει και θα διατηρηθεί αν και οι δύο
σύντροφοι επενδύουν χρόνο, στοργή και προσπάθεια σε αυτή. Ας ρίξουμε μια ματιά
στα
<b> θεμέλια </b>που χαρακτηρίζουν τις πιο σταθερές σχέσεις, εκείνες που
διαρκούν πέρα από τις ρυτίδες μας.
</p>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a
href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjTYCH_7OSuqmsGnnQ28o0OHA2_K78XnD3zXQtHiqKsN6LpZIWE7_GFxOTuDVIT3DPN0_ba89Y9Qp8MRa_bRPnY33E6o5k6M1rfio-7EL0w77AxkMM9WjoiDHoCYB47wqP5UIgeGsS4RzQCOxge3fNT-a8IPnkaMrtQ2kktJVsw1Z89DaBQIbR2ge9C7sk/s500/zeugari-peripatos.webp"
style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"
><img
border="0"
data-original-height="323"
data-original-width="500"
height="259"
src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjTYCH_7OSuqmsGnnQ28o0OHA2_K78XnD3zXQtHiqKsN6LpZIWE7_GFxOTuDVIT3DPN0_ba89Y9Qp8MRa_bRPnY33E6o5k6M1rfio-7EL0w77AxkMM9WjoiDHoCYB47wqP5UIgeGsS4RzQCOxge3fNT-a8IPnkaMrtQ2kktJVsw1Z89DaBQIbR2ge9C7sk/w400-h259/zeugari-peripatos.webp"
width="400"
/></a>
</div>
<p></p>
<h3
>
Δεν πρόκειται για “ανοχή” αλλά για εξέλιξη
</h3>
<ul
>
<li>
Είμαστε βέβαιοι ότι κάποια στιγμή στη ζωή σας ακούσατε κάποιον να λέει ότι,
όσον αφορά στην αγάπη, το πιο σημαντικό πράγμα που πρέπει κανείς να γνωρίζει
είναι να ανέχεται, να υποχωρεί, να έχει υπομονή και να συγχωρεί.
</li>
<li>
Πρέπει να είστε προσεκτικοί με αυτή τη “λαϊκή σοφία” που μερικές φορές
μπορεί να οδηγήσει σε δυσάρεστα αποτελέσματα. Οπωσδήποτε πρέπει να έχετε
υπομονή. Πρέπει να ξέρετε πότε να συγχωρείτε, είναι αλήθεια. Όμως σε όλα
πρέπει να κρατάτε ισορροπίες αναλαμβάνοντας πάντα την ευθύνη της
αυτοεκτίμησής σας.
</li>
<li>
Η αγάπη που διαρκεί μια ζωή δεν περιορίζεται στο “να ανέχεστε ο ένας τον
άλλο”, να μένετε σιωπηλοί και να προσποιείστε, να κρύβετε τα πράγματα που
δεν σας αρέσουν και να παραπονιέστε γι’αυτά κρυφά. Αυτό δεν είναι υγιές ούτε
καλό για τη συναισθηματική ευημερία.
</li>
<li>
<b
>Οι σύντροφοι σε θετικές, μακροχρόνιες σχέσεις γνωρίζουν πώς να
εξελίσσονται, πώς να χτίζουν γέφυρες</b
>, πώς να έρχονται σε συμφωνία, να βρίσκουν πράγματα μαζί και να φροντίζουν
καθημερινά ο ένας τον άλλο. Δεν πηγαίνουν ποτέ για ύπνο θυμωμένοι, αλλά
μάλλον με ενθουσιασμό για την επόμενη μέρα, έτσι ώστε να συνεχίσουν μαζί το
κοινό τους σχέδιο.
</li>
</ul>
<h3
>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a
href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjFiRs5wjWt81PQ0eIJ5sEzY3szKW0hxDqGKczih1Rxl0v6qJZtIoI1t13CXwSKI58L9DjrpaP00RylfMSz5_ekcKKVkkbOJkw8HfjXy14CVYi4H_lSxxAi_ruhADABnzL6wiZ5LoErsqrFsEtatWhyKRA_r49LeZrH6qUbzIwAu5CY2dsIYjnA4HIIu8A/s563/ilikiomeno-zeugari-agalia.webp"
style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"
><img
border="0"
data-original-height="512"
data-original-width="563"
height="364"
src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjFiRs5wjWt81PQ0eIJ5sEzY3szKW0hxDqGKczih1Rxl0v6qJZtIoI1t13CXwSKI58L9DjrpaP00RylfMSz5_ekcKKVkkbOJkw8HfjXy14CVYi4H_lSxxAi_ruhADABnzL6wiZ5LoErsqrFsEtatWhyKRA_r49LeZrH6qUbzIwAu5CY2dsIYjnA4HIIu8A/w400-h364/ilikiomeno-zeugari-agalia.webp"
width="400"
/></a>
</div>
Ειλικρινές ενδιαφέρον του ενός για τον άλλο
</h3>
<p >
Τα
<b> ζευγάρια </b>περνούν από αρκετά διαφορετικά στάδια από τα οποία δεν
λείπουν οι κρίσεις. Προβλήματα στη δουλειά, οικογενειακά προβλήματα, περίοδοι
που οι σύντροφοι πέφτουν στη ρουτίνα και στη μονοτονία…
</p>
<ul
>
<li>
Η ειλικρινής αγάπη διαρκεί μια ζωή επειδή αντιμετωπίζει τα προσωπικά
προβλήματα των συντρόφων, επειδή υπάρχει αυθεντική κατανόηση και αμοιβαίο
ενδιαφέρον.
</li>
<li>
<b>Οι σύντροφοι δεν αποζητούν πάντα τη δική τους ευημερία μόνο</b>, το εγώ
μπαίνει στην άκρη, όχι προς όφελος του άλλου αλλά προς όφελος της σχέσης.
</li>
</ul>
<p >
“Καταλαβαίνω ότι το να εξελίσσεις τη σταδιοδρομία σου, το να χαίρεσαι τα χόμπι
σου και τις φιλίες σου σε κάνει ευτυχισμένο/η και ότι όλη αυτή η ευημερία
επανεπενδύεται στην ευτυχισμένη συντροφικότητα”.
</p>
<ul
>
<li>
Αν δεν υπάρχει ενδιαφέρον για το άλλο άτομο, ειλικρίνεια και αυθεντικότητα,
σιγά-σιγά ο δεσμός σπάει. Οι σύντροφοι αρχίζουν να διψούν για στοργή και
σεβασμό.
</li>
</ul>
<h3
>
Η μαγεία του να κάνετε πράγματα μαζί
</h3>
<p >
<b>Τα ευτυχισμένα ζευγάρια είναι πρώτα και κύρια μια εξαιρετική ομάδα</b>.
Σιγά-σιγά αμβλύνουν τις διαφορές τους, όχι επειδή υποχωρούν ή ανέχονται αλλά
από καθαρό, αμοιβαίο σεβασμό.
</p>
<ul
>
<li>
Κάτι που σας φέρνει πιο κοντά κάθε μέρα είναι η χαρά του να κάνετε
πράγματα μαζί. Να ξυπνάτε μαζί, να πάτε για ύπνο μαζί, να γελάτε μαζί, να
διασκεδάζετε μαζί…
</li>
<li>
Αν καταλαβαίνετε ο ένας τον άλλο και εκφράζετε μια σαφή επιθυμία να
μοιράζεστε πράγματα, χώρους και σχέδια, θα γεράσετε μαζί περιβαλλόμενοι από
πολύ μεγαλύτερη στοργή.
</li>
<li>
Επομένως μια πτυχή που πρέπει να έχετε επίσης υπόψη σας είναι η εξέλιξη. Το
να κάνετε πράγματα μαζί σημαίνει ότι συνεχίζετε να μοιράζεστε εμπειρίες και
να ξεκινάτε μαζί καινούργια σχέδια.
<b
>Αυτό θα σας βοηθήσει να ανακαλύψετε πράγματα ο ένας για τον άλλο
ενδυναμώνοντας ακόμα περισσότερο το δεσμό σας</b
>.
</li>
<li>
Το να ταξιδεύετε μαζί, το να βγαίνετε με καινούργιους φίλους , το να
επιτρέπει ο ένας στον άλλο να έχει τα χόμπι και τα σχέδιά του επίσης
συμβάλλουν στην εξέλιξη των συντρόφων ατομικά αλλά και του ζευγαριού.
</li>
</ul>
<p >
Είμαστε σίγουροι ότι κάπου γνωρίζετε ένα ηλικιωμένο ζευγάρι το οποίο σας
γεμίζει θαυμασμό για την αγάπη που είναι ακόμα ζωντανή στα μάτια των
συντρόφων, παρά τα χρόνια τους και τον καιρό που έχει περάσει. Αυτό συμβαίνει
επειδή η αληθινή αγάπη είναι τυφλή.
</p>
<p >
Χωρίς αμφιβολία έχουν περάσει πολλές δυσκολίες και στιγμές κρίσης. Όμως έχουν
αγωνιστεί ο ένας για τον άλλο και για τη σχέση τους. Γνωρίζουν ότι
<b
>η αληθινή αγάπη χτίζεται και ότι πρόκειται για μια επένδυση. Πάνω απ’όλα,
νοιάζονται πραγματικά ο ένας για τον άλλο</b
>.
</p>
<p>
<a
href="https://meygeia.gr/alithini-agapi-chronia-ritides-ke-chrono-den-kita/"
target="_blank"
>meygeia.gr</a
>
</p>hamomilaki Anthemishttp://www.blogger.com/profile/12600128749887147755noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5739970662844934996.post-19420277371971669132023-12-25T19:53:00.000+02:002023-12-25T19:53:13.532+02:00Το καλύτερο και φθηνότερο φάρμακο για τον εγκέφαλο και τη μακροζωία…<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;"><span style="color: #351c75;">Το να έχει ο άνθρωπος ένα </span><i><span style="color: #cc0000;">σταθερό σκοπό στη ζωή του</span></i><span style="color: #351c75;">, μπορεί να τον προστατεύσει καλύτερα από την </span><i><span style="color: #cc0000;">άνοια </span></i><span style="color: #351c75;">και το </span><i><span style="color: #cc0000;">Αλτσχάιμερ </span></i><span style="color: #351c75;">όσο περνάνε τα χρόνια, σύμφωνα με μία νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα, που δείχνει ότι οι ηλικιωμένοι πρέπει να μην έχουν </span><i><span style="color: #cc0000;">απάθεια </span></i><span style="color: #351c75;">και </span><i><span style="color: #cc0000;">κατάθλιψη</span></i><span style="color: #351c75;">, αλλά, αντίθετα, να αισθάνονται ότι </span><i><span style="color: #cc0000;">ζουν για κάποιο σκοπό.</span></i></span><br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgnYj9ehFnZr2qL7KgwPtt24LPUDfgQ9rE6Zd0Dne2eSB81wu46o7DGJhgJomqPCrLesN1MheRuxLA84MsANaMv-ABmiUlV8OShzOJ9TDmBhAmOo-l4OMazwVu9zulDRrniRzB9piZf9l4/s1600/dog_with_flute_and_old_lady_poster.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgnYj9ehFnZr2qL7KgwPtt24LPUDfgQ9rE6Zd0Dne2eSB81wu46o7DGJhgJomqPCrLesN1MheRuxLA84MsANaMv-ABmiUlV8OShzOJ9TDmBhAmOo-l4OMazwVu9zulDRrniRzB9piZf9l4/s1600/dog_with_flute_and_old_lady_poster.jpg" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption"><span style="color: #990000; font-family: "georgia" , "times new roman" , serif; font-size: small;"><i><a href="http://www.zazzle.co.uk/dog_with_flute_and_old_lady_poster-228490692662347165" rel="nofollow" target="_blank">Old lady and flute playing dog</a></i></span></td></tr>
</tbody></table>
<div>
<blockquote class="tr_bq">
<span style="color: #351c75; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;"><i>Οι ερευνητές, που δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη στο ψυχιατρικό περιοδικό «Archives of General Psychiatry» του Αμερικανικού Ιατρικού Συλλόγου, διαπίστωσαν ότι, για κάποιο λόγο, όσοι άνθρωποι αισθάνονται περισσότερο από τους άλλους ότι έχουν ένα σκοπό στη ζωή τους, είναι αυτοί που, ακόμα κι αν έχουν στον εγκέφαλό τους τα φυσικά σημάδια της άνοιας και του Αλτσχάιμερ, τα καταφέρνουν καλύτερα να μην επηρεάζονται αρνητικά από αυτά, όπως μετέδωσε το Αθηναϊκό Πρακτορείο.</i></span></blockquote>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<span style="color: #351c75; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;">Οι ερευνητές μελέτησαν τα τεστ που είχαν δοθεί σε περίπου 250 ηλικιωμένους, οι οποίοι αργότερα πέθαναν και οι εγκέφαλοί τους ελέγχθηκαν μέσω νεκροψίας για να διαπιστωθεί σε ποιο βαθμό ήταν προχωρημένη η εξάπλωση των σημαδιών της άνοιας. Προτού οι συμμετέχοντες πεθάνουν, οι ερευνητές τους είχαν ζητήσει να προσδιορίσουν κατά πόσο αισθάνονται ότι έχουν ένα σκοπό στη ζωή τους και αν βρίσκουν συγκεκριμένο νόημα σε αυτήν. Η ύπαρξη στόχου θεωρείται από τους ψυχολόγους δείκτης ψυχικής υγείας και ικανοποίησης στην προσωπική ζωή.</span><br />
<blockquote class="tr_bq">
<span style="font-size: large;"><span style="color: #351c75; font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><i>Έδωσαν ένα ψυχολογικό τεστ στους ηλικιωμένους από το οποίο αξιολόγησαν σε ποιο βαθμό οι τελευταίοι όντως αισθάνονταν ότι ζουν για κάποιο σκοπό. Η μεταθανάτια μελέτη του εγκεφάλου των ατόμων αυτών επέτρεψε στους επιστήμονες να συσχετίσουν το ψυχικό βίωμα καθενός, όσον αφορά το σκοπό και την αξία της ζωής του, με την μεταθανάτια κατάσταση του εγκεφάλου του.</i></span></span></blockquote>
<span style="color: #351c75; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;">Όπως διαπιστώθηκε, ακόμα και ανάμεσα σε εκείνους τους ηλικιωμένους που είχαν πολλά σημάδια άνοιας (τις χαρακτηριστικές «πλάκες» που προκαλούν το θάνατο των νευρωνικών εγκεφαλικών κυττάρων), όσοι, όσο ζούσαν, αισθάνονταν ότι είχαν ένα σκοπό, ήσαν αυτοί που επηρεάζονταν λιγότερο αρνητικά από την πρόοδο της νευροεκφυλιστικής νόσου και τη σταδιακή έκπτωση των νοητικών λειτουργιών τους.</span><br />
<br />
<span style="color: #351c75; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;">Οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι, κατά μέσο όρο, τα άτομα μ’ ένα σκοπό στη ζωή τους είχαν περίπου 30% βραδύτερη επιδείνωση των νοητικών λειτουργιών τους σε σχέση με όσους σε μικρό μόνο βαθμό θεωρούσαν ότι ζούσαν για κάποιο συγκεκριμένο σκοπό. Δεν είναι ακόμα σαφές για ποιό λόγο και μέσα από ποιό βιολογικό μηχανισμό ο σκοπός στη ζωή συσχετίζεται με την καλύτερη υγεία του εγκεφάλου στα γεράματα. Εξάλλου, από την μελέτη προκύπτει ότι οι πιο μορφωμένοι φαίνεται να είναι πιο ικανοί στο να επιβραδύνουν την άνοια.</span><br />
<span style="color: #0b5394; font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><i><br />real.gr</i></span><br />
<div>
<a href="http://enallaktikidrasi.com/2014/11/to-pio-fthino-farmako-gia-ton-egkefalo-kai-ti-makrozoia/" rel="nofollow" target="_blank"><span style="color: #0b5394; font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><i>enallaktikidrasi</i></span></a></div>
</div>
</div>
hamomilaki Anthemishttp://www.blogger.com/profile/12600128749887147755noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5739970662844934996.post-70945129920257601832023-12-25T19:52:00.000+02:002023-12-25T19:52:35.124+02:00Μυστικά ζωής από ηλικιωμένους - Lessons from the long-lived<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;"><i><span style="color: #351c75;">Ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Cornell, Karl Pillemer, έκανε μια μελέτη
στην οποία συμμετείχαν περίπου 1500 άτομα ηλικίας 70 έως 100+ ετών. Τα
ευρήματα της μελέτης δημοσιεύτηκαν στο βιβλίο “30 Lessons for Living:
Tried and True Advice from the Wisest Americans”. </span></i></span><br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;">
<tbody>
<tr>
<td style="text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgGRANs_I1UhkFH0liK40rddy4fGRygDBlPdMFZUAElLT0bY40Ap2Ygxj-AxGVMi8jKWCY2NNQQJqvQ33tjxdIUYHUW3DZUhBGsCNfT7KUyvCfC6G8FrlX22qDJ9H1JT-SxwXTZ54nGB7ag/s1600/2old.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><span style="color: #990000; font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><i><b><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgGRANs_I1UhkFH0liK40rddy4fGRygDBlPdMFZUAElLT0bY40Ap2Ygxj-AxGVMi8jKWCY2NNQQJqvQ33tjxdIUYHUW3DZUhBGsCNfT7KUyvCfC6G8FrlX22qDJ9H1JT-SxwXTZ54nGB7ag/s400/2old.jpg" width="316" /></b></i></span></a>
</td>
</tr>
<tr>
<td class="tr-caption" style="text-align: center;">
<div style="text-align: center;">
<div style="margin: 0px;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif; font-size: small; text-align: start;"><i><b><i><b><span style="color: #0b5394;">Dianne Dengel </span><span style="color: #990000;">"Side By Side" </span></b></i></b></i></span>
</div>
<div style="margin: 0px;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif; font-size: small; text-align: start;"><i><b><i style="color: #990000;"><b>painting of elderly couple embracing</b></i></b></i></span>
</div>
</div>
</td>
</tr>
</tbody>
</table>
<div>
<span style="color: #0b5394; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;"><i> </i></span>
</div>
<div>
<span style="color: #0b5394; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;"><i><a href="http://news.harvard.edu/gazette/story/2013/04/lessons-from-the-long-lived/" rel="" target="_blank">Lessons from the long-lived</a></i></span>
</div>
<div>
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;"><i><span style="color: #351c75;"><br /></span></i></span>
</div>
<div>
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;"><i><span style="color: #351c75;">Συνοψίζοντας το περιεχόμενο του βιβλίου, μπορούμε να κρατήσουμε τα εξής
από την εμπειρία των ηλικιωμένων που πήραν μέρος στη μελέτη:</span><br /><br /><span style="color: #cc0000;">1) Να θυμάστε ότι η ζωή είναι σύντομη.</span><br /><span style="color: #351c75;">Η έρευνά ξεκίνησε με μια απλή ερώτηση: "Ποια είναι τα πιο σημαντικά
μαθήματα που έχετε μάθει από τη ζωή σας;"</span><br /><span style="color: #351c75;">Οι ερωτηθέντες αναφέρθηκαν κυρίως σε θέματα που αφορούσαν το γάμο, τα
παιδιά, τα χρήματα, την εργασία , τα γηρατειά και την υγεία.</span><br /><span style="color: #351c75;">Όμως αυτό που όλοι τόνισαν και συμφώνησαν ομόφωνα, ήταν τέσσερις απλές
λέξεις:</span><br /><span style="color: #351c75;"><b>«Η ζωή είναι σύντομη».</b></span><br /><br /><span style="color: #cc0000;">2) Για την καριέρα; Κάντε αυτό που σας αρέσει.</span><br /><span style="color: #351c75;">Αν και πολλοί συμμετέχοντες στην έρευνα είχαν ζήσει κατά τη διάρκεια
δύσκολων οικονομικών συγκυριών, αντί να παροτρύνουν τους νεότερους να
κυνηγήσουν μια σταθερή και καλά αμειβόμενη θέση εργασίας,
συμβούλεψαν: </span></i></span>
</div>
<div>
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><i><span style="color: #351c75; font-size: large;"><b>«Κάντε κάτι που σας αρέσει».</b></span><br /><span style="color: #351c75; font-size: large;">Έχοντας επίγνωση του πόσο σύντομη είναι η ζωή, όλοι υποστήριξαν ότι θα
πρέπει να αναζητούμε τη δουλειά που αγαπάμε. Η εργασία θα πρέπει να
επιλέγεται με βάση την εγγενή αξία της για τον καθένα, καθώς και για την
αίσθηση της απόλαυσης αλλά και την αίσθηση του σκοπού. Η ζωή είναι πάρα
πολύ σύντομη για να την περνάμε κάνοντας κάτι που δεν μας αρέσει, έστω
και για λίγα χρόνια.</span><br /><br /><span style="color: #cc0000; font-size: large;">3) Υγιεινή Ζωή; «Αντιμετωπίστε το σώμα σας σαν να πρόκειται να το
χρειαστείτε για 100 χρόνια.»</span><br /><span style="color: #351c75; font-size: large;">Με τη βοήθεια της σύγχρονης τεχνολογίας, η ανθυγιεινή διαβίωση δεν
σημαίνει απαραίτητα ότι θα πεθάνετε νωρίτερα. Σημαίνει όμως χαμηλότερη
ποιότητας ζωής, όταν μεγαλώσετε.</span><br /><span style="color: #351c75; font-size: large;">Αντί να προσφέρουν συμβουλές όπως "τρώτε λαχανικά", "να κοιμάστε
νωρίς," ή "μην καπνίζετε», οι συμμετέχοντες στην έρευνα απάντησαν όταν
ρωτήθηκαν σχετικά με την υγεία:</span><br /><span style="color: #351c75; font-size: large;">«Αντιμετωπίστε το σώμα σας, σαν να έχετε την ευκαιρία να το χρειαστείτε
για 100 χρόνια. Εμείς οι ηλικιωμένοι κατανοούμε ότι σύγχρονη ιατρική
τεχνολογία σημαίνει πως όσοι έχουν ανθυγιεινό τρόπο ζωής, καταδικάζουν
τον εαυτό τους να πάσχει από χρόνιες ασθένειες τα 20 ή 30 ή 40 τελευταία
χρόνια της ζωής τους ."</span><br /><br /><span style="color: #cc0000; font-size: large;">4) Τι μετάνιωσαν περισσότερο; Την άσκοπη ανησυχία.</span><br /><span style="color: #351c75; font-size: large;">Οι ερωτηθέντες εξέπληξαν τον Pillemer όταν τους ζήτησε να αναφέρουν τι
είναι αυτό για το οποίο μετάνιωσαν περισσότερο. Αντί να αναφέρουν κάτι
σχετικό με τις σχέσεις τους, πιθανούς εθισμούς ή λανθασμένες
επιχειρηματικές κινήσεις, σχεδόν ομόφωνα, απάντησαν:</span></i></span><br />
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><span style="color: #351c75; font-size: large;"><i><b>«Μακάρι να μην είχαμε περάσει τόσο πολύ χρόνο ανησυχώντας."</b></i></span></span><br />
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><i><span style="color: #cc0000; font-size: large;"><span style="color: #351c75;"><b><br /></b></span><span style="color: #cc0000;">5) Ευτυχία; Μην κάνετε την ευτυχία σας εξαρτώμενη. Να είστε ευτυχείς
ακόμα και στις κακές στιγμές.</span></span><br /><span style="color: #351c75; font-size: large;">Ένα άλλο δίδαγμα από την έρευνα αφορούσε την αντίληψη ότι ο καθένας μας
είναι υπεύθυνος για την ευτυχία του. Ενώ ακούγεται σαν κλισέ, εντούτοις
το θεωρούσαν πολύ κρίσιμο, και το επιχείρημά τους ήταν το εξής:</span><br /><span style="color: #351c75; font-size: large;">Οι νεότεροι άνθρωποι τείνουν να είναι ευτυχισμένοι «μόνο εάν».
Μεγαλώνοντας καταλαβαίνεις όλο και περισσότερο ότι η ευτυχία σου πρέπει
να μην εξαρτάται από τις συγκυρίες."</span><br /><br /><span style="color: #351c75; font-size: large;"><b>Αλήθεια, πόσα από αυτά τα λάθη κάνετε εσείς;</b></span><br /><br /><a href="http://antikleidi.com/"><b><span style="color: #0b5394;">antikleidi</span></b></a></i></span>
</div>hamomilaki Anthemishttp://www.blogger.com/profile/12600128749887147755noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5739970662844934996.post-17044665281399424482023-12-25T18:37:00.000+02:002023-12-25T18:37:30.702+02:00Δεν είναι ρούχο παλιό και φορεμένο, είναι η μάνα σου<div><span style="color: #351c75; font-family: times; font-size: large;"><b>Σε ξέχασαν</b>!<br /><b>Σε ξέχασαν </b>όλοι τους, μα εσύ δεν ξέχασες ποτέ κανέναν.<br />Σε αφήσανε μοναχή σου, όλοι εκείνοι που εσύ δεν τους παράτησες ποτέ σου.<br /><b><span> </span>Σε ξέχασαν</b> σε έναν καναπέ, μπροστά από μια οθόνη, με ανόητες σαπουνόπερες, ανιαρά δελτία ειδήσεων, άθλιες κουτσομπολίστικες εκπομπές και λίγο διαδίκτυο και social media, που τώρα πια είναι η μόνη συντροφιά σου, κι όλοι αυτοί που θα έπρεπε να σε συντροφεύουν, τραβήξανε τον δρόμο τους, που εσύ δεν έχεις θέση.<br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgrxjygJLsIvfAYG13sldbbC7nLCNB5JuGlQuZe_JHlBc0y1uPO5YJAaja95FBJqzM344uZZWMLtoNrHRb9CRkgLR5GfnQaBtjq72GKkpRI5JVjcMxfJbrqTO2W-1yXi4fu9EOBLBOoOGEyDzprEuOFTv0m9_f3cBahdM4q-pLAWykpIqzolg_MfGfWBQ/s4700/Senior-woman-staring-out-window.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3133" data-original-width="4700" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgrxjygJLsIvfAYG13sldbbC7nLCNB5JuGlQuZe_JHlBc0y1uPO5YJAaja95FBJqzM344uZZWMLtoNrHRb9CRkgLR5GfnQaBtjq72GKkpRI5JVjcMxfJbrqTO2W-1yXi4fu9EOBLBOoOGEyDzprEuOFTv0m9_f3cBahdM4q-pLAWykpIqzolg_MfGfWBQ/w400-h266/Senior-woman-staring-out-window.jpeg" width="400" /></a></div></span></div><div><span style="color: #351c75; font-family: times; font-size: large;"><span> </span>Κάποτε σε φωνάζαν μαμά, κι εσύ ήσουνα εκεί πριν καν τελειώσουνε την λέξη τους.<br />Κάποτε ήσουνα σύντροφος, μα τώρα ο σύντροφος σου δεν θυμάται, ποια ήσουνα, τι σήμαινες, τι του έδωσες, πόσες φορές τον στήριξες, κι εσένα τώρα σε αφήνει να αιωρείσαι στο κενό σου.<br /><br /></span></div><div><span style="color: #351c75; font-family: times; font-size: large;"><span> </span>Περάσανε τα χρόνια, μάτια μου θλιμμένα, κι αφού όλοι τους σου πήρανε ό,τι είχες να τους δώσεις, αφού σε στύψανε, τώρα δεν σε χρειάζονται άλλο.<br />Πέρασε, γαμώτο, σχεδόν όλη η ζωή σου, κι όλοι εκείνοι που δικαίως σε αποκαλούσαν ουρανό τους, σε πέταξαν στα χώματα, σε αφήσανε εκεί. κι αυτοί άνοιξαν τα φτερά τους.<br />Πέρασε κι η νιότη σου, πάει, κι αυτός που κάποτε σε επέλεξε για μάνα των παιδιών του, αυτός που κάποτε σε κοίταζε στα μάτια, σήμερα σου ρίχνει μόνο βλέμματα οίκτου, απαξίωσης και περιφρόνησης.<br /><br /></span></div><div><span style="color: #351c75; font-family: times; font-size: large;"><span> </span>Αυτός που κάποτε ήταν η αγκαλιά σου και σε κοίμιζε μέσα σε αυτήν, σήμερα σε αφήνει μόνη σου, σε ένα τραπέζι με την απέναντι καρέκλα του αδειανή, σε ένα κρεβάτι μοναξιάς κι αγκαθερό ή αν είναι πάνω στο κρεβάτι, εσύ βλέπεις την πλάτη του κι όχι την αγκαλιά του.<br />Αυτός που σου ορκίστηκε αιώνια αγάπη, τον άλλαξε τον αιώνα του μέσα σε λίγες δεκαετίες, και τώρα αγαπάει μόνο τον εαυτούλη του.<br />Αυτός που κάποτε σε έκαιγε με έρωτα, τώρα σε καίει με την αδιαφορία του.</span></div><div><span style="color: #351c75; font-family: times; font-size: large;"><br /><span> </span>Περάσανε τα χρόνια κι εσύ σκορπίστηκες κι απόμεινες ένας πόνος βουβός, μια μοναξιά σαν πρόωρος θάνατος, κι ένα αναπάντητο “γιατί” να σακατεύει την ψυχή σου.<br />Περάσανε τα χρόνια, κι όλο σου το κορμί πονάει από το δόσιμο, τα δάκτυλα σου μουδιάζουν από την κούραση, οι αρθρώσεις σου διαμαρτύρονται από την πολύ κατάχρηση, μα ο πιο μεγάλος πόνος σου δεν είναι αυτός, είναι όλα εκείνα που βίαια συνειδητοποιείς!<br /><br /></span></div><div><span style="color: #351c75; font-family: times; font-size: large;"><b><span> </span>Πού πήγανε όλοι; Αναρωτιέσαι.</b><br />Εγώ τι έκανα για μένα; Ρωτάς τον εαυτό σου, κι η απάντηση του “τίποτα”, σε κόβει.<br />Πώς γυρνάει η ζωή μου πίσω; Σκέφτεσαι κι ένα δάκρυ σου πιέζεται να βγει.<br />Γιατί κανείς δεν με ρωτάει τι κάνω κι αν θέλω κάτι; Συλλογιέσαι κι ένας κόμπος ανεβαίνει στον λαιμό σου και σε πνίγει.<br /><br /></span></div><div><span style="color: #351c75; font-family: times; font-size: large;"><span> </span>Το ξέρω, θα διαβάσεις αυτό το κείμενο και θα σε πιάσει ένα παράπονο, θα σε πλακώσει ένα βάρος, θα κλάψεις σιωπηλά, όπως σιωπηλή και περίπου αόρατη μένεις τόσα χρόνια.<br /><span> </span>Μα δεν γράφω για αυτό ετούτες τις αράδες, προς Θεού, δεν είναι ο στόχος μου να σε στεναχωρήσω. Αυτό που θέλω πρώτα από όλα, είναι να σου απονείμω φόρο τιμής, για όλα όσα έκανες, για όσα έχεις προσφέρει, κι ας τα έχουνε ξεχάσει κάποιοι αχάριστοι. </span></div><div><span style="color: #351c75; font-family: times; font-size: large;">Κι ύστερα, θέλω να το διαβάσουνε όσοι σε παραπέταξαν, σαν ρούχα παλιό και φορεμένο, σε έναν καναπέ και μπροστά από μια οθόνη, και να τους πω, “ντροπή σας ρε”!</span></div><div><span style="color: #351c75; font-family: times; font-size: large;"><br /></span></div><div><span style="color: #351c75; font-family: times; font-size: large;"><a href="http://loveletters.gr/%ce%b4%ce%b5%ce%bd-%ce%b5%ce%af%ce%bd%ce%b1%ce%b9-%cf%81%ce%bf%cf%8d%cf%87%ce%bf-%cf%80%ce%b1%ce%bb%ce%b9%cf%8c-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%cf%86%ce%bf%cf%81%ce%b5%ce%bc%ce%ad%ce%bd%ce%bf-%ce%b5%ce%af%ce%bd/" rel="nofollow">Γιώργος Καραγεώργος</a></span></div>hamomilaki Anthemishttp://www.blogger.com/profile/12600128749887147755noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5739970662844934996.post-26405308838819626282023-12-19T15:53:00.000+02:002023-12-19T15:53:40.702+02:00Μη στενοχωριέστε που μεγαλώνετε, είναι ένα δώρο που πολλοί το απορρίπτουν<span style="color: #0b5394;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Times, "Times New Roman", serif;"><span id="iswpReadMe_1773"><b>Το να μεγαλώνουμε δεν είναι κάτι άσχημο, αντιθέτως είναι προνόμιο, τέχνη και δώρο για τον καθένα.</b>
</span></span></span></span><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEie1AlbAcIJuenYlbuNDgtH7QYN_OD2AsgibNtfhTlcUIOs610MXcYf7LUZos8ZhMEzkHvMDrauG7ifWIjovr_zR9s5AfVBedcfbWDY4MN0sdzl763wkW3hEXsoxCXBlF9SDE1plf7Xcc0/s1600/mi-stenochorieste-pou-megalonete-eine-ena-doro-pou-polloi-aporriptoun.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="768" data-original-width="1366" height="223" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEie1AlbAcIJuenYlbuNDgtH7QYN_OD2AsgibNtfhTlcUIOs610MXcYf7LUZos8ZhMEzkHvMDrauG7ifWIjovr_zR9s5AfVBedcfbWDY4MN0sdzl763wkW3hEXsoxCXBlF9SDE1plf7Xcc0/s400/mi-stenochorieste-pou-megalonete-eine-ena-doro-pou-polloi-aporriptoun.jpg" width="400" /></a></span></div>
<span style="font-size: large;">Το γκριζάρισμα των μαλλιών, το σκίσιμο των σελίδων του ημερολογίου κι
ο εορτασμός των γενεθλίων μας είναι πάντα ένας λόγος για να νιώσουμε
ευτυχισμένοι. <b>Ευτυχία στη ζωή και για τη ζωή σημαίνει να είσαι παρόν/παρούσα σ’ αυτήν.</b></span><br />
<br />
<span style="font-size: large;">
Η ζωή έχει την ιδιόμορφη τάση να γλιστράει σαν το νερό από τα χέρια
μας στο πέρασμα του χρόνου, μια κατάσταση που μας φέρνει ρυτίδες στο
πρόσωπο και μας πλαισιώνει τον πόνο και τη δυστυχία κοντά μας αρκετά
συχνά. Όμως, όλα αυτά προκαλούνται από την αντανάκλαση της ζωής και θα
πρέπει να νιώθουμε αρκετά περήφανοι που τα ζήσαμε.<br />
<br />
<strong>
</strong><br />
<div class="stream-item stream-item-in-post stream-item-in-post-1">
<strong>
<ins class="adsbygoogle" data-ad-client="ca-pub-1167794692492695" data-ad-format="fluid" data-ad-layout="in-article" data-ad-slot="9395454548" data-adsbygoogle-status="done" style="display: block; height: 0px; text-align: center;"><ins id="aswift_1_expand" style="background-color: transparent; border: medium none; display: inline-table; height: 0px; margin: 0px; padding: 0px; position: relative; visibility: visible; width: 708px;"><ins id="aswift_1_anchor" style="background-color: transparent; border: medium none; display: block; height: 0px; margin: 0px; opacity: 0; overflow: hidden; padding: 0px; position: relative; visibility: visible; width: 708px;"></ins></ins></ins>
</strong></div>
<strong>
Πρέπει να έχουμε ευγνωμοσύνη για την ευκαιρία που μας δόθηκε να μεγαλώνουμ</strong>ε,
γιατί κάτι τέτοιο μας επιτρέπει να μοιραζόμαστε περισσότερες στιγμές με
τους ανθρώπους που αγαπάμε γύρω μας. Μπορούμε να απολαμβάνουμε τις
χαρές της ζωής, να χαμογελάμε και να οικοδομούμε ένα καλύτερο κόσμο με
την παρουσία μας εδώ.</span><br />
<br />
<span style="font-size: large;"><strong>Οι ρυτίδες μας θυμίζουν τα χαμόγελα που χαρίσαμε</strong></span><br />
<span style="font-size: large;">
Οι ρυτίδες είναι μια ευγενική κι όμορφη αντανάκλαση της ηλικίας μας
μετρημένη από τα χαμόγελα που ζωγραφίστηκαν στα πρόσωπά μας. Καθώς,
όμως, αρχίζουν να εμφανίζονται, μας κάνουν να συνειδητοποιούμε ότι η ζωή
είναι εφήμερη και φευγαλέα.<br />
Ως εκ τούτου, αισθανόμαστε συχνά άβολα και φοβισμένοι με μια τέτοια
σκέψη, οπότε η παρουσία τους μπορεί να αποτελέσει μια πηγή ευτυχίας.
Γιατί είμαστε λυπημένοι αφού ανεξαρτήτως των χρόνων που έχουν περάσει
είμαστε ακόμα ζωντανοί;<br />
Επειδή φοβόμαστε ότι όσο γερνάμε, χάνουμε τις φυσικές μας ικανότητες,
με αποτέλεσμα να αντιλαμβανόμαστε το γήρας σαν μια τιμωρία που έρχεται
με έναν υποτιμητικό κι εξευτελιστικό τρόπο. Έτσι, όταν γεράσουμε
βλέπουμε πίσω και αναρωτιόμαστε τι έχουμε κάνει τη ζωή μας.<br />
<br />
<strong>Ευχαριστήστε κάθε έτος που συμπληρώνετε</strong><br />
Θα πρέπει να είμαστε ευγνώμονες στη ζωή για την ευκαιρία να
παραμένουμε εδώ και για το ότι έχουμε την ικανότητα να την
απολαμβάνουμε. Τι νόημα έχει να λυπόμαστε και να διαμαρτυρόμαστε για τις
ευκαιρίες που χάσαμε στο παρελθόν; Θα επωφεληθούμε από τέτοιες σκέψεις ή
θα αλλάξουμε κάτι από όσα έγιναν; <b>Ας κοιτάξουμε μπροστά κι ας σταματήσουμε να χαραμίζουμε την παρούσα στιγμή για χάρη του παρελθόντος.</b><br />
<div class="stream-item stream-item-in-post stream-item-in-post-1">
<ins class="adsbygoogle" data-ad-client="ca-pub-1167794692492695" data-ad-format="fluid" data-ad-layout="in-article" data-ad-slot="9395454548" data-adsbygoogle-status="done" style="display: block; height: 0px; text-align: center;"><ins id="aswift_2_expand" style="background-color: transparent; border: medium none; display: inline-table; height: 0px; margin: 0px; padding: 0px; position: relative; visibility: visible; width: 708px;"><ins id="aswift_2_anchor" style="background-color: transparent; border: medium none; display: block; height: 0px; margin: 0px; opacity: 0; overflow: hidden; padding: 0px; position: relative; visibility: visible; width: 708px;"></ins></ins></ins>
</div>
Το να μεγαλώνουμε θα πρέπει να είναι μια πηγή ευτυχίας. Κάθε νέα μέρα
σηματοδοτεί 1440 λεπτά δυνητικά νέων επιλογών, υπέροχων σκέψεων,
εκατοντάδων αποχρώσεων των συναισθημάτων μας. Κάθε δευτερόλεπτο μας
δίνει τη δυνατότητα να βιώσουμε και να επωφεληθούμε από όλες τις
επιλογές που μας παρέχει το περιβάλλον μας.</span><br />
<br />
<span style="font-size: large;">Κάθε χρόνος είναι ένα μετάλλιο, μια ευκαιρία να συγκεντρώσουμε
αναμνήσεις, να βιώσουμε καινούργιες στιγμές, να σβήσουμε τα κεράκια των
γενεθλίων μας με περισσότερο σθένος και υπερηφάνεια. Συνεχίστε την
προσπάθεια εκπλήρωσης των ονείρων σας κάθε δευτερόλεπτο, λεπτό, ώρα,
μέρα, μήνα, χρόνο… Έτσι, στο τέλος θα είστε σε θέση να γιορτάσετε την
επιτυχία σας με τους αγαπημένους σας. Το προσδοκώμενο είναι καθώς
μεγαλώνετε να συναντάτε τον εαυτό σας γεμάτο με βιώματα, ρυτίδες, και
ευτυχία.</span><br />
<br />
<span style="font-size: large;">
<strong>ΠΟΣΟ ΧΡΟΝΩΝ ΕΙΜΑΙ;</strong><br />
</span><br />
<blockquote class="tr_bq">
<span style="color: #0b5394;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Times, "Times New Roman", serif;"><span id="iswpReadMe_1773">Έφτασα στην ηλικία όπου τα πράγματα φαίνονται πιο ήρεμα αλλά θέλω να
συνεχίσω να μεγαλώνω. Είμαι αρκετά μεγάλος ώστε να έχω τα όνειρά μου στα
χέρια μου και οι αυταπάτες μου να έχουν γίνει ελπίδες.Είμαι σε τέτοια
ηλικία όπου η αγάπη μοιάζει σαν φωτεινή λάμψη, έτοιμη να καταναλωθεί από
την επιθυμία και το πάθος. Ενώ άλλες φορές μοιάζει σαν ένας ειρηνικός
παράδεισος όπως το ηλιοβασίλεμα σε μια παραλία. Πόσο χρονών είμαι; Ο
αριθμός δεν έχει σημασία, επειδή οι στόχοι μου έχουν εκπληρωθεί και τα
δάκρυά μου από τις διαλυμένες αυταπάτες κείτονται στο δρόμο που έχω
χαράξει… Αξίζουν πολύ περισσότερα από αυτό. Επομένως, τι σημασία έχει αν
είμαι είκοσι, σαράντα ή εξήντα! Αυτό που έχει σημασία είναι το πόσο
χρονών αισθάνομαι ότι είμαι. Είμαι αρκετά μεγάλος για να ζω ελεύθερος
χωρίς να φοβάμαι. Μπορώ να ακολουθήσω το δικό μου μονοπάτι χωρίς φόβο·
επειδή κουβαλάω μαζί μου την εμπειρία που απέκτησα και τη δύναμη των
στόχων μου. Πόσο χρονών είμαι; Και ποιος νοιάζεται! Είμαι αρκετά μεγάλος
για να αφήσω το φόβο πίσω μου και να κάνω ό,τι επιθυμώ και αισθάνομαι.<br />
-José Saramago-</span></span></span></span></blockquote>
<span id="iswpReadMe_1773"><span style="color: #0b5394;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Times, "Times New Roman", serif;">
</span></span></span></span>
<span style="color: #0b5394;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Times, "Times New Roman", serif;"><strong>
</strong></span></span></span><br />
<div class="stream-item stream-item-in-post stream-item-in-post-1">
<span style="color: #0b5394;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Times, "Times New Roman", serif;"><strong>
<ins class="adsbygoogle" data-ad-client="ca-pub-1167794692492695" data-ad-format="fluid" data-ad-layout="in-article" data-ad-slot="9395454548" data-adsbygoogle-status="done" style="display: block; height: 0px; text-align: center;"><ins id="aswift_3_expand" style="background-color: transparent; border: medium none; display: inline-table; height: 0px; margin: 0px; padding: 0px; position: relative; visibility: visible; width: 708px;"><ins id="aswift_3_anchor" style="background-color: transparent; border: medium none; display: block; height: 0px; margin: 0px; opacity: 0; overflow: hidden; padding: 0px; position: relative; visibility: visible; width: 708px;"></ins></ins></ins>
</strong></span></span></span></div>
<span style="color: #0b5394;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Times, "Times New Roman", serif;"><strong>
Η ζωή μεταξύ της παιδικής ηλικίας και της ενηλικίωσης διαρκεί για μια στιγμή</strong>
</span></span></span><span style="color: #0b5394;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Times, "Times New Roman", serif;">Μην λυπάστε που μεγαλώνετε. Η ζωή είναι ένα δώρο που δεν έχουμε όλοι το προνόμιο να απολαμβάνουμε.</span></span></span><br />
<span style="color: #0b5394;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Times, "Times New Roman", serif;">
</span></span></span><span style="color: #0b5394;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Times, "Times New Roman", serif;">Είναι ένα κουτί γεμάτο με στενοχώριες, εμπόδια, απολαύσεις, γνώσεις
και ταλαιπωρίες. Αυτός είναι κι ο λόγος για τον οποίο η ίδια η ζωή είναι
υπέροχη. Κι αυτός είναι και ο λόγος που είναι σημαντικό να
εκμεταλλευόμαστε την κάθε στιγμή, να την κάνουμε δική μας, να την
προσεγγίζουμε με αισιοδοξία. <b>Η διαιώνιση της νεότητας είναι μια τέχνη
που συνίσταται στο να ιεραρχείς ως πιο σημαντικό το να ζεις τη ζωή στο
παρόν σου από το να αφήνεις τα χρόνια να επηρεάζουν τη ζωή σου. </b>Με λίγα λόγια, δώσε στην ύπαρξή σου νόημα.</span></span></span><br />
<br />
<span style="color: #0b5394;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Times, "Times New Roman", serif;">
</span></span></span><span style="color: #0b5394;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Times, "Times New Roman", serif;">Δεν έχει σημασία, αν έχουν γκριζάρει τα μαλλιά μας ή αν έχουν
σχηματιστεί ρυτίδες στο πρόσωπό μας ή αν το σώμα μας χρειάζεται μια
ανάπαυλα κάθε τόσο. Αυτό που πραγματικά έχει νόημα είναι ο τρόπος που
μεγαλώνουμε, γιατί <b>στο τέλος το σωματικό γήρας μπορεί να είναι αναπόφευκτο, αλλά το πνευματικό είναι προαιρετικό.</b></span></span></span><br />
<br />
<a href="https://share24.gr/min-stenochorieste-pou-megalonete-ine-ena-doro-pou-polli-aporriptoun/" target="_blank"><b>share24.gr</b></a><br />
Δημήτρηςhttp://www.blogger.com/profile/08634579452043463588noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5739970662844934996.post-77924303087578001892023-12-18T16:24:00.000+02:002023-12-18T16:24:24.151+02:00Να τους αγαπάς τους γονείς σου, ρε, όπως τα παιδιά σου.<span style="color: #351c75; font-family: times; font-size: large;">Είναι φίλος από τη Θεσσαλονίκη. Δυο μέτρα λεβέντης. Παλιά τρώγαμε έξω κάθε φορά που κατέβαινε Αθήνα. Οι δυο μας. </span><div><span style="color: #351c75; font-family: times; font-size: large;">Τα τσούζαμε και λίγο. Μετά από το κρασί έβγαιναν πάντα οι αλήθειες.<br />Είχε έναν αφοπλιστικό τρόπο να σε καθηλώνει όταν έλεγε κάτι. Και το ΄λεγε πάντα καλά ο μπαγάσας.<br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgF8CeYOurU_Acjx0pbv0atvdpA_8FGan6rKmbh2PKBRvGa8ZzVHOU9GSWiDiDGBxAnZ43KeG-o5Yj5AefLFTwlXN2NCnzbQq_IyoUW4aiTZqdSETI_Fre9LeLt91iZwlApDIH0LMjSquFy/s650/%2525%2525%2525%2525%2525%2525%2525%2525%2525%2525%2525%2525%252587077f20d60a67a36dc131e89d89e522.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="650" data-original-width="484" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgF8CeYOurU_Acjx0pbv0atvdpA_8FGan6rKmbh2PKBRvGa8ZzVHOU9GSWiDiDGBxAnZ43KeG-o5Yj5AefLFTwlXN2NCnzbQq_IyoUW4aiTZqdSETI_Fre9LeLt91iZwlApDIH0LMjSquFy/w298-h400/%2525%2525%2525%2525%2525%2525%2525%2525%2525%2525%2525%2525%252587077f20d60a67a36dc131e89d89e522.jpg" width="298" /></a></div>Εκείνη τη βραδιά η κουβέντα ήρθε στις γυναίκες. “Στεφανάκι”, μου λέει, “άκου τι έλεγε ο μπαμπάς μου για τις γυναίκες”, κι έλαμψε ένα πονηρό γελάκι στην άκρη των χειλιών του.<br /><br />“Ο χειρότερος άντρας είναι η καλύτερη γυναίκα…”<br /><br />Σκάσαμε κι οι δύο στα γέλια. Όχι μόνο για την υπερβολή, αλλά και για τον τρόπο που το είπε.<br /><br />Κι εκεί που γελάγαμε, ο φίλος μου άρχισε να κλαίει. Ήρεμα στην αρχή, πιο έντονα μετά, με λυγμούς στο τέλος. Δεν είχα ιδέα γιατί έκλαιγε. Ούτε ήξερα πώς να αντιδράσω. Σεβάστηκα το φίλο μου και τη στιγμή και τον άφησα να ξεσπάσει.<br /><br />“Τι έγινε, ρε Μπάμπη;” τον ρώτησα στο τέλος.<br /><blockquote><i>“Ο πατέρας μου, ρε. Δεν τον έχω πια στη ζωή μου. Έφυγε ξαφνικά πριν χρόνια. Κι εγώ ο μαλάκας δεν πρόλαβα να του πω πόσο τον αγαπάω. Μόνο όταν έφυγε κατάλαβα το μεγαλείο του.”</i></blockquote>Είχα μείνει να κοιτάω τον φίλο μου και να πονάω κι εγώ μαζί του. Τα ‘χουμε δεδομένα τα πράγματα στη ζωή. </span></div><div><span style="color: #351c75; font-family: times; font-size: large;">Και τους γονείς μας μαζί. Μια ωραία πρωία την κάνουν και μένουμε με τα χρωστούμενα. Κι όλα αυτά που θέλαμε να τους πούμε και δεν είπαμε ποτέ. </span></div><div><span style="color: #351c75; font-family: times; font-size: large;"><br /></span></div><div><span style="color: #351c75; font-family: times; font-size: large;">Εάν οι δικοί σου γονείς ζουν, τράβα να τους δεις. </span></div><div><span style="color: #351c75; font-family: times; font-size: large;">Σήμερα.</span></div><div><span style="color: #351c75; font-family: times; font-size: large;"><br /><b>Το σύμπαν δεν κρατάει καθυστερήσεις, </b></span></div><div><span style="color: #351c75; font-family: times; font-size: large;"><b>όταν έρχεται η ρημάδα η ώρα.</b><br /><br />Να τους παίρνεις αγκαλιά.<br />Μην την φοβάσαι.<br />Και να τους λες πόσο τους αγαπάς.<br />Έχουν κάνει τόσα για σένα.<br />Μόνο όταν κάνεις παιδιά θα καταλάβεις πόσα.<br />Χωρίς να σου ζητήσουν τίποτα πίσω.<br />Μόνο να τους αγαπάς.<br />Αυτό θέλουν.<br />Και να τους το δείχνεις.<br />Και τα λάθη με καλή πρόθεση τα έκαναν.<br />Να τους τα συγχωρείς.<br />Τα έκαναν κι οι γονείς τους.<br />Θα τα κάνεις κι εσύ με τα παιδιά σου.<br /><br />Και θα έρθει μια μέρα, και σ’ το εύχομαι, που θα σε πάρουν κι αυτά στη δική τους αγκαλιά.<br />Για να σε συγχωρέσουν.</span></div><div><span style="color: #351c75; font-family: times; font-size: large;"><br />Να τους αγαπάς τους γονείς σου, ρε.<br />Σαν τα παιδιά σου.<br /><br />Αν δεν υπήρχαν οι γονείς σου, δε θα υπήρχαν τα παιδιά σου.<br />Γιατί απλά δε θα υπήρχες εσύ.<br /><br />Απόσπασμα από το βιβλίο «Το δώρο», Ξενάκης Στέφανος, εκδόσεις keybooks</span></div><div><span style="color: #351c75; font-family: times; font-size: large;"><br /><a href=" https://www.themamagers.gr/tha-sou-po-mia-istoria/na-toys-agapas-toys-goneis-soy-re-san-ta-paidia-soy/" rel="nofollow">themamagers</a></span></div>hamomilaki Anthemishttp://www.blogger.com/profile/12600128749887147755noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5739970662844934996.post-25431263164609874742023-12-17T21:07:00.000+02:002023-12-17T21:07:14.320+02:00Να μην ξεχνάμε στις γιορτές τα "χαμομηλάκια" που μας μεγάλωσαν<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: left;">
<i><span style="color: #cc0000; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;"><b>Τις γιορτές μην ξεχνάμε τους ηλικιωμένους</b></span></i><br />
<i><span style="color: #cc0000; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;"><b><br /></b></span></i></div>
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;"><i><span style="color: #351c75;">H κατάσταση την περίοδο των γιορτών είναι ιδιαίτερα </span><span style="color: #cc0000;">δύσκολη </span><span style="color: #351c75;">για τους ανθρώπους της </span><span style="color: #cc0000;">τρίτης ηλικίας</span><span style="color: #351c75;">, καθώς η χριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα κάνει πιο </span><span style="color: #cc0000;">δυσβάσταχτη </span><span style="color: #351c75;">τη </span><span style="color: #cc0000;">μοναξιά</span><span style="color: #351c75;">. </span></i></span><br />
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;"><i><span style="color: #351c75;">Oι </span><span style="color: #cc0000;">ηλικιωμένοι </span><span style="color: #351c75;">είναι η πιο ευαίσθητη και ευάλωτη στην </span><span style="color: #cc0000;">κατάθλιψη </span><span style="color: #351c75;">μερίδα του πληθυσμού, ειδικά κατά τις </span><span style="color: #cc0000;">γιορτινές ημέρες</span><span style="color: #351c75;">.</span></i></span><br />
<div style="text-align: center;">
<img border="0" height="212" src="https://encrypted-tbn2.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcRbDVaGCYxFjzszKbp6Rw0wqghkPLgCXAJJHK6ZWWvKDBpfxd4c" width="320" /></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;"><i style="color: #351c75;"><b>H απώλεια των αγαπημένων προσώπων</b> αποκτά άλλη διάσταση και σημασία, βιώνεται πιο έντονα αυτές τις στιγμές. Tο ίδιο και <b>η απομάκρυνση των παιδιών</b> από την οικιακή εστία, προκειμένου να δημιουργήσουν τη δική τους οικογένεια και να πορευθούν στη ζωή τους.</i></span></div>
<blockquote class="tr_bq">
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;"><i style="color: #351c75;">Συμβαίνει, και είναι άσχημο, πολλοί <b>ηλικιωμένοι </b>να είναι <b>ξεχασμένοι </b>και να ζουν μόνοι τους, και πιθανώς χωρίς σύντροφο. </i><i style="color: #351c75;">Tο αίσθημα της εγκατάλειψης που νιώθουν, έχοντας μείνει πίσω και μόνοι είναι εντονότερο τις γιορτές. </i></span></div>
</blockquote>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;"><i style="color: #351c75;">Είναι ιδιαίτερα σημαντικό για τους <b>ηλικιωμένους</b>, στη διάρκεια των εορτών να βρίσκονται, <b>όχι μόνο με τα παιδιά και τα εγγόνια τους,</b> αλλά <b>και με ανθρώπους της ηλικίας τους,</b> με τους οποίους θα έχουν πολύ περισσότερα πράγματα να μοιραστούν.</i></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="color: #351c75; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;"><i><a href="http://www.stogiatro.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=43486:tis-giortes-min-ksexnate-tous-ilikiomenous&catid=25:sex-euzwia&Itemid=138" rel="nofollow" target="_blank">stogiatro</a></i></span></div>
</div>
hamomilaki Anthemishttp://www.blogger.com/profile/12600128749887147755noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5739970662844934996.post-41994826280407943012023-03-03T10:49:00.027+02:002023-03-03T10:49:00.193+02:00Η γιαγιά και οι Χαιρετισμοί...<span style="color: #351c75; font-family: times; font-size: large;">Ήτανε Μεγάλη Σαρακοστή. Μα δε θυμάμαι του πότε...Τρίτοι Χαιρετισμοί.</span><div><span style="color: #351c75; font-family: times; font-size: large;">Στο μοναστήρι τους κάναμε αργά τους Χαιρετισμούς. Οι Παρασκευές της Σαρακοστής, όπως και να το κάνεις, είναι οι πιο χαρούμενες μέρες.<br />Στη μέση του ναού η εικόνα της Παναγιάς με τα κεριά της και τις κεντημένες ποδιές. Και το 'χαμε τυπικό κάθε φορά να βγάζουμε κι άλλη Παναγιά στο προσκυνητάρι να ακούσει τους Χαιρετισμούς.<br />Τη μια το "'Αξιον εστί" και μετά την Γλυκοφιλούσα και την Παναγία του Πάθους εκείνη την εβδομάδα της Σταυροπροσκύνησης.</span></div><div><span style="color: #351c75; font-family: times; font-size: large;">Τούτες οι μικρές αλλαγές ομόρφαιναν τη ζωή.</span></div><div style="text-align: center;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgULWizA2Xn-U2nSU9-5XRF1NqAr9DiPGqJGYe-EuS553LNSAWN47p40l5k9o9_-AWCGQi2K9TQSEjrD9Aq9By6z6exaOx_h1lIy6nugEyq3gHjHeuPz1OofbS8Tn2dDXp6XZhMeu-0yc5XaL7isv98d_c75C0JNaR-QcEFuESj3O-SEGmQEH_xtBTI9w/s440/30-1-440x231.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="231" data-original-width="440" height="210" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgULWizA2Xn-U2nSU9-5XRF1NqAr9DiPGqJGYe-EuS553LNSAWN47p40l5k9o9_-AWCGQi2K9TQSEjrD9Aq9By6z6exaOx_h1lIy6nugEyq3gHjHeuPz1OofbS8Tn2dDXp6XZhMeu-0yc5XaL7isv98d_c75C0JNaR-QcEFuESj3O-SEGmQEH_xtBTI9w/w400-h210/30-1-440x231.jpg" width="400" /></a></div></div><div><span style="color: #351c75; font-family: times; font-size: large;">Το Πάσχα ήταν τότε νωρίς και η Σαρακοστή έπεφτε μες στο χειμώνα. Κρύο πολύ. Είχαμε στη <a href="https://engolpion.blogspot.com/2019/09/Liti-Naou-Liti-Akolouthia.html" rel="nofollow">λιτή</a> ξυλόσομπα και ο εκκλησιαστικός ο π. Νήφωνας έβαζε κούτσουρα μεγάλα. Ατμόσφαιρα Παπαδιαμαντική.Τώρα τα αναπολώ με γλυκασμό και νοσταλγία.<br /><br />Τέλειωσε ο κανόνας και ο δεξιός ψάλτης πήρε να λέει αργά το «Τη Υπερμάχω». Και ο παπάς αργά βγήκε από την Ωραία Πύλη με το βιβλίο του και το θυματό να διαβάσει τους Χαιρετισμούς. </span></div><div><span style="color: #351c75; font-family: times; font-size: large;">Θύμιασε με σέβας έκανε τις μετάνοιες και πήρε τη θέση του μπροστά στο προσκυνητάρι.<br />Ησυχία ...</span></div><div><span style="color: #351c75; font-family: times; font-size: large;"><br />Ξεκινάει ο εφημέριος τους Χαιρετισμούς... και μέσα στη σιγαλιά της ακολουθίας μια φωνή μιας μικροκαμωμένης γιαγιάς ακουγόταν στο βάθος να επαναλαμβάνει τα ίδια λόγια!!!</span></div><div><span style="color: #351c75; font-family: times; font-size: large;">Οι πιο θερμοί πήραν νωρίς φωτιά. Σσσσσ...<br />Η φωνή, όμως, δεν σταματούσε. Σα να το βαζε πείσμα μάλιστα να ξεπεράσει τον παπά σε δύναμη. Ακόμα και οι πιο μακρόθυμοι έφτασαν να δυσφορήσουν.</span></div><div><span style="color: #351c75; font-family: times; font-size: large;"><br />-Μα ποιος μιλά φώναξε κάποιος.Ο μόνος που δεν μίλησε ήτανε ο παπάς.</span></div><div><span style="color: #351c75; font-family: times; font-size: large;"><br />Τελειώσανε οι Χαιρετισμοί, ξανά «Τη Υπερμάχω» και μετά το «Άσπιλε». Άμα απόλυσε ο παπάς και βγαίναμε από το Καθολικό πήρα παράμερα τη γιαγιά που μας τάραξε με τη φωνή της να τη "συνετίσω".<br />- Κυρία ξέρετε... τα λόγια του παπά τα διαβάζει μοναχά εκείνος. Πώς να σας το πω.... Είναι τα δικά του.' Εχει άλλους ψαλμούς που τους λέμε όλοι μαζί. Μα η γιαγιά έμοιζε να μην το καταλαβαίνει και μου είπε... την ευχή σας.<br />- Λέω, για αυτό που έγινε σήμερα. Δεν πρέπει να δημιοργούμε αταξία στην εκκλησία.<br />Μια νεαρή γυναίκα που τη συνόδευε τη γιαγιά, κάτι της φώναξε δυνατά στο αυτί και το μυστήριο της καλής γιαγιάς λύθηκε.</span></div><div><span style="color: #351c75; font-family: times; font-size: large;">Η γιαγιά κούνησε συγκαταβατικά το κεφάλι της και έδειξε λυπημένη..<br />- Συμπάθαμε αδελφέ μου λέει, μα δεν ακούω καθόλου!!! </span></div><div><span style="color: #351c75; font-family: times; font-size: large;">Τους λέω τους Χαιρετισμούς και γω αφού δεν μπορώ να τους ακούσω από τον παππούλη. Συμπάθαμε αν σε πίκρανα...</span></div><div><span style="color: #351c75; font-family: times; font-size: large;"><br />Έμεινα να την κυττώ όμοια μορφή βγαλμένη από συναξάρι.<br />- Να τους λες γιαγιά, και λέγε και για μένα ένα "Κύριε ελέησον", εμένα που δεν τους ξέρω ούτε από μέσα.</span></div><div><span style="color: #351c75; font-family: times; font-size: large;"><br />π.<a href="http://ekdoseisxrysopigi.blogspot.gr/2016/02/blog-post_46.html" rel="nofollow">Εφραίμ</a><br /></span></div>hamomilaki Anthemishttp://www.blogger.com/profile/12600128749887147755noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5739970662844934996.post-77009603699656774232023-02-09T20:01:00.003+02:002023-02-09T20:01:55.793+02:00Η κορύφωση της ανθρώπινης πνευματικής δραστηριότητας εμφανίζεται γύρω στην ηλικία των 70 ετών!<span style="color: #351c75; font-family: times; font-size: large;"><span> </span>Ο διευθυντής της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Τζορτζ Ουάσιγκτον υποστηρίζει ότι ο εγκέφαλος ενός ηλικιωμένου είναι πολύ πιο πρακτικός από ό,τι πιστεύεται συνήθως. Σ' αυτή την ηλικία, <b>η αλληλεπίδραση του αριστερού και του δεξιού ημισφαιρίου του εγκεφάλου γίνεται αρμονική, γεγονός που διευρύνει τις δημιουργικές μας δυνατότητες. </b></span><div><span style="color: #351c75; font-family: times; font-size: large;"><blockquote><i>Γι’ αυτό ανάμεσα σε άτομα άνω των 60 ετών μπορείτε να βρείτε πολλές προσωπικότητες που μόλις ξεκίνησαν τις δημιουργικές τους δραστηριότητες.</i><span style="text-align: center;"> </span></blockquote><p style="text-align: center;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiu8nimibSQFswPZyw0x7yRjpdN6rlz5j7dFwcfGHy1lW19QcQnZPoIVuxoRF98CEFHTCPNlCDXXyOU5B1XD2FJ5bHwN92_J3lxzx1ffbVdtBZn6nrqC-jLZU2WShLF1QTRJZUVEZoVhFJ27dNiQuVQ_Bcwcead6Or5xvrUPbVBn7_C9NFcbJ2s9zhL4w/s480/viber_image_2023-02-09_19-56-17-135.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="270" data-original-width="480" height="225" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiu8nimibSQFswPZyw0x7yRjpdN6rlz5j7dFwcfGHy1lW19QcQnZPoIVuxoRF98CEFHTCPNlCDXXyOU5B1XD2FJ5bHwN92_J3lxzx1ffbVdtBZn6nrqC-jLZU2WShLF1QTRJZUVEZoVhFJ27dNiQuVQ_Bcwcead6Or5xvrUPbVBn7_C9NFcbJ2s9zhL4w/w400-h225/viber_image_2023-02-09_19-56-17-135.png" width="400" /></a></div><p></p><p><a href="https://ayurvedaplace.com/2021/02/25/the-brain-of-an-older-person-is-more-productive/" rel="nofollow"> The Brain of an Older Person is More Productive</a><span style="color: #351c75; font-family: times; font-size: large;"><a href="https://ayurvedaplace.com/2021/02/25/the-brain-of-an-older-person-is-more-productive/" rel="nofollow"> </a> </span></p></span></div><div><span style="color: #351c75; font-family: times; font-size: large;"><span> </span>Φυσικά, ο εγκέφαλος δεν είναι πλέον τόσο γρήγορος όσο ήταν στη νεανική ηλικία. Ωστόσο, αποκτά ευελιξία. Επομένως, με την ηλικία, είναι πιο πιθανό να παίρνουμε τις σωστές αποφάσεις και λιγότερο εκτεθειμένοι σε αρνητικά συναισθήματα. </span></div><div><span style="color: #351c75; font-family: times; font-size: large;"><blockquote><i>Η κορύφωση της ανθρώπινης πνευματικής δραστηριότητας εμφανίζεται γύρω στην ηλικία των 70 ετών, όταν ο εγκέφαλος αρχίζει να λειτουργεί με πλήρη ισχύ.</i></blockquote><span> </span>Με την πάροδο του χρόνου, η ποσότητα της μυελίνης στον εγκέφαλο αυξάνεται, μια ουσία που διευκολύνει την ταχεία διέλευση των σημάτων μεταξύ των νευρώνων. Λόγω αυτού, οι πνευματικές ικανότητες αυξάνονται κατά 300% σε σύγκριση με τον μέσο όρο.<br /><br /><i>Ενδιαφέρον είναι επίσης το γεγονός ότι μετά από 60 χρόνια ένα άτομο μπορεί να χρησιμοποιεί 2 ημισφαίρια ταυτόχρονα. Αυτό σας επιτρέπει να λύσετε πολύ πιο περίπλοκα προβλήματα.<br /></i><br /><span> </span>Ο καθηγητής Monchi Uri, από το Πανεπιστήμιο του Μόντρεαλ, πιστεύει ότι ο εγκέφαλος των ηλικιωμένων επιλέγει το μονοπάτι που καταναλώνει λιγότερη ενέργεια, εξαλείφει τα περιττά και αφήνει μόνο τις σωστές επιλογές για να λύσει το πρόβλημα. </span></div><div><span style="color: #351c75; font-family: times; font-size: large;"><span> </span>Διεξήχθη μια μελέτη στην οποία συμμετείχαν διαφορετικές ηλικιακές ομάδες. Οι νέοι ήταν πολύ μπερδεμένοι όταν περνούσαν τα τεστ, ενώ όσοι είναι άνω των 60 ετών πήραν τις σωστές αποφάσεις.<br /><span> </span>Τώρα, ας δούμε τα χαρακτηριστικά του εγκεφάλου μεταξύ 60 και 80 ετών. <br /><br />ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΤΟΥ ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ ΕΝΟΣ ΗΛΙΚΙΩΜΕΝΟΥ</span></div><div><span style="color: #351c75; font-family: times; font-size: large;"><span> </span>Οι νευρώνες του εγκεφάλου δεν πεθαίνουν, όπως λένε όλοι γύρω σας. Οι μεταξύ τους σχέσεις απλώς εξαφανίζονται αν δεν ασχοληθεί κανείς με διανοητική εργασία.<br />Η απόσπαση της προσοχής και η λήθη προκύπτουν λόγω της υπερπληθώρας πληροφοριών. </span></div><div><span style="color: #351c75; font-family: times; font-size: large;"><b>Επομένως, δεν χρειάζεται να εστιάσετε όλη σας τη ζωή σε περιττά μικροπράγματα.</b><br /><span> </span>Από την ηλικία των 60 ετών, ένα άτομο όταν παίρνει αποφάσεις δεν χρησιμοποιεί μόνο το ένα ημισφαίριο του εγκεφάλου, όπως οι νέοι, αλλά και τα δύο.</span></div><div><span style="color: #351c75; font-family: times; font-size: large;"><br /><b>Συμπέρασμα: </b></span></div><div><span style="color: #351c75; font-family: times; font-size: large;">Εάν ένα άτομο ακολουθεί έναν υγιεινό τρόπο ζωής, είναι κινητό, έχει βιώσιμη σωματική δραστηριότητα και είναι πλήρως διανοητικά δραστήριο, οι διανοητικές ικανότητες ΔΕΝ μειώνονται με την ηλικία, απλώς ΑΝΑΠΤΥΞΟΥΝ φτάνοντας στο αποκορύφωμά του στην ηλικία των 80-90 ετών. </span></div><div><span style="color: #351c75; font-family: times; font-size: large;"><br /></span></div><div><span style="color: #351c75; font-family: times; font-size: large;"><b>ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΥΓΙΕΙΝΗΣ:</b><br />1) Μη φοβάσαι τα γηρατειά. </span></div><div><span style="color: #351c75; font-family: times; font-size: large;">2) Προσπαθήστε να αναπτυχθείτε πνευματικά. </span></div><div><span style="color: #351c75; font-family: times; font-size: large;">3) Μάθετε νέες χειροτεχνίες, κάντε μουσική, μάθετε να παίζετε μουσικά όργανα, ζωγραφίστε εικόνες! Χορός!<br /></span><span style="color: #351c75;"><span style="font-family: times; font-size: large;">4) Ενδιαφέρεστε για τη ζωή, συναντήστε και επικοινωνήστε με φίλους, κάντε σχέδια για το μέλλον, ταξιδέψτε όσο καλύτερα μπορείτε.</span></span></div><div><span style="color: #351c75; font-family: times; font-size: large;">5) Μην ξεχνάτε να πηγαίνετε σε μαγαζιά, καφετέριες, παραστάσεις.<br />6) Μην σιωπάς μόνος σου, είναι καταστροφικό για κανέναν.<br />7) Να είσαι θετικός, να ζεις πάντα με τη σκέψη: παρακάτω: "όλα τα καλά πράγματα είναι ακόμα μπροστά μου!"<br /><br />Παρακαλούμε δώστε αυτές τις πληροφορίες στην οικογένεια και τους φίλους σας ηλικίας 60, 70 και 80 ετών, ώστε να είναι περήφανοι για την ηλικία τους. 😉 </span></div><div><span style="color: #351c75; font-family: times; font-size: large;"><br /></span></div><div><span style="color: #351c75; font-family: times; font-size: large;"><a href="https://anazitiseis.gr/ki-omos-erevna-ypostirizei-pos-i-koryfosi-tis-anthropinis-pnevmatikis-drastiriotitas-emfanizetai-gyro-stin-ilikia-ton-70-eton/" rel="nofollow">πηγή</a></span></div>hamomilaki Anthemishttp://www.blogger.com/profile/12600128749887147755noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5739970662844934996.post-22514284196417046392022-08-11T17:39:00.000+03:002022-08-11T17:39:07.238+03:00Μια ζωή αντιμετωπίζοντας αντιξοότητες<div class="qzhwtbm6 knvmm38d">
<span dir="auto"><div class="kvgmc6g5 cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql ii04i59q">
<div style="margin-left: 40px; text-align: left;">
<span style="color: #20124d;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: times;">Μια ηλικιωμένη κυρία πηγαίνει σε ένα υποκατάστημα τράπεζας για
ανάληψη μετρητών.<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj7vzOtAg0smTV2mPKcTWEzbykrznvBqg8su7dZrS-dIC_QsPwJ66WdyJoq3VTZHhSrQYzkcCoaVDSE810OQiMcdv60HlSUrrSzGVRBFdrGhIHTEyTn-Zh8t88z-4bceULZW2jvwzj6V-XUAY9b5Wuxcfb9NRnbbJc0-qwSrIOsZ2kNsy7jRrDvqJO9/s640/ilikiomeni-kyria.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="640" data-original-width="505" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj7vzOtAg0smTV2mPKcTWEzbykrznvBqg8su7dZrS-dIC_QsPwJ66WdyJoq3VTZHhSrQYzkcCoaVDSE810OQiMcdv60HlSUrrSzGVRBFdrGhIHTEyTn-Zh8t88z-4bceULZW2jvwzj6V-XUAY9b5Wuxcfb9NRnbbJc0-qwSrIOsZ2kNsy7jRrDvqJO9/w316-h400/ilikiomeni-kyria.jpg" width="316" /></a></div></span></span></span>
</div>
<div style="margin-left: 40px; text-align: left;">
<span style="color: #20124d;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: times;">Δίνει την πιστωτική της κάρτα στον ταμία της τράπεζας και του
λέει: </span></span></span>
</div>
<div dir="auto" style="text-align: start;">
<span style="color: #20124d;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: times;">– Θα ήθελα να κάνω ανάληψη 10 €, παρακαλώ.</span></span></span>
</div>
<div style="margin-left: 40px; text-align: left;">
<span style="color: #20124d;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: times;">Ο ταμίας της απαντά:</span></span></span>
</div>
<div dir="auto" style="text-align: start;">
<span style="color: #20124d;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: times;"><span dir="auto"><span style="color: #20124d;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: times;">– </span></span></span></span>Για αναλήψεις κάτω των 100 €, χρησιμοποιήστε το ΑΤΜ.</span></span></span>
</div>
<div dir="auto" style="text-align: start;">
<span style="color: #20124d;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: times;"><span dir="auto"><span style="color: #20124d;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: times;">– </span></span></span></span>Μπορώ να ξέρω γιατί; ρωτάει η ηλικιωμένη κυρία. Ο ταμίας απαντά
επιστρέφοντας την τραπεζική του κάρτα:</span></span></span>
</div>
<div dir="auto" style="text-align: start;">
<span dir="auto"><span style="color: #20124d;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: times;">– </span></span></span></span><span style="color: #20124d;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: times;"><span></span>Αυτές είναι οι οδηγίες, κυρία, αν δεν έχετε τίποτα
άλλο να ρωτήσετε, υπάρχουν άνθρωποι από πίσω σας που
περιμένουν.</span></span></span>
</div>
<div style="margin-left: 40px; text-align: left;">
<span style="color: #20124d;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: times;">Η ηλικιωμένη κυρία μένει σιωπηλή για λίγα δευτερόλεπτα, μετά
επιστρέφει την κάρτα στο ταμείο και λέει:</span></span></span>
</div>
<div dir="auto" style="text-align: start;">
<span style="color: #20124d;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: times;"><span dir="auto"><span style="color: #20124d;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: times;">– </span></span></span></span>Βοηθήστε με να κάνω ανάληψη όλων των χρημάτων από τον λογαριασμό
μου!</span></span></span>
</div>
<div style="margin-left: 40px; text-align: left;">
<span style="color: #20124d;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: times;">Ο ταμίας ξαφνιάζεται όταν ελέγχει τον λογαριασμό της ηλικιωμένης
κυρίας και λέει:</span></span></span>
</div>
<div dir="auto" style="text-align: start;">
<span style="color: #20124d;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: times;"><span dir="auto"><span style="color: #20124d;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: times;">– </span></span></span></span>Έχετε 500.000 € στον λογαριασμό σας και η τράπεζα δεν έχει αυτό
το ποσό αυτή τη στιγμή. Μπορείτε να επιστρέψετε αύριο;</span></span></span>
</div>
<div style="margin-left: 40px; text-align: left;">
<span style="color: #20124d;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: times;">Ψυχρά; η ηλικιωμένη κυρία ρωτά:</span></span></span>
</div>
<div dir="auto" style="text-align: start;">
<span style="color: #20124d;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: times;"><span dir="auto"><span style="color: #20124d;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: times;">– </span></span></span></span>Πόσο μπορώ να κάνω ανάληψη επί τόπου;</span></span></span>
</div>
<div style="margin-left: 40px; text-align: left;">
<span style="color: #20124d;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: times;">Της λέει ο ταμίας: - Οποιοδήποτε ποσό μέχρι 3000 ευρώ.</span></span></span>
</div>
<div dir="auto" style="text-align: start;">
<span style="color: #20124d;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: times;"><span dir="auto"><span style="color: #20124d;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: times;">– </span></span></span></span>Λοιπόν, δώσε μου 3000 ευρώ τώρα, είπε η ηλικιωμένη κυρία.</span></span></span>
</div>
<div style="margin-left: 40px; text-align: left;">
<span style="color: #20124d;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: times;">Ο ταμίας θυμωμένος πηγαίνει πίσω στο ντουλάπι, βγάζει πακέτα των
20 και 10 ευρώ και ξοδεύει τα επόμενα 10 λεπτά μετρώντας τα 3.000
ευρώ. Τα δίνει στη ηλικιωμένη κυρία και τη ρωτάει:</span></span></span>
</div>
<div dir="auto" style="text-align: start;">
<span style="color: #20124d;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: times;"><span dir="auto"><span style="color: #20124d;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: times;">– </span></span></span></span>Μπορώ να κάνω κάτι άλλο για σένα σήμερα;</span></span></span>
</div>
<div style="margin-left: 40px; text-align: left;">
<span style="color: #20124d;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: times;">Ήσυχα η ηλικιωμένη βάζει 10 ευρώ στο πορτοφόλι της και
λέει:</span></span></span>
</div>
<div dir="auto" style="text-align: start;">
<span style="color: #20124d;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: times;"><span dir="auto"><span style="color: #20124d;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: times;">– </span></span></span></span>Ναι, θέλω να καταθέσω 2.990 € στον λογαριασμό μου παρακαλώ.</span></span></span>
</div>
<div style="margin-left: 40px; text-align: left;">
<span style="color: #20124d;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: times;">Το ηθικό δίδαγμα αυτής της ιστορίας ......</span></span></span>
</div><div style="margin-left: 40px; text-align: left;">
</div><div style="margin-left: 40px; text-align: left;">
<span style="color: #20124d;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: times;">Μην είστε δύσκολοι με τους ηλικιωμένους, πέρασαν μια ζωή
μαθαίνοντας πως να αντιμετωπίζουν τις αντιξοότητες..</span></span></span>
</div>
</div>
<div class="cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql o9v6fnle ii04i59q">
<div dir="auto" style="text-align: start;"> </div>
</div>
<div class="cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql o9v6fnle ii04i59q">
<div dir="auto" style="text-align: start;">
<span><a href="https://www.facebook.com/permalink.php?story_fbid=pfbid02eBZq6uLApADPsS5Xm8824YabQHvVNuugzD5gxMRNyHKPx1DAHqRYZozwF3XUir7Kl&id=1543005812628774" role="link" tabindex="0" target="_blank"><span class="nc684nl6"><span>Σαν χάδι.</span></span></a></span>
</div>
</div></span>
</div>
Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5739970662844934996.post-16516010543339232232022-06-24T16:43:00.000+03:002022-06-24T16:43:15.606+03:00Μην ξεχνάς πως έχεις κι εσύ γονείς που σε χρειάζονται...<span style="color: #351c75; font-family: times; font-size: large;"><b>Εκτός από γονείς είμαστε και παιδιά γονιών που μας χρειάζονται.<br /></b><br />Που πέρασαν, ξόδεψαν, αφιέρωσαν τα καλύτερα χρόνια της ζωής τους σε εμάς, κοντά μας, δίπλα μας, φροντίζοντάς μας, μεγαλώνοντάς μας, αγαπώντας μας για να μείνουν τελικά, στο πιο δύσκολο κομμάτι αυτής της ζωής, μόνοι τους.<br /><br />Και αυτή είναι η φυσιολογική πορεία των πραγμάτων. </span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjNUeB-3DS3kVAYR_M7XvDKaQkYHwTiUGPk5WrjDZakbcSNYagcTZo-F8hQAcuNEHk6Eyfo7CZsL3k4PzyWz4XJbuNdDPUogQ34W11jUWPWc1CMvcHAnNUegn8_1EOac76IVEG20lCytgXayShE4Eb3AjWdDRiXl3orMTztVN1F3r40L_ZmCefztRyVFg/s541/360_F_293798409_hoGGmOLA9ESlJjAYQYiDjXHYWL8lIvRq.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="360" data-original-width="541" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjNUeB-3DS3kVAYR_M7XvDKaQkYHwTiUGPk5WrjDZakbcSNYagcTZo-F8hQAcuNEHk6Eyfo7CZsL3k4PzyWz4XJbuNdDPUogQ34W11jUWPWc1CMvcHAnNUegn8_1EOac76IVEG20lCytgXayShE4Eb3AjWdDRiXl3orMTztVN1F3r40L_ZmCefztRyVFg/w400-h266/360_F_293798409_hoGGmOLA9ESlJjAYQYiDjXHYWL8lIvRq.jpg" width="400" /></a></div><br /><div><span style="color: #351c75; font-family: times; font-size: large;">Φυσικά. Δεν αντιλέγει κανείς.<br />Αλλά... μεγαλώνουν, καταλαβαίνεις;</span><div><span style="color: #351c75; font-family: times; font-size: large;"><br /><b>Γερνάνε μόνοι τους. </b></span><div><span style="color: #351c75; font-family: times; font-size: large;">Και συνήθως, πολύ διακριτικά, για να μη φορτώνουν με περισσότερα άγχη τις ήδη δύσκολες και κουραστικές ζωές μας.</span></div><div><span style="color: #351c75; font-family: times; font-size: large;"> </span></div><div><span style="color: #351c75; font-family: times; font-size: large;"><b>Αρρωσταίνουν σιωπηρά. </b></span></div><div><span style="color: #351c75; font-family: times; font-size: large;"><b>Μελαγχολούν τα βράδια. </b></span></div><div><span style="color: #351c75; font-family: times; font-size: large;"><b><br /></b></span></div><div><span style="color: #351c75; font-family: times; font-size: large;">Θυμούνται ιστορίες και πάνε για ύπνο σε ένα σπίτι που κάποτε χωρούσε τέσσερα, πέντε ή έξι άτομα. </span></div><div><span style="color: #351c75; font-family: times; font-size: large;"><br /></span></div><div><span style="color: #351c75; font-family: times; font-size: large;">Και αυτό, όσο και να το συνηθίσεις, όσο και αν το δεχτείς, γιατί έτσι πρέπει να γίνεται, γιατί τα παιδιά πρέπει να φεύγουν από τις εστίες τους, γιατί δεν γέννησες για να γηροκομηθείς, θα είναι πάντα θλιβερό, καθώς διακόπτει περίπου είκοσι χρόνια καθημερινής επαφής και άντε να μάθεις, ξαφνικά, να ζεις, σχεδόν, ξεκρέμαστος σε μια καθημερινότητα που πασχίζεις να θυμηθείς πώς γέμιζες κάποτε.<br /><br /><b>Και πες άντε.</b> </span></div><div><span style="color: #351c75; font-family: times; font-size: large;">Όταν είσαι πενήντα, εξήντα, βία εβδομήντα τα κουτσοβολεύεις. Δουλεύεις μέχρι να βγεις στη σύνταξη. </span></div><div><span style="color: #351c75; font-family: times; font-size: large;">Έχεις φίλους. Έχεις ενδιαφέροντα. Μεγαλώνεις εγγόνια. </span></div><div><span style="color: #351c75; font-family: times; font-size: large;">Περνάνε τα χρόνια. </span></div><div><span style="color: #351c75; font-family: times; font-size: large;"><br /></span></div><div><span style="color: #351c75; font-family: times; font-size: large;">Σε ευλογεί ο Θεός και ζεις στα εβδομήντα πέντε, στα ογδόντα ή στα ενενήντα σου, όταν πια δεν ακούς, δεν βλέπεις, δεν περπατάς και περιμένεις πάνω από το τηλέφωνο την αγαπημένη φωνή που θα σου πει: </span></div><div><span style="color: #351c75; font-family: times; font-size: large;">«Το απόγευμα θα είμαι εκεί. Έρχομαι.»<br /><br />Και ξανανιώνεις. Έρχεται.<br />Έρχεται;<br /><br /><b>Αν μόνο ήξερες πώς σε περιμένουν…<br /></b><br /><a href="https://hellomama.com.cy/family/mama/2019/02/20/tora-poy-egines-gonios,-min-ksexnas-pos-exeis-ki-esy-goneis-poy-se-xreiazontai/" rel="nofollow">πηγή</a><br /></span></div></div></div>hamomilaki Anthemishttp://www.blogger.com/profile/12600128749887147755noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5739970662844934996.post-27072946425764012872022-05-26T16:26:00.001+03:002022-05-26T16:26:13.862+03:00Δυσφαγία- Δυσκαταποσία στην Τρίτη ηλικία / Dysphagia in the Elderly<span style="color: #351c75; font-family: times; font-size: large;"><b>Τι είναι η δυσφαγία και ποια τα συμπτώματά της;<br /></b><br />Τα δύο πιο συχνά εμφανιζόμενα προβλήματα των ηλικιωμένων είναι η δυσκολία στην κινητικότητα και η δυσκολία μάσησης-κατάποσης ή αλλιώς η «δυσφαγία-δυσκαταποσία». </span><div><span style="color: #351c75; font-family: times; font-size: large;">Η μικρή διαφορά μεταξύ των δύο είναι ότι στη <b>δυσφαγία </b>ο ασθενής έχει πρόβλημα με τον οισοφάγο ενώ στην <b>δυσκαταποσία </b>στο στόμα ή στο λαιμό. </span></div><div style="text-align: center;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiOpodLcpnN07H6BRkJTbGZCLynylOduLQT8uRSCH8IibbBOwYUQZLIspE-G63O7zK9vDM2ArF8x9pgYODctVGgymWVUCzjSmOg-Ei1sSE2GsJyGGSSTJSVDc4TqmusgapMNHlbrmJcmFErh4Byejj43BGUMcCfaISWgqjV-QUJ-zhqGL5ZMabQEgNupQ/s450/9876714.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="450" data-original-width="406" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiOpodLcpnN07H6BRkJTbGZCLynylOduLQT8uRSCH8IibbBOwYUQZLIspE-G63O7zK9vDM2ArF8x9pgYODctVGgymWVUCzjSmOg-Ei1sSE2GsJyGGSSTJSVDc4TqmusgapMNHlbrmJcmFErh4Byejj43BGUMcCfaISWgqjV-QUJ-zhqGL5ZMabQEgNupQ/s320/9876714.jpg" width="289" /></a></div></div><span style="font-family: times; font-size: large;"><a href="https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3999993/" rel="nofollow">Dysphagia in the Elderly</a></span><div><span style="font-family: times; font-size: large;"><br /></span><div><span style="color: #351c75; font-family: times; font-size: large;">Με λίγα λόγια <b>η χρονοβόρα διαδικασία μάσησης </b>κατά την οποία ο ασθενής καταβάλει μεγάλη προσπάθεια για να ωθήσει την στερεά ή υγρή τροφή από το στόμα προς το στομάχι, ορίζεται ως <b>δυσφαγία</b>. Σε πολλές περιπτώσεις μάλιστα η μάσηση καθίσταται αδύνατη.<br /><br /><b>Πιθανά συμπτώματα της δυσφαγίας είναι:</b></span></div><div><ul style="text-align: left;"><li><span style="color: #351c75; font-family: times; font-size: large;">Πόνος κατά τη μάσηση ή και πλήρης αδυναμία μάσησης</span></li><li><span style="color: #351c75; font-family: times; font-size: large;">Αίσθηση πως η τροφή έχει κολλήσει στον λαιμό</span></li><li><span style="color: #351c75; font-family: times; font-size: large;">Αυξημένη παραγωγή σίελου</span></li><li><span style="color: #351c75; font-family: times; font-size: large;">Βράγχος φωνής</span></li><li><span style="color: #351c75; font-family: times; font-size: large;">Καούρα, έμεσμα, παλινδρόμηση</span></li><li><span style="color: #351c75; font-family: times; font-size: large;">Απρόσμενη μείωση σωματικού βάρους</span></li><li><span style="color: #351c75; font-family: times; font-size: large;">Πνιγμός ή βήχας κατά τη μάσηση</span></li></ul><span style="color: #351c75; font-family: times; font-size: large;"><b>Τα ηλικιωμένα άτομα περιορισμένης κινητικότητας</b> δεν έχουν τη δυνατότητα προετοιμασίας του γεύματός τους και έτσι τους παρέχονται γεύματα που τα επιλέγει ο φροντιστής τους με αποτέλεσμα να μη γίνονται πάντοτε δεκτά.</span></div><div><ul style="text-align: left;"><li><span style="color: #351c75; font-family: times; font-size: large;">Πόσο σοβαρό είναι το εμπόδιο της δυσφαγίας-δυσκαταποσίας;</span></li><li><span style="color: #351c75; font-family: times; font-size: large;">Πώς η δυσφαγία επηρεάζει τη διατροφή των ηλικιωμένων και γιατί θα πρέπει να αντιμετωπιστεί άμεσα;</span></li></ul><span style="color: #351c75; font-family: times; font-size: large;"><span> </span>Η <b>δυσφαγία</b>, μπορεί να προέλθει από <b>παθολογικά αίτια,</b> όπως από π.χ. εγκεφαλικό επεισόδιο, νόσο του Parkinson, άνοια, Alzheimer, <b>προβλήματα οδοντοστοιχία</b>ς και καρκίνο του στόματος/φάρυγγα/οισοφάγου. </span></div><div><span style="color: #351c75; font-family: times; font-size: large;"><span> </span>Συχνά όμως η δυσφαγία μπορεί να σχετίζεται και με ψυχολογικούς παράγοντες (<b>κατάθλιψη</b>). </span></div><div><span style="color: #351c75; font-family: times; font-size: large;"><span> </span>Η <b>μειωμένη διάθεση </b>που παρατηρείται σε ηλικιωμένους ανθρώπους<b> λόγω κοινωνικής απομόνωσης</b>, πολλές φορές οδηγεί σε μειωμένη όρεξη και άρνηση κατανάλωσης επαρκούς τροφής.<br /><span> </span>Επίσης <b>τα φάρμακα που λαμβάνουν</b> μπορεί να αλλοιώσουν αισθήσεις, όπως η γεύση και η όσφρηση, επηρεάζοντας κατά συνέπεια και τη λήψη φαγητού. </span></div><div><span style="color: #351c75; font-family: times; font-size: large;"><br /></span></div><div><span style="color: #351c75; font-family: times; font-size: large;">Καλό θα ήταν μόλις το άτομο αντιληφθεί <b>δυσκολία στην μάσηση-κατάποση, να απευθυνθεί άμεσα σε ΩΡΛ</b> για να βρεθεί σε ποιο στάδιο δυσφαγίας βρίσκεται και να του δοθούν οδηγίες για τη σύσταση των γευμάτων του ώστε να αποφευχθούν οι εισροφήσεις, οι λοιμώξεις του αναπνευστικού και η ακούσια απώλεια βάρους.</span></div><div><span style="color: #351c75; font-family: times; font-size: large;"><br /><b>Τι συνέπειες μπορεί να έχει η δυσφαγία;</b><br /><span> </span></span></div><div><span style="color: #351c75; font-family: times; font-size: large;"><span> </span>Η δυσφαγία είναι μία <b>αρκετά σοβαρή κατάσταση</b>, η οποία, αν δεν αντιμετωπιστεί κατάλληλα μπορεί να οδηγήσει από <b>υποθρεψία</b>, λόγω μειωμένης πρόσληψης τροφής <b>μέχρι και στον θάνατο</b> λόγω απόφραξης των αεραγωγών. </span></div><div><span style="color: #351c75; font-family: times; font-size: large;"><span> </span>Αν δεν μπορεί να θεραπευτεί το πρόβλημα που οδηγεί στην δυσφαγία, ο τρόπος αντιμετώπισής της είναι μέσω της παρασκευής ειδικά σχεδιασμένων τροφίμων, ούτως ώστε να μην υπάρχει ο κίνδυνος αναρρόφησης για το άτομο, αλλά παράλληλα να μπορεί να καλύψει τις ανάγκες του με εύγεστα και ευχάριστα φαγητά.</span></div><div><span style="color: #351c75; font-family: times; font-size: large;"><br /><b>Πώς αντιμετωπίζεται;</b><br /><span> </span>Η<b> τροποποίηση των φαγητών</b>, έτσι ώστε να γίνουν πιο εύκολα στην μάσηση και στην κατάποση, μπορεί να πραγματοποιηθεί με πολτοποίηση των τροφίμων σε διάφορους βαθμούς ανάλογα με την σοβαρότητα της δυσφαγίας ή με πύκνωση των υγρών, έτσι ώστε να αποφευχθεί πιθανός πνιγμός λόγω αναρρόφησης.<br /><span> </span>Επίσης, σε περιπτώσεις μειωμένης γεύσης και οσμής θα ήταν πιο ελκυστικά τα γεύματα αν προσθέταμε <b>μπαχαρικά και σπιτικούς ζωμούς λαχανικών/κρέατος </b>αποφεύγοντας έτσι και την αυξημένη κατανάλωση χλωριούχου νατρίου.</span></div><div><span style="color: #351c75; font-family: times; font-size: large;"><br /><b>Κατηγορίες δίαιτας ανάλογα το βαθμό δυσφαγίας</b></span></div><div><span style="font-family: times; font-size: large;"><b style="color: #351c75;"><br />1η. </b><span style="color: #351c75;">Δίαιτα (fork mashable Dysphagia Diet)</span><br /><span style="color: #351c75;">(...)</span><br /><span style="color: #cc0000;"><b>η συνέχεια <a href="https://www.mednutrition.gr/portal/lifestyle/oikogeneia/7152-ftiaxnontas-trofima-gia-ilikiomenous" rel="nofollow">εδώ</a><br /></b></span></span><br /></div></div>hamomilaki Anthemishttp://www.blogger.com/profile/12600128749887147755noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5739970662844934996.post-31109654885492136052022-01-20T11:38:00.003+02:002022-01-20T11:38:44.919+02:00Rainbow Village: 84χρονος σώζει οικισμό από κατεδάφιση... / 84-Year-Old Saves Neighborhood From Bulldozer...<span style="color: #351c75; font-family: times; font-size: large;">... βάφοντας κάθε δρόμο με χαρούμενα χρώματα<br /><br />Πριν από 14 χρόνια στην Ταϊβάν, ένας 84χρονος βετεράνος του στρατού ζωγράφισε ένα ολόκληρο χωριό για να μην το γκρεμίσουν. Τώρα, σε ηλικία 98 ετών, ο ζωγράφος είναι ακόμα εκεί, όπως και το χωριό – και έκτοτε έχει γίνει διάσημος ταξιδιωτικός σταθμός.</span><div><div style="text-align: center;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjoQ_68P-hYG6knpYuOik3vDD7dA4VfSD8Iqj98hiYMAjdHFLyVlGUBpvJqt7tiz5DouQT8hsF74ZovLcqYbJ3InJm4PgQWdgMJUZofbBC64iOWB18RTLlmFYmLATikxEo5k6mB7A6BlXGNTr6B3D4588-nQygt39R4EmbiT5du1zT2z9bBOwjns6GuIA=s696" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="432" data-original-width="696" height="296" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjoQ_68P-hYG6knpYuOik3vDD7dA4VfSD8Iqj98hiYMAjdHFLyVlGUBpvJqt7tiz5DouQT8hsF74ZovLcqYbJ3InJm4PgQWdgMJUZofbBC64iOWB18RTLlmFYmLATikxEo5k6mB7A6BlXGNTr6B3D4588-nQygt39R4EmbiT5du1zT2z9bBOwjns6GuIA=w476-h296" width="476" /></a></div></div><span style="font-family: times; font-size: large;"><a href="https://enallaktikidrasi.com/2022/01/rainbow-village-84xronos-swzei-oikismo-katedafisi-vafontas-dromo-xaroumena-xrwmata/?mc_cid=e74182b720&mc_eid=3c5ca88681" rel="nofollow">84-Year-Old Saves Neighborhood From Bulldozer By Painting Every Street With Joyful Colors</a></span><div><span style="color: #351c75; font-family: times; font-size: large;"><br /></span></div><div><span style="color: #351c75; font-family: times; font-size: large;">Μια σειρά από μικρά παραδοσιακά σπίτια, το Rainbow Village είναι τώρα ένα ξεχωριστό πάρκο όπου ζωγραφισμένα ζώα και ανθρώπινες φιγούρες στέκονται περήφανα σε κάθε πιθανό χρώμα πάνω σε ένα πλέγμα από λεωφόρους ουράνιου τόξου.Όταν ο Huang Yung Fu άρχισε να ζωγραφίζει περιστασιακά τον τοίχο στο εξαιρετικά μονότονο χωριό Caihong Dependents’ Village στην πόλη Taichung, το έκανε για να ανακουφιστεί από την πλήξη. Αλλά όταν έμαθε ότι η πόλη-φάντασμα στην οποία ζούσε με τη σύζυγό του επρόκειτο να ισοπεδωθεί, άρχισε να επιδίδεται σε καλλιτεχνική υπερβολή, καλύπτοντας κάθε πέτρα, υδρορροή και πόρτα με εικόνες και χρώματα.<br /><b><br />Τώρα είναι πλέον ένα διεθνώς αναγνωρισμένο τουριστικό αξιοθέατο. </b></span></div><div><span style="color: #351c75; font-family: times; font-size: large;"><b><br /></b></span></div><div><span style="color: #351c75; font-family: times; font-size: large;">Ο Huang και η σύζυγός του είναι οι μόνοι κάτοικοι του Rainbow Village, όπου υποδέχονται τους επισκέπτες και ζουν τη ζωή τους. «Το 2010, καθηγητές και φοιτητές από τα πανεπιστήμια Ling Tung και Hungkuang έπεσαν τυχαία πάνω στα έργα αυτά και εντυπωσιάστηκαν από τη χαριτωμένη και εκφραστική φύση τους», γράφει το Υπουργείο Πολιτιστικής Κληρονομιάς.<br /><br />«Ο φοιτητής Charles Tsai συγκέντρωσε φοιτητές και καθηγητές για να απευθύνουν έκκληση στις αρχές της πόλης Taichung να διατηρήσουν αυτό το απροσδόκητο κομμάτι πολιτιστικής κληρονομιάς, ηγούμενος της εκστρατείας “Save Rainbow Village”. Καθώς η είδηση διαδόθηκε, ο ίδιος ο Huang άρχισε να γίνεται γνωστός ως ο «παππούς Ουράνιο Τόξο».<br /><br />Η εκστρατεία είχε επιτυχία και η περιοχή διατηρείται στην Taichung ως πάρκο τέχνης. Το Lonely Planet το κατέταξε ως ένα από τα «μυστικά θαύματα του κόσμου» και το Culture Trip το χαρακτήρισε ως το πιο «Instagrammable σημείο» σε ολόκληρη την Ταϊβάν.<br /><br />Λόγω του κόστους συντήρησης του χωριού, η κυβέρνηση δημιούργησε την Rainbow Cultural and Creative Co. η οποία παράγει την τουριστική υποδομή και βοηθά στην προμήθεια χρωμάτων για την επέκταση και την επισκευή των τοιχογραφιών.<br /><br /><a href="https://enallaktikidrasi.com/2022/01/rainbow-village-84xronos-swzei-oikismo-katedafisi-vafontas-dromo-xaroumena-xrwmata/?mc_cid=e74182b720&mc_eid=3c5ca88681" rel="nofollow">Πηγή</a></span></div></div>hamomilaki Anthemishttp://www.blogger.com/profile/12600128749887147755noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5739970662844934996.post-88025476796049429742021-11-20T18:41:00.003+02:002021-11-20T18:41:49.943+02:00Έτσι πληγώνουμε τους γονείς μας, όταν μεγαλώσουμε<span style="color: #351c75; font-family: times; font-size: large;">Στην εποχή μας, οι οικογένειες δεν μένουν πια κοντά, όπως παλιότερα, και οι παππούδες δεν έχουν καθημερινή επαφή με τα παιδιά και τα εγγόνια τους. </span><div><span style="color: #351c75; font-family: times; font-size: large;">Ο σύγχρονος τρόπος ζωής οδήγησε σταδιακά στον παραγκωνισμό της τρίτης ηλικίας και στον αποκλεισμό, κατά κάποιον τρόπο, των γηραιότερων από την καθημερινότητά μας. </span></div><div style="text-align: center;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEir83X0BAPe9hKRM6ljyxSxQZyOmp1D0WWZEDRup9M7xbdorhtWnqwEtCIVTwRIFZr97s9xnrl6aFLqij8QEt03tJcXGHkxTNbJSgQlvlIlWNzZyYRO4kVfCvx6mwrCgJcGZ4mj4t4CI8h_/s640/360_F_241142930_Nr1ZzPovH8p8SQ0ZDRcbgzvPAidAO0oc.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="360" data-original-width="640" height="225" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEir83X0BAPe9hKRM6ljyxSxQZyOmp1D0WWZEDRup9M7xbdorhtWnqwEtCIVTwRIFZr97s9xnrl6aFLqij8QEt03tJcXGHkxTNbJSgQlvlIlWNzZyYRO4kVfCvx6mwrCgJcGZ4mj4t4CI8h_/w400-h225/360_F_241142930_Nr1ZzPovH8p8SQ0ZDRcbgzvPAidAO0oc.jpg" width="400" /></a></div></div><div><span style="color: #351c75; font-family: times; font-size: large;">Και, όσο και αν οι γονείς μας μάς λένε ότι θέλουν να είμαστε ανεξάρτητοι και να μην ανησυχούμε για ‘κείνους, δεν παύουν να πληγώνονται και να νιώθουν παραμελημένοι κάθε φορά που:<br /><br /><b>Δεν είμαστε δίπλα τους, όταν μας χρειάζονται<br /></b>Οι γονείς μας ήταν πάντα δίπλα μας, φρόντισαν να μη μας λείψει τίποτα και να νιώθουμε πάντα ασφαλείς, όχι μόνο ως παιδιά, αλλά ακόμη και ως ενήλικες. </span></div><div><span style="color: #351c75; font-family: times; font-size: large;">Δυστυχώς, η καθημερινότητα και οι δυσκολίες της ζωής μας παρασέρνουν εύκολα, μας παίρνει από κάτω – δεν είμαστε το ίδιο ανθεκτικοί μ’ εκείνους – και ξεχνάμε να τους στηρίξουμε όταν περνούν κι αυτοί τα δικά τους ζόρια.</span><div><span style="color: #351c75; font-family: times; font-size: large;"><br /><b>Τους μιλάμε με λόγια σκληρά<br /></b>Όσο καλές σχέσεις κι αν έχουμε με τους γονείς μας, δεν είναι δυνατόν να μην έχουμε τις διαφωνίες και τα καυγαδάκια μας, αφού ανήκουμε σε άλλη γενιά και κάνουμε τις επιλογές μας με βάση αυτό που πιστεύουμε εμείς κι όχι εκείνοι. </span></div><div><span style="color: #351c75; font-family: times; font-size: large;">Πολλές φορές, όμως, ξεχνάμε ότι θέλουν μόνο το καλό μας, κολλάμε σε πράγματα που θα μπορούσαμε να παραβλέψουμε και ξεστομίζουμε λόγια που τους πληγώνουν, για τα οποία μετανιώνουμε μετά.</span></div><div><span style="color: #351c75; font-family: times; font-size: large;"><br /><b>Δεν ρωτάμε πώς είναι στην υγεία τους<br /></b>Οι γονείς μας, όσο κι αν μεγαλώσουν, προσπαθούν να μας προστατέψουν από δυσάρεστα πράγματα, όπως είναι π.χ. ένα πρόβλημα υγείας τους. </span></div><div><span style="color: #351c75; font-family: times; font-size: large;">Επιπλέον, ανησυχούν περισσότερο για τα παιδιά και τα εγγόνια τους, γι’ αυτό μας λένε πάντα ότι είναι μια χαρά και πως δεν χρειάζονται τίποτα. </span></div><div><span style="color: #351c75; font-family: times; font-size: large;">Αν ρωτήσουμε, βέβαια... Γιατί πολύ συχνά, αμελούμε να τους ρωτήσουμε πώς είναι και να δείξουμε το στοιχειώδες ενδιαφέρον για την κατάστασή τους. <br /><br /><b>Δεν τους βοηθάμε οικονομικά<br /></b>Μπορεί οι γονείς μας να δούλεψαν σκληρά σε όλη τους τη ζωή, αλλά κάποιες φορές δεν έρχονται όλα όπως τα υπολογίζεις και οι συντάξεις δεν είναι πάντα αρκετές για να τα βγάλει πέρα ένα ηλικιωμένο ζευγάρι. </span></div><div><span style="color: #351c75; font-family: times; font-size: large;">Όταν θυσίασαν τόσα για να μας δώσουν τα εφόδια ώστε να ζήσουμε μια καλή ζωή, το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε για ‘κείνους είναι να τους στηρίξουμε οικονομικά, ακόμη κι αν είναι πολύ περήφανοι για να μας το ζητήσουν οι ίδιοι.</span></div><div><span style="color: #351c75; font-family: times; font-size: large;"><br /><b>Δεν εμφανιζόμαστε στις οικογενειακές μαζώξεις<br /></b>Για τους παλιότερους, οι οικογενειακές μαζώξεις είναι ένα κοινωνικό γεγονός, μια ευκαιρία να ξαναδούν συγγενείς που δεν βλέπουν συχνά. </span></div><div><span style="color: #351c75; font-family: times; font-size: large;">Ταυτόχρονα, είναι μια ευκαιρία να νιώσουν ότι η οικογένεια είναι δεμένη και αποτελεί εν δυνάμει στήριγμα για όλα τα μέλη της. Όταν είμαστε νεότεροι, συγχωρούν τη δυσθυμία μας κάθε φορά που μαζεύονται τα σόγια. </span></div><div><span style="color: #351c75; font-family: times; font-size: large;">Όταν κάνουμε δική μας οικογένεια, όμως, η απουσία μας απ’ το οικογενειακό τραπέζι τους στενοχωρεί βαθιά.</span></div><div><span style="color: #351c75; font-family: times; font-size: large;"><br /><b>Δεν τους λέμε ένα ευχαριστώ, που και που<br /></b>Προφανώς, οι γονείς μας δεν στερήθηκαν όσα στερήθηκαν, ούτε μας ανέθρεψαν σωστά και μας έδωσαν την ευκαιρία να ζήσουμε καλύτερα από ‘κείνους, με στόχο να έρθει μια μέρα που θα ακούσουν τις ευχαριστίες μας. </span></div><div><span style="color: #351c75; font-family: times; font-size: large;">Παρ’ όλ’ αυτά, είναι πολύ ωραίο, και για εμάς και για ‘κείνους, να εκφράζουμε την ευγνωμοσύνη μας πότε πότε και να αναγνωρίζουμε ανοιχτά τις προσπάθειες και τις θυσίες τους. <br /><br /><b>Τους κλείνουμε έξω απ’ τη ζωή μας<br /></b>Είναι γεγονός ότι οι οικογενειακές και οι επαγγελματικές υποχρεώσεις συχνά δεν μας αφήνουν χρόνο και διάθεση για τίποτα. Πόσο μάλλον, για ν’ ακούμε τις παραινέσεις και τις ανησυχίες των γονιών μας κάθε λίγο και λιγάκι. </span></div><div><span style="color: #351c75; font-family: times; font-size: large;">Με τον καιρό όμως, το μόνο που καταφέρνουμε είναι να κλείνουμε τους δικούς μας έξω απ’ τη ζωή μας και να μην έχουν πραγματική εικόνα του τι περνάμε και κατά πόσο χρειαζόμαστε ή όχι τη στήριξη και τη βοήθειά τους.</span></div><div><span style="color: #351c75; font-family: times; font-size: large;"><br /><b>Τους μιλάμε σαν να είναι παιδιά<br /></b>Στους γονείς μας οφείλουμε να τους τιμούμε πάντα και να τους δείχνουμε τον απαιτούμενο σεβασμό γιατί, πρώτα πρώτα, σ’ αυτούς χρωστάμε όσα έχουμε καταφέρει στη ζωή μας – αυτό που είμαστε. </span></div><div><span style="color: #351c75; font-family: times; font-size: large;">Σίγουρα δεν είναι αλάνθαστοι, έχουν όμως μεγαλύτερη εμπειρία και μας αγαπούν πολύ. </span></div><div><span style="color: #351c75; font-family: times; font-size: large;">Είναι, λοιπόν, δυσάρεστο να τους αντιμετωπίζουμε σαν να ήταν μικρά παιδιά, να μην τους λαμβάνουμε υπόψη και να προσπαθούμε να καθοδηγήσουμε τη σκέψη τους.</span></div><div><span style="color: #351c75; font-family: times; font-size: large;"><br /></span></div><div><span style="color: #351c75; font-family: times; font-size: large;"><a href="https://www.mama365.gr/40221/8-tropoi-poy-plhgonoyme-toys-goneis-mas-otan-megal.html" rel="nofollow">πηγή</a></span></div></div>hamomilaki Anthemishttp://www.blogger.com/profile/12600128749887147755noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-5739970662844934996.post-397033552456350692021-10-01T13:47:00.004+03:002021-10-01T13:47:44.681+03:00Η Τρίτη ηλικία στη διαδρομή του χρόνου στην Ελλάδα <p>
<span style="color: #0b5394;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: times;"><b>1. Οι γέροντες στην Αρχαία Ελλάδα </b><br />
Στους αρχαίους `Ελληνες, ο σεβασμός στους γέροντες αποτελούσε την
υπέρτατη αξία. Στα Ομηρικά `Επη, οι Γέροντες ήταν πλάι στους
πολεμιστές, με τον σοφό Νέστωρα να συμβουλεύει και να καθοδηγεί τις
μάχες. Ο Αχιλλέας, συγκινείται στη θέα του γέροντα Πριάμου, που
τον εκλιπαρούσε να του δώσει το πτώμα του `Εκτορα προκειμένου να
το θάψει με τις δέουσες τιμές. Ο Αχιλλέας ακόμη, αποκαλούσε το
σοφό διδάσκαλο του Φοίνικα «άττα γεραίε», δηλ. γέροντα, καλέ πατέρα.
Στα ιστορικά χρόνια γενικά, οι γέροντες απολάμβαναν την ίδια εκτίμηση,
τον σεβασμό, αλλά και τη φροντίδα των νέων και των ωρίμων.</span></span></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="color: #0b5394;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: times;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhI0MhlyChwO38nm3b-k4aGf19bBmd7Uv1O37mevxIEvsO5QM0nnFKrWirvD3jdIwEuafaOxlkIxgN2g4WuYJxpluHCUpXIeb5j41y0brqULfoGCv9YdWKpex6q8QsiHqjkY3U3zJeDtb0/s320/Geron.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="319" data-original-width="320" height="384" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhI0MhlyChwO38nm3b-k4aGf19bBmd7Uv1O37mevxIEvsO5QM0nnFKrWirvD3jdIwEuafaOxlkIxgN2g4WuYJxpluHCUpXIeb5j41y0brqULfoGCv9YdWKpex6q8QsiHqjkY3U3zJeDtb0/w385-h384/Geron.jpg" width="385" /></a></span></span></span></div><span style="color: #0b5394;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: times;">Στην Αρχαία Σπάρτη, μια από τις κύριες υποχρεώσεις του νεαρού
Σπαρτιάτη ήταν ο απόλυτος σεβασμός προς τους γέροντες. Σηκωνόταν για
να παραχωρήσει τη θέση του και υπολόγιζε τη συμβουλή των ηλικιωμένων
τόσο στη δημόσια, όσο και στην ιδιωτική ζωή. Στις μεγάλες εορτές
λάμβαναν μέρος τρεις χοροί, ο χορός των γερόντων, ο χορός των ανδρών
και ο χορός των παίδων, σύμφωνα με καταγραφή του Πλουτάρχου.<br />
`Ετσι, το λόγο άρχιζε πρώτος ο χορός των γερόντων που έψελνε:<br />
“Άμμες ποκ’ ήμες άλκιμοι νεανίαι”, (Εμείς είμασταν κάποτε
ρωμαλέοι νέοι).<br />
Στον παραπάνω λόγο τότε ο χορός των ανδρών απαντούσε:<br />
“Άμμες δε γ’ ειμέν, αι δε λης πείραν λάβε” (Εμείς είμαστε τώρα, αν
θέλετε δοκιμάστε).<br />
Στη συνέχεια το λόγο λάμβανε ο χορός των παίδων: “Άμμες δε
γ΄ εσσόμεθα πολλώ κάρρονες” (Εμείς όμως θα γίνουμε καλύτεροι).<br />
Τον ίδιο σεβασμό έτρεφαν για τα γηρατειά και στην Αθήνα, παρά το ότι
τα θεωρούσαν συμφορά, επειδή αποστερούσαν το σώμα από την ομορφιά και
τη χαρά της ζωής. Οι νέοι είχαν υποχρέωση να φροντίζουν τους γονείς
τους («γηροβοσκείν») διαφορετικά η πολιτεία τους αφαιρούσε τα
πολιτικά τους δικαιώματα, γεγονός ισότιμο της ατιμίας. Ο Αθηναϊκός
Νόμος παρείχε προστασία στους ηλικιωμένους. Κατά πρώτο λόγο οι γιοι
δεν είχαν απλώς ηθική αλλά και νομική υποχρέωση να φροντίζουν και να
συντηρούν τους γέρους γονείς τους. Πάντως, πολλές ενδείξεις οδηγούν
στο συμπέρασμα ότι στην Αθηναϊκή κοινωνία υπήρχαν και μερικές θλιβερές
περιπτώσεις παραμέλησης και εγκατάλειψης γερόντων και οι γέροντες δεν
ήταν απόλυτα σεβαστοί, ούτε οι συμβουλές τους γίνονταν πάντοτε
σεβαστές.<br />
Συγκεκριμένα, αναφέρεται, ότι, όταν ένας γηραιός Αθηναίος έψαχνε για
θέση στο θέατρο του Διονυσίου, οι μόνοι θεατές που σηκώθηκαν να του
προσφέρουν τη δική τους, ήταν κάποιοι Σπαρτιάτες πρέσβεις, επίσημοι
προσκεκλημένοι των Αθηναίων, που κάθονταν στην πρώτη σειρά. Βλέποντας
την ευγενική αυτή χειρονομία το ακροατήριο ξέσπασε σε χειροκροτήματα.
Στο σημείο αυτό ένας από τους Σπαρτιάτες γύρισε και είπε στους
συντρόφους του: «Αυτοί οι Αθηναίοι είναι σε θέση να εκτιμήσουν τους
καλούς τρόπους, αλλά δεν γνωρίζουν να τους εφαρμόσουν».<br />
Στην αρχαιότητα, δεν υπήρχε κάτι ανάλογο με τη σημερινή γεροντολογία
που είναι ειδικός κλάδος της ιατρικής. Παρ’ όλα αυτά το έργο του
Ιπποκράτη περιλάμβανε διάσπαρτες παρατηρήσεις για τη φυσική κατάσταση
των ηλικιωμένων, από τις οποίες φαίνεται το πρώιμο ενδιαφέρον για τη
μελέτη της πορείας του γήρατος.</span></span></span>
<p></p>
<p>
<span style="color: #0b5394;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: times;"><b>2. Συμμετοχή των γερόντων στα κοινά</b></span></span></span>
</p>
<p>
<span style="color: #0b5394;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: times;"><b>2.1 Αρχαίοι Χρόνοι</b><br />
Στα αρχαία χρόνια, πλάι στους ηγεμόνες παραστεκόταν στην Ελλάδα με
δικαιοδοσία συμβουλευτική η Βουλή των Γερόντων, ή Γερουσία. (Γερωσία ή
Γερωνία κατά τον ). Ο βασιλιάς των ομηρικών επών, των σκοτεινών
αιώνων, συνομιλεί και συναποφασίζει με τους γέροντες για τα δημόσια
θέματα.<br />
Η Γερουσία της Σπάρτης, αντίστοιχη με την Βουλή των Πεντακοσίων
της αρχαίας , ήταν ένα σώμα 28 ανδρών, ηλικίας από 60 ετών και
πάνω (οπότε και ολοκληρωνόταν η στρατιωτική θητεία), που εκλέγονταν
διά βίου από την Απέλλα (Εκκλησία του Δήμου). Μέλη της ήταν ακόμη οι
δύο βασιλιάδες, οπότε συνολικά απαρτιζόταν από 30 άτομα. Κύριο
κριτήριο επιλογής τους ήταν η στρατιωτική τους αρετή. Στη Σπάρτη και
σε πολλές δωρικές πόλεις η Γερουσία ήταν ανώτερο πολιτικό σώμα, που
ασκούσε καθήκοντα βουλευτικά και δικαστικά.<br />
Πιο συγκεκριμένα: Η Γερουσία έπαιζε σημαντικό ρόλο στην πολιτική ζωή
του κράτους, έχοντας την εξουσία να προετοιμάζει τους νόμους προς
ψήφιση, καθώς και τη νομοθετική πρωτοβουλία. Ακόμη, τα μέλη της
μπορούσαν να ασκήσουν βέτο στις αποφάσεις της Απέλλας. Σε
γενικές γραμμές ήταν Σώμα υπεύθυνο για την εσωτερική πολιτική και δεν
ελεγχόταν από κανέναν, για τις αποφάσεις του. Αποτελούσε ακόμη την
ανώτατη δικαστική αρχή που δίκαζε τις ποινικές υποθέσεις, και είχε τη
δυνατότητα να επιβάλλει τη θανατική ποινή, ή την απώλεια των πολιτικών
δικαιωμάτων του ατόμου. Σε συνδυασμό με τους Εφόρους, τα μέλη της
Γερουσίας μπορούσαν ακόμη και να ασκήσουν κριτική στους βασιλείς!<br />
Ανάλογη με την Γερουσία της Σπάρτης ήταν και η Γερουσία ή Γερωνία των
δωρικών πόλεων της Μινωικής , που την αποτελούσαν 20-30
μέλη, και τον θεσμό της οποία, μιμήθηκε η Σπάρτη.<br />
Γερουσίες επίσης καλούνταν κατά την τα πολιτικά Σώματα των
αριστοκρατικών πόλεων-κρατών του ελλαδικού χώρου και των παραλίων της
() μέχρι και τους ρωμαϊκούς χρόνους.<br />
Η Γερουσία σήμερα, είναι ένα νομοθετικό σώμα που υφίσταται σε πολλές
σύγχρονες Δημοκρατίες, κοινοβουλευτικές (Ιταλία) και προεδρικές (ΗΠΑ,
Γαλλία). Λέγεται και Άνω Βουλή, σε αντιδιαστολή με την Κάτω Βουλή, που
είναι το βασικό και κυρίαρχο νομοθετικό σώμα. Στην Ελλάδα
θεσμοθετήθηκε δύο φορές, αλλά δεν ευτύχησε στη λειτουργία της, παρότι
έλκει την καταγωγή και την ονομασία της από την Αρχαία Ελλάδα. Ο
διορισμός γερουσιαστή προϋπέθετε την ιδιότητα του έλληνα πολίτη, πλήρη
πολιτικά και αστικά δικαιώματα και ηλικία τουλάχιστον 40 ετών
Εγκαταλείφθηκε οριστικά το 1935.</span></span></span>
</p>
<p>
<span style="color: #0b5394;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: times;"><b>2.2 Νεότεροι χρόνοι</b><br />
Μια μίμηση της αρχαίας Γερουσίας αποτελεί η «Γεροντική» της Μάνης που
άρχισε με την πτώση της Πελοποννήσου στους Τούρκους το 1461 και
τελείωσε το 1912, με τη διαφορά ότι περιελάμβανε μόνο άντρες ηλικίας
40-50 ετών. Αλλά, γενικά, στην περίοδο της Τουρκοκρατίας, η λέξη
«γέροντας» ήταν ισοδύναμη της λέξης «σεβάσμιος». Επεκράτησε δε από
τότε –και διατηρείται μέχρι σήμερα- το προσωνύμιο «Γέροντας» στους
κληρικούς, σε ένδειξη σεβασμού.<br />
Την ίδια περίοδο –και κυρίως μετά την πτώση της Κωνσταντινούπολης το
1453- στους πληθυσμούς των Σαρακατσαναίων, τον πρώτο λόγο είχαν οι
γέροντες, την δε δικαστική εξουσία ασκούσε συμβούλιο γερόντων στα
πλαίσια του «συναφικού δικαστηρίου», οι οποίοι αφού άκουγαν τον
κατηγορούμενο και τον αδικημένο, έβγαζαν την απόφαση. Οι
ποινές μπορεί να ήταν ιδιαίτερα αυστηρές, ανάλογα με το είδος της
αδικίας. Ο θεσμός των συναφικών δικαστηρίων παρέμεινε σε ισχύ, έως το
1950 στην Ανατολική Μακεδονία και
Θράκη.
.<br />
Τον 9ο αιώνα που η Κρήτη κατακτήθηκε από
τους Σαρακηνούς πειρατές, οι Σφακιανοί αρνήθηκαν να δηλώσουν
υποταγή και δημιούργησαν αυτόνομη κοινότητα με δική
της γερουσία (οι γέροντες κυβερνούσαν σαν πιο σοφοί).
Γενικότερα, στα χωριά της πατρίδας μας οι γέροι δεν ήταν παθητικοί.
Ήταν πάντα μπροστά είτε στο χορό και το γλέντι είτε στον πόλεμο.
Στα χωριά της Κρήτης, δεν έλειπαν οι γέροντες από τον κάθε
ξεσηκωμό. Οι δε γεροντότεροι έσερναν τον χορό στις γιορτές.<br />
Είναι δε γνωστός ο ρόλος του «πρωτόγερου» στα χωριά των Σφακίων αλλά
και αλλού, του πλέον ηλικιωμένου γέροντα δηλαδή, του οποίου η γνώμη
ήταν καταλυτική σε δύσκολες περιπτώσεις (βεντέτες, ζωοκλοπές), αλλά
και σε θέματα τη καθημερινότητας.</span></span></span>
</p>
<p>
<span style="color: #0b5394;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: times;"><b>2.3. Σήμερα</b><br />
Το 1990 ο ΟΗΕ ανακήρυξε την 1η Οκτωβρίου ως την Παγκόσμια Ημέρα των
Ηλικιωμένων και ένα χρόνο αργότερα όρισε πέντε βασικές αρχές για τους
ηλικιωμένους, οι οποίες στοχεύουν στο να διασφαλίσουν ότι θα δοθεί
προτεραιότητα στην τρίτη ηλικία από όλες τις κυβερνήσεις του κόσμου.
Αυτές οι αρχές είναι η ανεξαρτησία, η ενεργός συμμετοχή των
ηλικιωμένων στα κοινά, η δυνατότητα εκπλήρωσης των προσωπικών στόχων,
η φροντίδα και η αξιοπρέπεια.<br />
Ο πολιτισμός μιας κοινωνίας κρίνεται και από τη στάση της έναντι της
τρίτης ηλικίας. Η τρίτη ηλικία είναι μια φυσική κατάσταση της ζωής και
οι παλαιότερες κοινωνίες γνώριζαν να τιμούν την πείρα, την ψυχραιμία
και την οξυδέρκεια των πρεσβύτερων.<br />
`Ετσι, σήμερα οι άνθρωποι της τρίτης ηλικίας με την καθημερινή δράση
τους, τη ζωτικότητά τους και την ενεργό συμμετοχή στα κοινωνικά,
πνευματικά, πολιτικά και πολιτιστικά δρώμενα της εποχής μας,
αποδεικνύουν ότι είναι μάχιμοι της ζωής και δημιουργικοί. Κοιτάζοντας
τις φωτογραφίες των παππούδων και των γιαγιάδων τους, διαπιστώνουν ότι
διατηρούνται σε καλύτερη φυσική κατάσταση και νιώθουν αρκετά νέοι.
Διαπιστώνουν ότι η τρίτη ηλικία δε σημαίνει υποχρεωτικά αρρώστιες και
γήρανση, αλλά μια ακόμη περίοδο δημιουργίας και ανάπτυξης. Μια περίοδο
με πολλές και αληθινές χαρές, φτάνει μονάχα να καταλάβουν ότι: Το
σεβασμό τον εμπνέεις και δεν τον επιβάλλεις. Το μόνο που εξουσιάζεις
και μπορείς να αλλάξεις είναι ο εαυτός σου, κανένας άλλος. Να
αντιλαμβάνεσαι τις πρωτοτυπίες και τα ενδιαφέροντα των νέων. Να
αποδέχεσαι τη συνυπευθυνότητά σου για το καλό και κυρίως για το κακό.
Το χθες χάθηκε. Το αύριο είναι αβέβαιο. Το σήμερα υπάρχει και σου
ανήκει. Γι’ αυτό αξιοποίησε το. Και να αποδεχτούν το βιολογικό μαρασμό
και τις βιοσωματικές αλλαγές, να συμφιλιώνονται με το παρελθόν και την
αναπόφευκτη φθορά του ανθρώπου και να ζουν με την ιδέα των ιατρικών
εξετάσεων και να συμβιβάζονται με τα προβλήματα της υγείας και της
ηλικίας τους.<br />
Τέλος, ο κύκλος της ζωής ξεκινά από την παιδική ηλικία και καταλήγει
πάλι σε αυτή με τον ερχομό των γερατειών. Η τρίτη ηλικία χρειάζεται
άνεση και φροντίδα και έχει μια τεράστια ανάγκη να ανήκει και να
προσφέρει έστω και στο ελάχιστο στην οικογένεια. Η Τρίτη ηλικία
χρειάζεται ασφάλεια και αγάπη! Κυρίως, αγάπη!</span></span></span>
</p>
<p>* Γεωπόνος-Συγγραφέας Μέλος της «Λογοτεχνικής Παρέας Χανίων»</p>
<p>
<a href="https://www.haniotika-nea.gr/i-triti-ilikia-sti-diadromi-tou-chronou-stin-ellada/" target="_blank">haniotika-nea.gr</a>
<br />
</p>Demetrioshttp://www.blogger.com/profile/16371817119590403598noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5739970662844934996.post-51353699353162114692021-03-23T09:28:00.000+02:002021-03-23T09:28:01.659+02:00Juan Lucena: «Αντίο» παππού, «Αντίο» γιαγιά... 😞<span style="color: #351c75; font-family: times; font-size: large;">Κορωνοϊός: Το συγκινητικό «αντίο» σε γιαγιάδες και παππούδες<br /><br />Συγκινητικό έργο για τα θύματα του κορωνοϊού «ανέβασε» ο καλλιτέχνης Juan Lucena<br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhwK7TaWU_1AmcmvKqWxMOYhmo7zUr88o7CjobEJu40oeeYPn9fiq4XJcmXdbqklKaXfEqPlt61vcCHb0NyyuxOfx7gIvL7v0Z7Kc3mwvItMmry8H2ozuRR3FtWV8t56y5IlmUaUpo-XQhY/s638/koronoios-to-sugkinitiko-antio-se-giagiades-kai-pappoudes.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="476" data-original-width="638" height="361" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhwK7TaWU_1AmcmvKqWxMOYhmo7zUr88o7CjobEJu40oeeYPn9fiq4XJcmXdbqklKaXfEqPlt61vcCHb0NyyuxOfx7gIvL7v0Z7Kc3mwvItMmry8H2ozuRR3FtWV8t56y5IlmUaUpo-XQhY/w484-h361/koronoios-to-sugkinitiko-antio-se-giagiades-kai-pappoudes.jpg" width="484" /></a></div>Συγκινητικό έργο για τα θύματα του κορωνοϊού «ανέβασε» ο καλλιτέχνης Juan Lucena. </span><div><span style="color: #351c75; font-family: times; font-size: large;"><b>«Τι θα κάνουμε χωρίς αυτούς;»</b> είναι ο τίτλος του έργου που είναι αφιερωμένο στους ηλικιωμένους που δεν κατάφεραν να αντιμετωπίσουν την πανδημία.<br /><br />Ο συγκλονιστικός πίνακας του Ισπανού Lucena δείχνει παιδιά να αποχαιρετούν τους παππούδες και τις γιαγιάδες που «έφυγαν» από τη ζωή τους τελευταίους μήνες.<br /><br />Με απλότητα και ανθρωπιά, ο πίνακας απεικονίζει συναισθήματα που έχουμε όλοι για αυτούς τους ήρωες της ζωής, που νικήθηκαν από τον φονικό ιό.</span><div><span style="color: #351c75; font-family: times; font-size: large;"><br /></span></div><div><span style="color: #351c75; font-family: times; font-size: large;"><a href="https://www.naftemporiki.gr/story/1607070/koronoios-to-sugkinitiko-antio-se-giagiades-kai-pappoudes" rel="nofollow">naftemporiki</a></span></div></div>hamomilaki Anthemishttp://www.blogger.com/profile/12600128749887147755noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5739970662844934996.post-61155879437636792262021-03-01T19:46:00.003+02:002021-03-01T19:46:40.517+02:00Να φτάνεις στο τέλος της ζωής και να λες «ρε γαμώτο… τι βόλτα»<p></p><div style="text-align: left;"><span style="color: #0b5394;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: times;">Η αλήθεια που ξεπηδά μέσα από τα λόγια του <strong>George Carlin</strong> για την<strong> ζωή</strong> και τα <a target="_blank"><strong>γηρατειά</strong></a></span></span></span></div><span style="color: #0b5394;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: times;">
</span></span></span><div style="text-align: left;"><span style="color: #0b5394;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: times;">George Carlin, Αμερικάνος ηθοποιός του stand up comedy που έκανε κοινωνική σάτιρα και πέθανε το 2008 σε ηλικία 71 ετών</span></span></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="color: #0b5394;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: times;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhyrcCo_z0XrOcP9vRhAa_nPZWhZcncVEb4TOfYnMUQbW_dCYCx9YOSAD4p8_Yku2k2JulAzTZcwP0YzsSQZgVehENwJTATQYvRI6nyUnd4KwEeQwXFl7C1CcSOz7CidCar1TzaG9Odgjk/s800/Giratia.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="533" data-original-width="800" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhyrcCo_z0XrOcP9vRhAa_nPZWhZcncVEb4TOfYnMUQbW_dCYCx9YOSAD4p8_Yku2k2JulAzTZcwP0YzsSQZgVehENwJTATQYvRI6nyUnd4KwEeQwXFl7C1CcSOz7CidCar1TzaG9Odgjk/w400-h266/Giratia.jpg" width="400" /></a></span></span></span></div></div><p><span style="color: #0b5394;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: times;"><strong>«Οι απόψεις του George Carlin για τα γηρατειά»</strong></span></span></span></p><span style="color: #0b5394;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: times;">
</span></span></span><p><span style="color: #0b5394;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: times;"><em>Έχετε αντιληφθεί ότι η μόνη περίοδος της ζωής μας που μας αρέσει
να μεγαλώνουμε είναι όταν είμαστε παιδιά; Εάν είσαι κάτω των 10 ετών,
είσαι τόσο ενθουσιασμένος που μεγαλώνεις που σκέφτεσαι τμηματικά…</em></span></span></span></p><span style="color: #0b5394;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: times;">
</span></span></span><p><span style="color: #0b5394;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: times;"><em>- «Πόσων ετών είσαι;»,</em></span></span></span></p><span style="color: #0b5394;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: times;">
</span></span></span><p><span style="color: #0b5394;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: times;"><em>- «Είμαι τέσσερα και μισό!»</em></span></span></span></p><span style="color: #0b5394;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: times;">
</span></span></span><p><span style="color: #0b5394;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: times;"><em>Ποτέ δεν είσαι τριάντα έξι και μισό. Είσαι τέσσερα και μισό, και περπατάς στα πέντε! Αυτό είναι το κλειδί.</em></span></span></span></p><span style="color: #0b5394;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: times;">
</span></span></span><p><span style="color: #0b5394;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: times;"><em>Μπαίνεις στην <strong>εφηβεία</strong>, και τώρα κανείς δεν μπορεί να σε συγκρατήσει. Πηδάς στον επόμενο αριθμό, ή ακόμη και μερικούς αριθμούς μπροστά.</em></span></span></span></p><span style="color: #0b5394;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: times;">
</span></span></span><p><span style="color: #0b5394;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: times;"><em>- «Πόσων ετών είσαι;»</em></span></span></span></p><span style="color: #0b5394;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: times;">
</span></span></span><p><span style="color: #0b5394;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: times;"><em>- «Θα γίνω 16!»</em></span></span></span></p><span style="color: #0b5394;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: times;">
</span></span></span><p><span style="color: #0b5394;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: times;"><em>Μπορεί να είσαι 13, αλλά έ, θα γίνεις 16! Και τότε έρχεται η
καλύτερη μέρα της ζωής σου! Γίνεσαι 21. Ακόμα και οι λέξεις ακούγονται
σαν ιεροτελεστία. ΓΙΝΕΣΑΙ 21... ΝΑΙΙΙΙΙΙΙ !!!</em></span></span></span></p><span style="color: #0b5394;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: times;">
</span></span></span><p><span style="color: #0b5394;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: times;"><em>Αλλά τότε περνάς στα 30. Ωωωω, τι έγινε εδώ; Ακούγεσαι σαν
χαλασμένο γάλα! Αυτός ΠΕΡΑΣΕ, έπρεπε να τον πετάξουμε. Δεν έχει πλάκα
πια, είσαι απλά ένας ξινισμένος λουκουμάς. Τι πάει στραβά; Τι άλλαξε;</em></span></span></span></p><span style="color: #0b5394;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: times;">
</span></span></span><p><span style="color: #0b5394;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: times;"><em>ΓΙΝΕΣΑΙ 21, ΠΕΡΝΑΣ στα 30, και τότε ΠΕΡΠΑΤΑΣ στα 40. Ουάου! Πάτα
φρένο, όλα σου ξεγλιστρούν. Πριν να το καταλάβεις, ΦΘΑΝΕΙΣ τα 50 και τα
όνειρά σου χάνονται…</em></span></span></span></p><span style="color: #0b5394;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: times;">
</span></span></span><p><span style="color: #0b5394;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: times;"><em>Αλλά, για περίμενε! ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΝΕΙΣ ΩΣ τα 60. Δεν πίστευες ότι θα τα έφθανες!</em></span></span></span></p><span style="color: #0b5394;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: times;">
</span></span></span><p><span style="color: #0b5394;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: times;"><em>Οπότε ΓΙΝΕΣΑΙ 21, ΠΕΡΝΑΣ στα 30, ΠΕΡΠΑΤΑΣ στα 40, ΦΘΑΝΕΙΣ τα 50 και ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΝΕΙΣ ΩΣ τα 60.</em></span></span></span></p><span style="color: #0b5394;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: times;">
</span></span></span><p><span style="color: #0b5394;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: times;"><em>Έχεις αναπτύξει τόσο μεγάλη ταχύτητα που ΧΤΥΠΑΣ τα 70! Μετά απ’ αυτό, η κατάσταση είναι μέρα με τη μέρα. ΧΤΥΠΑΣ την Τετάρτη!</em></span></span></span></p><span style="color: #0b5394;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: times;">
</span></span></span><p><span style="color: #0b5394;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: times;"><em>Μπαίνεις στα 80 και κάθε μέρα είναι ένας πλήρης κύκλος. ΧΤΥΠΑΣ το
γεύμα. ΠΕΡΝΑΣ στις 4:30. ΦΘΑΝΕΙΣ την ώρα του ύπνου. Και δεν τελειώνει
εκεί. Στα 90 σου, αρχίζεις να οπισθοδρομείς. <strong> «Ήμουν μόλις 92».</strong></em></span></span></span></p><span style="color: #0b5394;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: times;">
</span></span></span><p><span style="color: #0b5394;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: times;"><em>Και τότε κάτι παράξενο συμβαίνει. Εάν καταφέρεις να ξεπεράσεις τα 100, ξαναγίνεσαι μικρό παιδί.</em><strong><em> «Είμαι 100 και μισό!».</em></strong></span></span></span></p><span style="color: #0b5394;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: times;">
</span></span></span><p><span style="color: #0b5394;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: times;"><strong><em><u>Μακάρι να φθάσετε όλοι στα υγιή 100 και μισό!</u></em></strong></span></span></span></p><span style="color: #0b5394;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: times;">
</span></span></span><p><span style="color: #0b5394;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: times;"><strong>ΠΩΣ ΝΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΕΤΕ ΝΕΟΙ:</strong></span></span></span></p><span style="color: #0b5394;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: times;">
</span></span></span><ul><li><span style="color: #0b5394;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: times;"><strong>Πετάξτε τους ασήμαντους αριθμούς.</strong> Αυτό
συμπεριλαμβάνει την ηλικία, το βάρος και το ύψος. Αφήστε τους γιατρούς
να νοιάζονται γι’ αυτά. Αυτός είναι εξάλλου ο λόγος για τον οποίο, τους
πληρώνετε.</span></span></span></li><li><span style="color: #0b5394;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: times;"><strong>Κρατήστε μόνο τους ευχάριστους φίλους.</strong> Οι γκρινιάρηδες σας ρίχνουν.</span></span></span></li><li><span style="color: #0b5394;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: times;"><strong>Να μαθαίνετε συνεχώς!</strong> Μάθετε περισσότερα για τους
υπολογιστές, τις τέχνες, την κηπουρική, οτιδήποτε, ακόμη και για το
ραδιόφωνο. Να μην αφήνετε ποτέ τον εγκέφαλο ανενεργό. <em>«Ένα ανενεργό μυαλό, είναι το εργαστήρι του Διαβόλου»</em>. Και το επίθετο του διαβόλου είναι<strong> Αλτσχάιμερ</strong>.</span></span></span></li><li><span style="color: #0b5394;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: times;"><strong>Απολαύστε τα απλά πράγματα.</strong></span></span></span></li><li><span style="color: #0b5394;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: times;"><strong>Γελάτε συχνά, διαρκώς και δυνατά.</strong>Γελάστε μέχρι να σας κοπεί η ανάσα.</span></span></span></li><li><span style="color: #0b5394;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: times;"><strong>Τα δάκρυα τυχαίνουν</strong>. Υπομείνετε, πενθήστε, και προχωρήστε παραπέρα. Το μόνο άτομο, που μένει μαζί μας για ολόκληρη τη ζωή μας είναι ο εαυτός μας. <strong>Να είστε ΖΩΝΤΑΝΟΙ ενόσω είστε εν ζωή.</strong></span></span></span></li><li><span style="color: #0b5394;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: times;"><strong>Περιβάλλετε τον εαυτό σας με ό,τι αγαπάτε</strong>, είτε
είναι η οικογένεια, τα κατοικίδια, η μουσική, τα φυτά, τα ενδιαφέροντα
σας, οτιδήποτε. Το σπίτι σας είναι το καταφύγιό σας.</span></span></span></li><li><span style="color: #0b5394;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: times;"><strong>Να τιμάτε την υγεία σας:</strong> Εάν είναι καλή, διατηρήστε την. Εάν είναι ασταθής, βελτιώστε την. Εάν είναι πέραν της βελτιώσεως, ζητήστε βοήθεια.</span></span></span></li><li><span style="color: #0b5394;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: times;"><strong>Μην κάνετε βόλτες στην ενοχή. </strong>Κάντε μια βόλτα στα μαγαζιά, ακόμη και στον διπλανό νομό ή σε μια ξένη χώρα αλλά ΜΗΝ πηγαίνετε εκεί που βρίσκεται η ενοχή.</span></span></span></li><li><span style="color: #0b5394;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: times;">Πείτε στους ανθρώπους που αγαπάτε ότι τους αγαπάτε, σε κάθε ευκαιρία.</span></span></span></li></ul><p><span style="color: #0b5394;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: times;"><strong>ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ ΝΑ ΘΥΜΑΣΤΕ:</strong></span></span></span></p><span style="color: #0b5394;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: times;">
</span></span></span><ul><li><span style="color: #0b5394;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: times;">Η ζωή δεν μετριέται από τον αριθμό των αναπνοών που παίρνουμε, αλλά από τις στιγμές που μας κόβουν την ανάσα</span></span></span></li><li><span style="color: #0b5394;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: times;">Όλοι χρειαζόμαστε να ζούμε τη ζωή μας στο έπακρο κάθε μέρα!!</span></span></span></li><li><span style="color: #0b5394;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: times;">Το ταξίδι της ζωής δεν είναι για να φθάσουμε στον τάφο µε ασφάλεια
σε ένα καλοδιατηρημένο σώμα, αλλά κυρίως για να ξεγλιστρούμε προς όλες
τις πλευρές, πλήρως εξαντλημένοι, φωνάζοντας...</span></span></span></li></ul><p><span style="color: #0b5394;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: times;"><strong><em>«Ρε γαµώτο… τι βόλτα!».’’</em></strong></span></span></span></p><p><strong><em><a href="https://www.ekriti.gr/gynaika/na-ftaneis-sto-telos-tis-zois-kai-na-les-re-gamototi-volta" target="_blank">ekriti.gr</a> <br /></em></strong></p>Demetrioshttp://www.blogger.com/profile/16371817119590403598noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5739970662844934996.post-28305036247126380632021-02-08T15:25:00.004+02:002021-02-08T15:25:49.710+02:00Έχω μια εγγονούλα 3 ετών... <span style="color: #351c75; font-family: times; font-size: large;">... και κάθε φορά που χαϊδεύω το προσωπάκι της κλαίει.... </span><div><span style="color: #351c75; font-family: times; font-size: large;">Μου λέει ότι τα χέρια μου έχουν αγκάθια...<br /><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhgrJFFqPY88dY-MxW8fH9pkfb0xwFSVuE-9l0LljP0jvELMblnFRYPOzqQmh3OP2XbGp3f5QtGA1WO8r6-eXZETP4c9OmYtM8SlSbSamGBUXpYv6PoLTUmdtV2e1LNhxhe_3LmiOFlIKb0/s413/1.jpg" imageanchor="1" style="font-family: "Times New Roman"; font-size: medium; margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="413" data-original-width="390" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhgrJFFqPY88dY-MxW8fH9pkfb0xwFSVuE-9l0LljP0jvELMblnFRYPOzqQmh3OP2XbGp3f5QtGA1WO8r6-eXZETP4c9OmYtM8SlSbSamGBUXpYv6PoLTUmdtV2e1LNhxhe_3LmiOFlIKb0/s320/1.jpg" /></a></div> Ο γέροντας νοιώθοντας άβολα μπήκε στο φαρμακείο και έδειξε το χέρι του στον υπεύθυνο, αμίλητος.<br /><br />- Θέλετε κάτι κύριε; ρώτησε ο υπάλληλος.<br /><br />Ναι, απάντησε ο γέροντας αισθανόμενος άβολα με την εμφάνισή του.<br /><br />- Ξέρετε δουλεύω εδώ πιο κάτω στο καρβουνιάρικο. Τα χέρια μου έχουν γίνει πολύ σκληρά και θα ήθελα κάτι να μαλακώσουν..<br /><blockquote><i>Ο υπάλληλος με ύφος ειρωνικό, μάλλον ενοχλημένο και απαξιωτικό απάντησε:</i></blockquote>- Και ποιο είναι το πρόβλημά σου, η κυρία του σπιτιού θέλει χεράκια απαλά;<br /><br />- Όχι ακριβώς.... </span></div><div><span style="color: #351c75; font-family: times; font-size: large;">Έχω μια εγγονούλα 3 ετών και κάθε φορά που χαϊδεύω το προσωπάκι της κλαίει... μου λέει ότι τα χέρια μου έχουν αγκάθια.<br /><blockquote>Ο υπάλληλος χαμήλωσε τα μάτια.... Ένα σφίξιμο στη καρδιά τον έκανε να μη μπορεί να κοιτάξει τον γέροντα... κατάφερε με κόπο να κρύψει ένα δάκρυ ντροπής που κύλισε φευγαλέα από τα μάτια του.</blockquote>Έσκυψε, πήρε τη καλύτερη κρέμα που είχε στο κατάστημα και την έδωσε στον γέροντα που όλο αυτό το διάστημα μετρούσε ότι ψιλά είχε στο πορτοφολάκι του για να πληρώσει το φάρμακο. <br /><br />- Δεν κοστίζει τίποτα παππού. Πήγανε μόνο γρήγορα στο σπίτι γιατί η μικρή κυρία των τριών ετών σε περιμένει... και ξέρεις καλέ μου γέροντα, σε ευχαριστώ που ήρθες σήμερα εδώ, μόλις σήμερα κατάλαβα πως μια ασήμαντη κίνηση μπορεί να δώσει τόση ζεστασιά και χαρά σε πολλούς..<br /><br />Κοίταξε τον γέροντα που απομακρυνόταν. Τα ταλαιπωρημένα πόδια του είχαν κάνει φτερά.... Είμαι σίγουρος και η καρδιά του φτερούγιζε από χαρά και προσμονή να δει ξανά τα ματάκια της μικρής να λάμπουν, σκέφτηκε ο υπάλληλος.... Άλλωστε τα μάτια, αυτά και μόνο, δεν καθρεφτίζουν την ευτυχία χωρίς λόγια;<br /><br /><a href="https://www.ksipnistere.com/2021/02/3_6.html">ksipnistere.com</a></span></div>hamomilaki Anthemishttp://www.blogger.com/profile/12600128749887147755noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5739970662844934996.post-510556093072245522020-12-13T20:41:00.000+02:002020-12-13T20:41:00.560+02:00Πεθαίνοντας μόνοι με τις αναμνήσεις τους<p>
<span style="color: #0b5394;"
><span style="font-size: large;"
><span style="font-family: times;"
>Συγκίνηση έχει προκαλέσει αυτή η ζωγραφιά που κάνει τον γύρω του
διαδικτύου δείχνοντας έναν παππού να είναι διασωληνωμένος στο
νοσοκομείο.</span
></span
></span
>
</p>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-size: large;"
><a
href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiDVy1Gaap3wBxUXOFfmRt6jUG1bQhD1WmZL5zUzHKcZaIYXvRBlgKG25BGmk12YuQ9NJCU-qV-z7y0rQ4rDTM3rGHd8oIZVzjj76Z_CVsJO8gZ0P3vymIdkBiu8c4FFamaz4MBVQ6BfL4/s600/pethainontas-monos.jpg"
style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"
><img
border="0"
data-original-height="600"
data-original-width="521"
height="400"
src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiDVy1Gaap3wBxUXOFfmRt6jUG1bQhD1WmZL5zUzHKcZaIYXvRBlgKG25BGmk12YuQ9NJCU-qV-z7y0rQ4rDTM3rGHd8oIZVzjj76Z_CVsJO8gZ0P3vymIdkBiu8c4FFamaz4MBVQ6BfL4/w348-h400/pethainontas-monos.jpg"
width="348" /></a
></span>
</div>
<div style="text-align: left;">
<span style="color: #0b5394;"
><span style="font-size: large;"
><span style="font-family: times;"
>Στην εικόνα ο ηλικιωμένος φαίνεται να δακρύζει στην σκέψη πως μπορεί να
μην δει ξανά και να αγκαλιάσει τον εγγονό του, ο οποίος και είναι η
μοναδική του σκέψη όσο παλεύει τον κοροναϊό στο νοσοκομείο.</span
></span
></span
>
</div>
<p>
<span style="color: #0b5394;"
><span style="font-size: large;"
><span style="font-family: times;"
>Το σκίτσο μας υπενθυμίζει το πόσο σημαντικό είναι το να μένουμε σπίτι
αυτές τις μέρες, προστατεύοντας τις ευπαθείς ομάδες και κυρίως τους
ηλικιωμένους. </span
></span
></span
>
</p>
<h3>
<span style="color: #0b5394;"
><span style="font-size: large;"
><span style="font-family: times;"
>Συγκινητική εικόνα από Δαμασκηνιά</span
></span
></span
>
</h3>
<p>
<span style="color: #0b5394;"
><span style="font-size: large;"
><span style="font-family: times;"
>Βέβαια πέρα τα σκίτσα συγκινητικές είναι και εικόνες βγαλμένες από την
πραγματική ζωή που αποτυπώνουν την αγωνία των ηλικιωμένων για τον
κοροναϊό.</span
></span
></span
>
</p>
<p>
<span style="color: #0b5394;"
><span style="font-size: large;"
><span style="font-family: times;"
>Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η φωτογραφία με τους παππούδες που
βρίσκονται σε καραντίνα στη Δαμασκηνιά Κοζάνης με αποτέλεσμα να
χαιρετούν από το παράθυρο τα εγγόνια τους.</span
></span
></span
>
</p>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="color: #0b5394;"
><span style="font-size: large;"
><span style="font-family: times;"
><a
href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj3f7qLWhbZEN416RZ7Q1YJ0wJGGcyB69hsKK_lj7_5Ek6IAxVpKL9k0hIH69GrMyJsPh3gYIpNXoxmdVN6Zs_ZIlipCfiaaOMHwmlPAz1Jh6udw0t-gBJc8uzJzLlMvUzv2xiHxNWLnBE/s600/papoudes-Damaskinia.jpg"
imageanchor="1"
style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"
><img
border="0"
data-original-height="288"
data-original-width="600"
height="193"
src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj3f7qLWhbZEN416RZ7Q1YJ0wJGGcyB69hsKK_lj7_5Ek6IAxVpKL9k0hIH69GrMyJsPh3gYIpNXoxmdVN6Zs_ZIlipCfiaaOMHwmlPAz1Jh6udw0t-gBJc8uzJzLlMvUzv2xiHxNWLnBE/w400-h193/papoudes-Damaskinia.jpg"
width="400" /></a></span></span
></span>
</div>
<span style="color: #0b5394;"
><span style="font-size: large;"
><span style="font-family: times;"
>Σε αυτήν την εικόνα που έδωσε στην δημοσιότητα ο ANT1 φαίνονται οι
παππούδες -που είναι θετικοί στον κοροναϊό- να χαιρετούν τα εγγόνια τους
μέσα από κλειστό τζάμι του παραθύρου. Η φωτογραφία τραβήχτηκε από τη μαμά
των παιδιών, που δεν μπόρεσε να κρύψει τη συγκίνησή της.
</span></span
></span
>
<p>
<a
href="https://www.in.gr/2020/03/27/world/pethainontas-monoi-tis-anamniseis-tous/"
>in.gr</a
>
<br />
</p>
hamomilaki Anthemishttp://www.blogger.com/profile/12600128749887147755noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5739970662844934996.post-6497744976065380702020-10-17T20:16:00.005+03:002020-10-17T20:16:34.290+03:00Το πιο φθηνό φάρμακο για τον εγκέφαλο και τη μακροζωία…<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><p style="text-align: left;"><span style="color: #0b5394;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: times;">Το να έχει ο άνθρωπος ένα σταθερό σκοπό
στη ζωή του, μπορεί να τον προστατεύσει καλύτερα από την άνοια και το
Αλτσχάιμερ όσο περνάνε τα χρόνια, σύμφωνα με μία νέα αμερικανική
επιστημονική έρευνα, που δείχνει ότι οι ηλικιωμένοι πρέπει να μην έχουν
απάθεια και κατάθλιψη, αλλά, αντίθετα, να αισθάνονται ότι ζουν για
κάποιο σκοπό.</span></span></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: large;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh1UQ5Li6ASBecyT8GUNPwQXwfvJUIcCjXCPEQP9MoPOkANZt5Asjgh3j1rsDPzw5QhCSXmxqz9HFrCLX0zUpngJqkPi2vNEXhwOcm6LGaMeYf_s3x-PLfqbwYpqLWndu37PWB4N6JYVis/s612/jeanne_calment.webp" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="612" height="261" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh1UQ5Li6ASBecyT8GUNPwQXwfvJUIcCjXCPEQP9MoPOkANZt5Asjgh3j1rsDPzw5QhCSXmxqz9HFrCLX0zUpngJqkPi2vNEXhwOcm6LGaMeYf_s3x-PLfqbwYpqLWndu37PWB4N6JYVis/w400-h261/jeanne_calment.webp" width="400" /></a></span></div><p></p><p style="text-align: left;"><span style="color: #0b5394;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: times;">Οι ερευνητές, που
δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη στο ψυχιατρικό περιοδικό “Archives of
General Psychiatry” του Αμερικανικού Ιατρικού Συλλόγου, διαπίστωσαν ότι,
για κάποιο λόγο, όσοι άνθρωποι αισθάνονται περισσότερο από τους άλλους
ότι έχουν ένα σκοπό στη ζωή τους, είναι αυτοί που, ακόμα κι αν έχουν
στον εγκέφαλό τους τα φυσικά σημάδια της άνοιας και του Αλτσχάιμερ, τα
καταφέρνουν καλύτερα να μην επηρεάζονται αρνητικά από αυτά, όπως
μετέδωσε το Αθηναϊκό Πρακτορείο.</span></span></span></p><p style="text-align: left;"><span style="color: #0b5394;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: times;">Οι
ερευνητές μελέτησαν τα τεστ που είχαν δοθεί σε περίπου 250 ηλικιωμένους,
οι οποίοι αργότερα πέθαναν και οι εγκέφαλοί τους ελέγχθηκαν μέσω
νεκροψίας για να διαπιστωθεί σε ποιό βαθμό ήταν προχωρημένη η εξάπλωση
των σημαδιών της άνοιας. Προτού οι συμμετέχοντες πεθάνουν, οι ερευνητές
τους είχαν ζητήσει να προσδιορίσουν κατά πόσο αισθάνονται ότι έχουν ένα
σκοπό στη ζωή τους και αν βρίσκουν συγκεκριμένο νόημα σε αυτήν. Η ύπαρξη
στόχου θεωρείται από τους ψυχολόγους δείκτης ψυχικής υγείας και
ικανοποίησης στην προσωπική ζωή.</span></span></span></p><p style="text-align: left;"><span style="color: #0b5394;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: times;">Έδωσαν
ένα ψυχολογικό τεστ στους ηλικιωμένους από το οποίο αξιολόγησαν σε ποιο
βαθμό οι τελευταίοι όντως αισθάνονταν ότι ζουν για κάποιο σκοπό. Η
μεταθανάτια μελέτη του εγκεφάλου των ατόμων αυτών επέτρεψε στους
επιστήμονες να συσχετίσουν το ψυχικό βίωμα καθενός, όσον αφορά το σκοπό
και την αξία της ζωής του, με την μεταθανάτια κατάσταση του εγκεφάλου
του.</span></span></span></p><p style="text-align: left;"><span style="color: #0b5394;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: times;">Όπως
διαπιστώθηκε, ακόμα και ανάμεσα σε εκείνους τους ηλικιωμένους που είχαν
πολλά σημάδια άνοιας (τις χαρακτηριστικές «πλάκες» που προκαλούν το
θάνατο των νευρωνικών εγκεφαλικών κυττάρων), όσοι, όσο ζούσαν,
αισθάνονταν ότι είχαν ένα σκοπό, ήσαν αυτοί που επηρεάζονταν λιγότερο
αρνητικά από την πρόοδο της νευροεκφυλιστικής νόσου και τη σταδιακή
έκπτωση των νοητικών λειτουργιών τους.</span></span></span></p><p style="text-align: left;"><span style="color: #0b5394;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: times;">Οι
επιστήμονες διαπίστωσαν ότι, κατά μέσο όρο, τα άτομα μ’ ένα σκοπό στη
ζωή τους είχαν περίπου 30% βραδύτερη επιδείνωση των νοητικών λειτουργιών
τους σε σχέση με όσους σε μικρό μόνο βαθμό θεωρούσαν ότι ζούσαν για
κάποιο συγκεκριμένο σκοπό. Δεν είναι ακόμα σαφές για ποιό λόγο και μέσα
από ποιο βιολογικό μηχανισμό ο σκοπός στη ζωή συσχετίζεται με την
καλύτερη υγεία του εγκεφάλου στα γεράματα. Εξάλλου, από την μελέτη
προκύπτει ότι οι πιο μορφωμένοι φαίνεται να είναι πιο ικανοί στο να
επιβραδύνουν την άνοια.</span></span></span></p><p style="text-align: justify;">real.gr</p></div><div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><a href="http://enallaktikidrasi.com/2014/11/to-pio-fthino-farmako-gia-ton-egkefalo-kai-ti-makrozoia/">enallaktikidrasi.com</a></div>
hamomilaki Anthemishttp://www.blogger.com/profile/12600128749887147755noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5739970662844934996.post-44280802206839568802020-10-16T12:42:00.000+03:002020-10-17T20:26:31.453+03:00Όταν το σπίτι χωρούσε και τον παππού και τη γιαγιά… <b>
<span style="font-family: TIMES, serif; font-size: large;">Ε</span></b><span style="font-family: TIMES, serif; font-size: large;">ίχα πάρει μια μέρα τα <b>δυο μου εγγονάκια</b> και τα πήγα μια βόλτα
στο<b> δημοτικό πάρκο να παίξουν</b>. Κάπου εκεί σε μια γωνιά, ανάμεσα
στις συστάδες των δέντρων, κάθισα σ’ ένα <b>παγκάκι κι άρχισα να διαβάζω την εφημερίδα</b> μου, προσέχοντας συγχρόνως και τα παιδιά που έπαιζαν.</span>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: TIMES, serif; font-size: large;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhKvSUOY1CyVYWOM9kvCg-q_BhvGqyXOd2TFpYocg-GsrlyQedvNL6nTbOApSPJhgTZvM0FEOe-sspNldCs3uT9HtvU8n_8KtDKFEJl4yvfNM_mQmMnCMuEIgtoqD5tTTaIa4qrIbWcrkw/s400/PAPPOYS-GIAGIA.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;">
<img border="0" data-original-height="174" data-original-width="400" height="174" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhKvSUOY1CyVYWOM9kvCg-q_BhvGqyXOd2TFpYocg-GsrlyQedvNL6nTbOApSPJhgTZvM0FEOe-sspNldCs3uT9HtvU8n_8KtDKFEJl4yvfNM_mQmMnCMuEIgtoqD5tTTaIa4qrIbWcrkw/w400-h174/PAPPOYS-GIAGIA.JPG" width="400" />
</a>
</span>
</div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; mso-line-height-alt: NORMAL; text-align: left;">
<span style="font-family: TIMES, serif; font-size: large;">Στο διπλανό παγκάκι κάθονταν <b>δυο συμπαθητικά γεροντάκια,</b> που με την πρώτη ματιά, σου έδιναν την εντύπωση <b>μοναχικών κι ανήμπορων</b> ανθρώπων. Συζητούσαν μεταξύ τους συνέχεια, και μάλιστα με τέτοιο
πάθος κι ένταση, λες κι ήταν <b>σκασμένοι για κουβέντα, λες κι είχαν να μιλήσουν χρόνια.</b> Συζητούσαν κι έλεγαν τα παράπονά τους, για τα <b>χρόνια που πέρασαν, για τη μοναξιά του σήμερα, για το αύριο που μπορεί</b> να είναι χειρότερο του χθες.....</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<a href="http://www.blogger.com/blogger.g?blogID=728599532589343668" name="more">
<br />
</a></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; mso-line-height-alt: NORMAL; text-align: left;">
<span style="font-family: TIMES, serif; font-size: large;"> Δεν ήθελα να γίνομαι αδιάκριτος, αλλά κάθονταν τόσο
κοντά μου, που ακόμη και να μην ήθελα, μπορούσα ν’ ακούω όλα εκείνα
που έλεγαν :</span>
<span face="'TIMES', sans-serif" style="font-size: large;">
</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; mso-line-height-alt: NORMAL; text-align: left;">
<span style="font-family: TIMES, serif; font-size: large;"> «<b><i><span style="background: none 0% 0% repeat scroll yellow;">Ένας πατέρας μπορεί να μεγαλώσει και να συντηρήσει δέκα ή ακόμη
και δέκα πέντε παιδιά, αν χρειασθεί, όμως δέκα πέντε παιδιά δε μπορούν
να συντηρήσουν έναν πατέρα</span></i></b>». </span>
<span face="'TIMES', sans-serif" style="font-size: large;">
</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; mso-line-height-alt: NORMAL; text-align: left;">
<span style="font-family: TIMES, serif; font-size: large;"> <b>Έχω πέντε παιδιά κι οκτώ εγγόνια</b>,
συνέχισε να λέει ο ένας από τους δυο, και πάνε <b>τώρα πέντε μήνες και κανένα από αυτά δεν ήλθε να μ’ ανοίξει την πόρτα</b>. Δεν λέω, με παίρνουν καθημερινά στο τηλέφωνο και με ρωτούν τι κάνω,
αλλά εγώ ήθελα να έρθουν να τους <b>δω και να σφίξω στην αγκαλιά μου τα εγγονάκια μου, που τόσο επιθύμησα
!</b>
</span>
<span face="'TIMES', sans-serif" style="font-size: large;">
</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: left;">
<span style="font-family: TIMES, serif; font-size: large;">
<span> Δεν ζητώ να με </span>
<b>συντηρήσουν</b>
<span>, ούτε να μου φέρουν κάτι, </span>
<span style="background-color: #ffe599; color: blue;">«δοξασμένος ο Θεός!»</span>
<span> έχω τη </span>
<b>συνταξούλα</b>
<span> μου, παίρνω εξακόσια ευρώ το μήνα, μου φθάνουν και μου περισσεύουν,
άλλωστε, </span>
<b>πού να τα χαλάσω;</b>
</span>
<span face="'TIMES', sans-serif" style="font-size: large;">
</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; mso-line-height-alt: NORMAL; text-align: left;">
<span style="font-family: TIMES, serif; font-size: large;"> Λίγο <b>σπανακόρυζο το μεσημέρι</b>, ένα
γιαουρτάκι με δύο τοις εκατό λιπαρά το βράδυ, μου είναι αρκετά, άντε να
πληρώσω ακόμη τα κοινόχρηστα και τη <b>συμμετοχή μου στα φάρμακα,</b> θέλω σου λέω, μόνο <b>
<span style="background: none 0% 0% repeat scroll yellow;">να έρχονται και να τους βλέπω, δεν αντέχεται η μοναξιά !</span>
</b>
</span>
<span face="'TIMES', sans-serif" style="font-size: large;">
</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: left;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhKQVnMvIsS08ikwQAR_abTszAA0nwgsgXNt0D3v64LnEMuRauvWVq4m_ZR3oqyrVMOs9mX7RMIOWKwv9akZHbj6P7G-6bkLOQsLGh2JXMn4zfvpKM7pbOMPqdOn8BsziHE1YTNZNFz4B0L/s1600/XIROMERONEWS+2.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;">
<img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhKQVnMvIsS08ikwQAR_abTszAA0nwgsgXNt0D3v64LnEMuRauvWVq4m_ZR3oqyrVMOs9mX7RMIOWKwv9akZHbj6P7G-6bkLOQsLGh2JXMn4zfvpKM7pbOMPqdOn8BsziHE1YTNZNFz4B0L/s1600/XIROMERONEWS+2.jpg" />
</a>
</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: left;">
<span face="'TIMES', sans-serif" style="font-size: large;">
</span></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiFQsYAuUBYbLu1fNEKmkmfTEZYFZ4ctDGIK3ljDh_GIfBGopM6cy8KnXGO7EdQ-3E7H3tKWJnK3nQj1f5zCrChlesLaNi_-LqhrXWYV1uBmqQ3Rz-oQzOkquojMztDdw3hAwhsCb1YGhg2/s1600/XIROMERONEWS+1.jpg">
<span style="color: black; font-family: "TIMES","serif"; font-size: 18pt; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL; mso-no-proof: yes; text-decoration: none; text-underline: none;">
</span></a>
<span face="'TIMES', sans-serif" style="font-size: large;">
</span></div>
<p>
<span style="font-family: TIMES, serif; font-size: large;"> — Δεν είσαι ο <b>μόνος που νοιώθει</b> έτσι φίλε μου, του απαντά ο άλλος. </span>
</p>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; mso-line-height-alt: NORMAL; text-align: left;">
<span style="font-family: TIMES, serif; font-size: large;">
<span style="font-family: TIMES, serif; font-size: large;">— </span>Κι εγώ από τότε που <b>έχασα την γυναίκα μου, καθημερινά βιώνω τη σκληρή μοναξιά! </b>Τα βράδια ο ύπνος αργεί να με πάρει, μόνος μου στριφογυρίζω στους τέσσερις
άδειους τοίχους, κοιτάζω τα <b>παλιά αντικείμενα, τις φωτογραφίες, τα έπιπλα </b>και μιλάω με τα φαντάσματα….</span>
</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; mso-line-height-alt: NORMAL; text-align: left;">
<span style="font-family: TIMES, serif; font-size: large;"> Κάπου-κάπου ανοίγω την τηλεόραση, ν’ απασχολήσω
λίγο την σκέψη μου μήπως και ξεχάσω, αλλά δυστυχώς τίποτα δεν μπορεί
ν’ <b>αναπληρώσει την απουσία των αγαπημένων μου προσώπων…..</b>
</span>
<span face="'TIMES', sans-serif" style="font-size: large;">
</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: left;">
<br />
</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; mso-line-height-alt: NORMAL; text-align: left;">
<span style="font-family: TIMES, serif; font-size: large;"> Είχα αφήσει την <b>εφημερίδα μου στην άκρη</b>, χωρίς να την διαβάσω, κι <b>άκουγα τα δυο γεροντάκια</b> που
μιλούσαν. Ειλικρινά, <b>ψυχοπλακώθηκα με όλα εκείνα που τους πλήγωναν</b>. Αναρωτιόμουν μέσα μου κι έλεγα: <b>
<span style="background: none 0% 0% repeat scroll yellow;">Γιατί γίναμε έτσι οι άνθρωποι;</span>
</b>
</span>
<span face="'TIMES', sans-serif" style="font-size: large;">
</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; mso-line-height-alt: NORMAL; text-align: left;">
<span style="font-family: TIMES, serif; font-size: large;"> Αδιάφοροι, μονόχνοτοι, κλειστήκαμε στο καβούκι
μας και χάσαμε κάθε ανθρώπινη επαφή. Νοιαζόμαστε διαρκώς για το μέλλον μας
και κυρίως για το μέλλον των παιδιών μας και δεν απολαμβάνουμε το σήμερα, δε
χαιρόμαστε την κάθε του στιγμή.</span>
<span face="'TIMES', sans-serif" style="font-size: large;">
</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; mso-line-height-alt: NORMAL; text-align: left;">
<span style="font-family: TIMES, serif; font-size: large;"> Μήπως, πρέπει να φροντίσουμε να <b>δοθεί στα παιδιά</b> μας καλύτερη παιδεία και περισσότερη ανθρωπιστική μόρφωση, για να
μάθουν πρώτα να σέβονται τον ίδιο τους τον εαυτό, ώστε να μπορέσουν
αργότερα με τα δικά τους αποθέματα να <b>σεβαστούν κι εμάς</b>, αφού
στη θέση τη δική μας είναι σίγουρο, πως κάποια <b>στιγμή θα έλθουν….</b>
</span>
</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; mso-line-height-alt: NORMAL; text-align: left;">
<span style="font-family: TIMES, serif; font-size: large;">
<b>
</b></span>
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjAajwuz05g3hy7ygoPjukq3kG-hVbzEYfhthbqkArUdcxYnOJU4yKNoVgWkfBrHy7k1yXybhhKW8uLHPbJQ0HKpWdMQ5diEiWkAX3QTyaTrYGwm9bj5aiFduquCX7h-Gcf3T_O3jN0oDe0/s1600/XIROMERONEWS+3.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;">
<img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjAajwuz05g3hy7ygoPjukq3kG-hVbzEYfhthbqkArUdcxYnOJU4yKNoVgWkfBrHy7k1yXybhhKW8uLHPbJQ0HKpWdMQ5diEiWkAX3QTyaTrYGwm9bj5aiFduquCX7h-Gcf3T_O3jN0oDe0/s1600/XIROMERONEWS+3.jpg" />
</a>
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgUtB_Tg_weZTvD9pTe5auw4ceyVdmzo2YjCXIKD24Hk8RHfNwiZCXvOkW18uQ5qOqIR5NGDC2s-OBhHr5HMCqOr6wjZqd0GKiiyQQwyYPbvssv6BiX7zXIfHdVh_8KnXy7I_-erVJoRSMJ/s1600/XIROMERONEWS.jpg">
<span style="color: black; font-family: "TIMES","serif"; font-size: 18pt; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL; mso-no-proof: yes; text-decoration: none; text-underline: none;">
</span></a>
<span face="'TIMES', sans-serif" style="font-size: large;">
</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: left;">
<span style="font-family: TIMES, serif; font-size: large;">
<span>Κι ενώ έκανα αυτές τις
σκέψεις ξαφνικά ένοιωσα πίσω μου δυο </span>
<b>μικρά χεράκια να μ’ αγκαλιάζουν και μια φωνούλα</b>
<span> να μου λέει: </span>
<span style="background-color: #ffe599; color: purple;">«<i>Παππού σ’ αγαπώ πολύ, γιατί είσαι ο καλύτερος παππούς του κόσμου</i>».</span>
<span> Γύρισα κι αντίκρισα την </span>
<b>πεντάχρονη εγγονούλα</b>
<span> μου, που ήταν μαζί με το δίχρονο αδελφάκι της.</span>
</span>
</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; mso-line-height-alt: NORMAL; text-align: left;">
<span style="font-family: TIMES, serif; font-size: large;"> Αφού χόρτασαν παιχνίδι και κουράστηκαν ήλθαν
και κάθισαν κοντά μου, πλησίαζε η ώρα για αναχώρηση.</span>
<span face="'TIMES', sans-serif" style="font-size: large;">
</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; mso-line-height-alt: NORMAL; text-align: left;">
<span style="font-family: TIMES, serif; font-size: large;"> Εκείνη τη στιγμή <b>δεν ήξερα αν ήμουν ο καλύτερος παππούς του κόσμου, </b>άλλωστε θα ήταν υπερβολή αν ισχυριζόμουν κάτι τέτοιο, <b>σίγουρα όμως ένοιωθα ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος του κόσμου !.....</b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: left;">
<br />
</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; mso-line-height-alt: NORMAL; text-align: left;">
<span style="font-family: TIMES, serif; font-size: large;"> Γυρίζοντας στο σπίτι, εκείνο το βράδυ
είχα χάσει κι εγώ τον ύπνο μου, από τη μια σκεπτόμουν τα<b> δυο γεροντάκια </b>του πάρκου κι από την άλλη τις <b>
<span style="color: #351c75;">παλιές-καλές εκείνες εποχές, όταν το σπίτι χωρούσε και τον παππού και
τη γιαγιά……</span></b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; mso-line-height-alt: NORMAL; text-align: left;">
<span style="font-family: TIMES, serif; font-size: large;"> Το πρώτο χέρι που άγγιζε το μέτωπο κι έδιωχνε
τον εφιάλτη του παιδικού ύπνου ήταν της <b>γιαγιάς</b>. Η ψυχή του κάθε
σπιτιού, η πιο ζεστή αγκαλιά μετά τη μητρική. Εκείνη που το πρωί <b>ξυπνούσε πρώτη και πλάγιαζε τελευταία</b>, και στο τραπέζι καθόταν άκρη-άκρη στην καρέκλα, για να’ ναι έτοιμη να
πεταχτεί στην κουζίνα, μην λείψει τίποτε. <b>Τυχερά τα σπίτια που είχαν και παππού να παίζει με τα αγόρια.</b>
</span>
<span face="'TIMES', sans-serif" style="font-size: large;">
</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: left;">
<br />
</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: left;">
<span style="font-family: TIMES, serif; font-size: large;">
<span> Οι </span>
<b>παππούδες κι οι γιαγιές </b>
<span>ήταν η προσωποποίηση της γαλήνης και της πείρας, το καταφύγιο κάθε
σκανταλιάς. Οι μόνοι που μπορούσαν να γλιτώσουν τα εγγόνια από την τιμωρία
των γονιών. Τα </span><b><span>εγγόνια είναι </span><span style="background-color: #fff2cc; color: blue;">«δυο φορές παιδιά»,</span>
<span> δυο φορές αγαπημένα.</span>
</b>
<span> Στα χρόνια που κυλούσαν αυτοί ήταν οι </span>
<b>θεματοφύλακες </b>
<span>του σπιτιού. Κι όταν ήρθαν τα δύσκολα, </span>
<b>ο πόλεμος, η πείνα, αυτοί ήταν που έδεναν την οικογένεια, έδιναν κουράγιο
στον πατέρα</b>
<span> που έτρεχε να βρει φαγώσιμα για τα παιδιά και φάρμακα όταν οι
αρρώστιες χτυπούσαν την πόρτα.</span>
</span>
<span face="'TIMES', sans-serif" style="font-size: large;">
</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: left;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjbYIG19h1NFkGdaxBDoiynyfBg84JtKdmCYvS_lDI2hZUK81IfpgPUYbu6LAPxC-dqVSYJ4EAFm7vEuRx7IphpfP2CZAAH9EgtRdc2SyLpO-yZyQJT0C5P_xxXB8g75KoscTjSKXFt5GCN/s1600/giagia_pappous+4.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;">
<img border="0" height="256" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjbYIG19h1NFkGdaxBDoiynyfBg84JtKdmCYvS_lDI2hZUK81IfpgPUYbu6LAPxC-dqVSYJ4EAFm7vEuRx7IphpfP2CZAAH9EgtRdc2SyLpO-yZyQJT0C5P_xxXB8g75KoscTjSKXFt5GCN/s640/giagia_pappous+4.jpg" width="640" />
</a>
</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: left;">
<span face="'TIMES', sans-serif" style="font-size: large;">
</span></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhtG4K7u_XjECWIcAeMNwr0Qa4bGBWiZ03vdZCI71LUgciycktnrpWTFNRExMamlvJ9WQq34RdWendkdxxgy0tz2S_CuXKCC28mZxUYQ0OT2lFJ3RBKtJS79aLwMS08ZwF3DK8dSdEjHVXN/s1600/giagia_pappous+1.jpg">
<span style="color: black; font-family: "TIMES","serif"; font-size: 18pt; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL; mso-no-proof: yes; text-decoration: none; text-underline: none;">
</span></a>
<span face="'TIMES', sans-serif" style="font-size: large;">
</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; mso-line-height-alt: NORMAL; text-align: left;">
<span style="font-family: TIMES, serif; font-size: large;">Τι να πεις στα <b>σημερινά παιδιά</b>, για εκείνα τα παιδιά που έπαιζαν στους χωματένιους δρόμους και στις
αλάνες της γειτονιάς, τότε που περνούσε ένα αυτοκίνητο την ημέρα…..</span>
</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: left;">
<span style="font-family: TIMES, serif; font-size: large;">
<span> Εκείνα τα παιδιά της επαρχίας, που ποτέ γι’ αυτά δεν
υπήρχε χρόνος για διακοπές και ξεκούραση, ακόμη και τα καλοκαίρια που στο
σχολείο σταματούσαν τα μαθήματα, εκείνα ολημερίς ακολουθούσαν
τους </span>
<b>γονείς τους στα χωράφια και στις δουλειές.</b>
<span> Μόνο τα Σαββατοκύριακα αν έβρισκαν λίγο χρόνο και τα χρήματα
φυσικά, που ήταν πολύ δύσκολο να βρεθούν, πήγαιναν κινηματογράφο στο </span>
<span style="background-color: #d9ead3; color: blue;">«ΙΝΤΕΑΛ» </span>
<span>ή στο </span>
<span style="background-color: #b6d7a8; color: blue;">«Ελληνίς».</span>
<span>
Έτρωγαν παγωτό ξυλάκι και η ζακέτα, καλοσιδερωμένη, να κρέμεται στο
μπράτσο για την ψύχρα. Τι συντροφιά, Θεέ μου! </span>
<b>Αυτές οι ευωδιές από το γιασεμί, τις μπουκαμβίλιες και τα γαρίφαλα!
</b>
</span>
<span face="'TIMES', sans-serif" style="font-size: large;">
</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: left;">
<br />
</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; mso-line-height-alt: NORMAL; text-align: left;">
<span style="font-family: TIMES, serif; font-size: large;"> <b>Θυμάμαι το σπιτάκι μας.</b> Ένα ισόγειο χαμηλό κτίσμα <b>δυο δωματιάκια </b>όλο κι όλο,
κατασκευασμένο από καδρόνια, καλάμια και πηλό, που τα καλοκαίρια οι
δυο μουριές της αυλής, ο κισσός και η μπουκαμβίλια, σαν επιχρίσματα
κάλυπταν τις πλευρές του, το έκρυβαν και το έκαναν αόρατο. Τα μόνα που
διέκρινες ήταν τα πράσινα ξύλινα πορτοπαράθυρα. Κι όμως εκείνο το <b>σπιτάκι ήταν αρκετό για να φιλοξενήσει όχι μόνο τη δεκαμελή οικογένειά
μας,</b> αλλά όταν χρειαζόταν, κι αρκετούς από τους φίλους και
συγγενείς.</span>
<span face="'TIMES', sans-serif" style="font-size: large;">
</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: left;">
<span style="font-family: TIMES, serif; font-size: large;">
<span> Η μάνα μου συχνά έλεγε: </span>
<span style="background-color: #d9ead3; color: blue;">«<b>
<i>Όλοι οι καλοί χωράνε!</i>
</b>».</span>
</span>
<span face="'TIMES', sans-serif" style="font-size: large;">
</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: left;">
<br />
</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; mso-line-height-alt: NORMAL; text-align: left;">
<span style="font-family: TIMES, serif; font-size: large;"> Ήταν μια καλοσυνάτη, απλοϊκή γυναίκα, που επάνω της
διέκρινες μια παιδική αφέλεια. Εμένα μου άρεσε να την πειράζω: «<b>
<i>Χριστιανή μου</i>
</b>» της έλεγα, <b>τι τα ήθελες τόσα παιδιά;</b> Μέχρι
τα <b>έξι</b> δικαιολογείσαι, αφού πήγαινες γι’ αγόρι, κι έκανες
πέντε κορίτσια στη σειρά…. Όταν όμως το έκτο, είδες πως ήταν αγόρι και
μάλιστα πρώτο πράμα! <b>Τι τους ήθελες τους άλλους από πίσω;</b> Να μου μοιράσουν τα λιγοστά χωράφια που έχουμε; Τι σόι κληρονόμο
περίμενες; </span>
<span face="'TIMES', sans-serif" style="font-size: large;">
</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; mso-line-height-alt: NORMAL; text-align: left;">
<span style="font-family: TIMES, serif; font-size: large;"> Και τότε αυτή μ’ ένα πλατύ χαμόγελο γεμάτο
ικανοποίηση μου απαντούσε. <b>Τους ήθελα για τον ίδιο λόγο που ήθελα κι εσένα.</b> Έπειτα τί να τα κάνεις εσύ τα <b>παληοχώραφα; Αυτά είναι παιδεμός!</b> Δε βλέπεις την κατάντια μας ; Εσύ αγόρι μου τα <b>παίρνεις τα γράμματα,</b> θα σπουδάσεις και θα βοηθήσεις και τις αδελφές σου να παντρευτούν
!</span>
<span face="'TIMES', sans-serif" style="font-size: large;">
</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: left;">
<span style="font-family: TIMES, serif; font-size: large;">
<span> Αν μάνα της έλεγα, οι αδελφές
μου περιμένουν βοήθεια από μένα, σίγουρα θα μείνουν στο </span>
<span style="background-color: #ffe599; color: blue;">«ράφι». </span>
<span>Η </span>
<b>μεγάλη μου αδελφή τότε ήταν κόρη της παντρειάς</b>
<span> κι εγώ ήμουν παιδάκι της τρίτης Δημοτικού…..</span>
</span>
<span face="'TIMES', sans-serif" style="font-size: large;">
</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: left;">
<br />
</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; mso-line-height-alt: NORMAL; text-align: left;">
<span style="font-family: TIMES, serif; font-size: large;"> Τώρα στους ίδιους δρόμους της
γειτονιάς-ασφαλτοστρωμένους πια- περνούν επιθετικά τα αυτοκίνητα, με τους
ανθρώπους μέσα παγιδευμένους. Και το περίεργο είναι ότι τους αρέσει και
καμαρώνουν. Οι κινηματογράφοι το «Παλλάς», Το «Ριάλτο» και το «Ιντεάλ»
έγιναν πολυκατοικίες. Η <b>μοναξιά, </b>γι’ αυτή που έγραψαν οι
τραβαδούροι της εποχής, ήρθε πολύ αργότερα, για να εγκατασταθεί στις άδειες
μας καρδιές.</span>
</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: left;">
<span face="'TIMES', sans-serif" style="font-size: large;">
</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgWtO4fX35Tth79li2JRa34wTSrtjmAbT3gUvKwK1yL3Tx3R9mE3X-wK4c3IZJwUxToZBzpFIz-lvo9MVAsE4w4XfCpLeJVnZPJzV2VlLVsgSaqdIGHZrWY0lbEKbyqe1OxPa1DPY6nYZ6N/s1600/5.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;">
<img border="0" height="249" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgWtO4fX35Tth79li2JRa34wTSrtjmAbT3gUvKwK1yL3Tx3R9mE3X-wK4c3IZJwUxToZBzpFIz-lvo9MVAsE4w4XfCpLeJVnZPJzV2VlLVsgSaqdIGHZrWY0lbEKbyqe1OxPa1DPY6nYZ6N/s400/5.jpg" width="400" />
</a>
</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: left;">
<span face="'TIMES', sans-serif" style="font-size: large;">
</span></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhuFe9hM9LqJ08u1MG7J2N_gLTc0cA1Bvg850HkvP4njwFZcwfxvcVMna-9X6Odp53sYGlK6O1OerQsSA65NAoltbBtxo80bwLMzCnO49F4e3uaKc8QNaFPCBHh8uMDaI6TaRszIHBtqX4u/s1600/3.jpg">
<span style="color: black; font-family: "TIMES","serif"; font-size: 18pt; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL; mso-no-proof: yes; text-decoration: none; text-underline: none;">
</span></a>
<span face="'TIMES', sans-serif" style="font-size: large;">
</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; mso-line-height-alt: NORMAL; text-align: left;">
<span style="font-family: TIMES, serif; font-size: large;">Το <b>κρύο έρχεται από μέσα</b> μας, τώρα που <b><span style="background: none 0% 0% repeat scroll yellow;">το σπίτι δεν χωρά πια τον παραδοσιακό παππού και τη γιαγιά.</span>
</b> </span>
</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; mso-line-height-alt: NORMAL; text-align: left;">
<span style="font-family: TIMES, serif; font-size: large;"> Γιατί οι σημερινοί παππούδες και γιαγιάδες
είναι νέοι κι έχουν δικαιώματα στη ζωή και δεν θέλουν υποχρεώσεις, θέλουν
λένε την ανεξαρτησία τους. Δίνουν χρήματα για τα εγγόνια, αλλά όχι χρόνο οι
περισσότεροι, κι όμως τα παιδιά έχουν περισσότερο ανάγκη τη στοργή και την
αγάπη μας και λιγότερο τα δώρα μας.</span>
<span face="'TIMES', sans-serif" style="font-size: large;">
</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; mso-line-height-alt: NORMAL; text-align: left;">
<span style="font-family: TIMES, serif; font-size: large;"> Ως πότε όμως θα <b>τρεφόμαστε με τις αναμνήσεις;</b> ως πότε ένα φωτισμένο κλειστό παραθυρόφυλλο θα φέρνει χτυποκάρδι,
γιατί εκεί πίσω <b>από τις γρίλιες, κάποτε, ήταν ο κόσμος μας, που χάσαμε.</b>
</span>
<span face="'TIMES', sans-serif" style="font-size: large;">
</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; mso-line-height-alt: NORMAL; text-align: left;">
<span style="font-family: TIMES, serif; font-size: large;"> Όσο αδειάζουν οι καρδιές μας <b>τόσο γεμίζουμε το σπίτι μας με παλιά αντικείμενα.</b> Κι όσο φεύγουν κι απομακρύνονται οι άνθρωποι που κάποτε <b>
<span style="background: none 0% 0% repeat scroll yellow;">γέμιζαν τους τέσσερις τοίχους με γέλια, τραγούδια ή παράπονα, τόσο
πληθαίνουν τα χαμογελαστά πρόσωπα μέσα στις κορνίζες….. </span>
</b>
</span>
<span face="'TIMES', sans-serif" style="font-size: large;">
</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: left;">
<br />
</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: left;">
<div align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; mso-line-height-alt: 17.25pt; text-align: center;">
<span style="font-size: medium;">
<span style="font-family: times;">
<b>
<span style="background: none 0% 0% repeat scroll red; color: white;">Ένα διήγημα του Ανδρέα Μουντούρη </span>
</b>
<span>
</span>
</span>
</span></div>
<span style="font-size: medium;">
<span style="font-family: times;">
</span>
</span>
<div align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; mso-line-height-alt: 17.25pt; text-align: center;">
<span style="font-size: medium;">
<span style="font-family: times;">
<i>
<span>(Συνταξιούχος εφοριακός-συγγραφέας)<b> </b>
</span>
</i>
<span>
</span>
</span>
</span></div>
<span style="font-size: medium;">
<span style="font-family: times;">
</span>
</span>
<div align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; mso-line-height-alt: 17.25pt; text-align: center;">
<span style="font-size: medium;">
<span style="font-family: times;">
<span lang="EN-US">E</span>
<span>-</span>
<span lang="EN-US">mail</span>
<span>:</span>
<span lang="EN-US"> </span>
<span lang="EN-US" style="color: blue;">a</span><span style="color: blue;">.</span><span lang="EN-US" style="color: blue;">moudouris</span>
<span style="color: blue;">@</span>
<span lang="EN-US" style="color: blue;">gmail</span><span style="color: blue;">.</span><span lang="EN-US" style="color: blue;">com</span>
</span>
</span>
<span face="'Trebuchet MS', sans-serif" style="font-size: large;">
</span></div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<span face="TIMES, TIMES, sans-serif" style="color: blue;">
<b>
<a href="http://xiromeronews.blogspot.gr/">xiromeronews</a>
</b>
</span>
</div>
<div>
<span>
Αναρτήθηκε από
<a href="http://romiazirou.blogspot.com/2012/12/blog-post_6312.html" target="_blank">
<span class="fn">ROMIANEWS</span>
</a>
</span>
</div>
hamomilaki grhttp://www.blogger.com/profile/14313105102970253458noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5739970662844934996.post-5663493929044578122020-10-15T09:11:00.004+03:002020-10-15T09:11:47.813+03:00Μαθήματα ευτυχίας από μια 83χρονη
<span style="color: #0b5394;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: times;">Υπάρχουν, πάντα άνθρωποι που μπορούν να μας δώσουν μια μικρή γεύση από
τη “σοφία” τους. Όπως στην περίπτωση του γράμματος μιας 83χρονης
γυναίκας, η οποία μάς δίνει μαθήματα ζωής…<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjExNj2bwHgzMoizHjama36pVLL6ZeipycTCpYEdCAV2WOwj525ulhHiU1KBc9XiWMqfiAsZNuCXDZwlDRbicO5Ui1vrpd-aBkBwqwHHvzHuiBcnWWqt3tORvmBvy_NxUg7K03oYqB8Nzo/s650/mathimata-eftychias-apo-mia-83chroni.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="433" data-original-width="650" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjExNj2bwHgzMoizHjama36pVLL6ZeipycTCpYEdCAV2WOwj525ulhHiU1KBc9XiWMqfiAsZNuCXDZwlDRbicO5Ui1vrpd-aBkBwqwHHvzHuiBcnWWqt3tORvmBvy_NxUg7K03oYqB8Nzo/w400-h266/mathimata-eftychias-apo-mia-83chroni.jpg" width="400" /></a></div></span></span></span>
<span style="color: #0b5394;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: times;"> </span></span></span>
<div class="banner" data-google-query-id="CISYycb2tewCFfSb3godp5wMvg" id="div-gpt-ad-1494500601635-0"></div>
<span style="color: #0b5394;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: times;"> </span></span></span>
<p align="justify">
<span style="color: #0b5394;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: times;"><b> Γράφει σε μια φίλη της…</b></span></span></span>
</p>
<span style="color: #0b5394;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: times;"> </span></span></span>
<p align="justify">
<span style="color: #0b5394;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: times;">«Αγαπημένη μου φίλη,</span></span></span>
</p>
<span style="color: #0b5394;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: times;"> </span></span></span>
<p>
<span style="color: #0b5394;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: times;">Διαβάζω περισσότερο και ξεσκονίζω λιγότερο. Κάθομαι στην αυλή και
θαυμάζω τη θέα χωρίς να τρελαίνομαι με τα αγριόχορτα που πάλι βγήκαν
στον κήπο. Περνάω περισσότερο χρόνο με την οικογένεια και τους φίλους
μου και λιγότερο κάνοντας δουλειές.</span></span></span>
</p>
<span style="color: #0b5394;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: times;"> </span></span></span>
<p>
<span style="color: #0b5394;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: times;">Όποτε είναι δυνατό, πρέπει να βλέπουμε τη ζωή σαν ένα σύνολο εμπειριών
που πρέπει να απολαύσουμε, όχι να υπομείνουμε. Προσπαθώ να εντοπίσω
αυτές τις στιγμές πια και να τις εκτιμήσω.</span></span></span>
</p>
<p>
<span style="color: #0b5394;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: times;"><b>Δεν “φυλάω” τίποτα. Χρησιμοποιώ το καλό, πορσελάνινο σερβίτσιο για
οποιαδήποτε μικρή “ειδική” περίσταση παρουσιαστεί.</b></span></span></span>
</p>
<span style="color: #0b5394;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: times;"> </span></span></span>
<p align="justify">
<span style="color: #0b5394;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: times;">Φοράω την καλή μου ζακέτα όταν πηγαίνω για ψώνια.</span></span></span>
</p>
<span style="color: #0b5394;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: times;"> </span></span></span>
<p>
<span style="color: #0b5394;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: times;">Δεν κρατάω το ακριβό μου άρωμα για επίσημες συγκεντρώσεις, αλλά το
φοράω για τους ταμίες στην τράπεζα και τους υπαλλήλους των
καταστημάτων.</span></span></span>
</p>
<span style="color: #0b5394;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: times;"> </span></span></span>
<p>
<span style="color: #0b5394;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: times;">Οι φράσεις “κάποτε” ή “μια απ’ αυτές τις μέρες” χάνουν το νόημά τους
για ‘μένα. <b>Αν αξίζει να δω, ν’ ακούσω ή να κάνω κάτι, θέλω να το δω, να το
ακούσω και να το κάνω τώρα.</b></span></span></span>
</p>
<span style="color: #0b5394;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: times;"> </span></span></span>
<p>
<span style="color: #0b5394;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: times;">Δεν ξέρω τι θα έκαναν οι άνθρωποι αν ήξεραν ότι δεν θα βρίσκονται εδώ
αύριο. Πιστεύω ότι θα καλούσαν τους συγγενείς και τους φίλους τους. Ίσως
να τηλεφωνούσαν σε μερικού φίλους για να απολογηθούν για παρελθοντικές
φιλονικίες. Μ’ αρέσει να σκέφτομαι ότι θα έβγαιναν για να φάνε στο
αγαπημένο τους εστιατόριο. Μαντεύω… δεν ξέρω.</span></span></span>
</p>
<span style="color: #0b5394;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: times;"> </span></span></span>
<p style="text-align: left;">
<span style="color: #0b5394;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: times;">Είναι όλα αυτά τα μικρά, μισοτελειωμένα πράγματα που θα με θύμωναν αν
ήξερα ότι οι ώρες μου είναι μετρημένες. Θα θύμωνα, επειδή δεν έγραψα τα
γράμματα που θα ‘πρεπε να έχω γράψει.<b> Θα θύμωνα επειδή δεν είπα αρκετά στον άντρα και τους γονείς μου
πόσο τους αγαπώ.</b></span></span></span>
</p>
<span style="color: #0b5394;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: times;"> </span></span></span>
<p>
<span style="color: #0b5394;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: times;">Προσπαθώ πολύ σκληρά να μην αναβάλω, φυλάξω ή κρατήσω πίσω οτιδήποτε
μπορεί να φέρει γέλιο και λάμψη στη ζωή μου.</span></span></span>
</p>
<span style="color: #0b5394;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: times;"> </span></span></span>
<p>
<span style="color: #0b5394;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: times;">Και κάθε πρωί, όταν ανοίγω τα μάτια μου, λέω στον εαυτό μου ότι η μέρα
που έρχεται είναι μοναδική. Κάθε μέρα, κάθε λεπτό, κάθε ανάσα είναι ένα
αληθινό δώρο Θεού.</span></span></span>
</p>
<span style="color: #0b5394;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: times;"> </span></span></span>
<p>
<span style="color: #0b5394;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: times;">Ίσως η ζωή μας εξελίχθηκε πολύ διαφορετικά απ’ αυτό που είχαμε θελήσει.
Όσο όμως είμαστε εδώ, μπορούμε να χορεύουμε!»</span></span></span>
</p>
<p>Από τη Μανταλένα Μαρία Διαμαντή</p>
<p>
<a href="https://www.klik.gr/gr/el/24-hours/to-ekpliktiko-gramma-mias-gunaikas-pou-dinei-mathimata-zois-se-olous-mas-2-2-2-2/">klik.gr</a>
<br />
</p>
hamomilaki grhttp://www.blogger.com/profile/14313105102970253458noreply@blogger.com0