Τι κάνουν σωστά οι αγέραστοι παππούδες;

Σίγουρα ξέρεις κάποιον παππού ή γιαγιά που δεν τον έχει "αγγίξει" ο χρόνος. Παραμένει δραστήριος και γεμάτος ζωή, χωρίς να λαμβάνει υπόψη του τα σημάδια του χρόνου. 

Μπορεί να είναι ευλογημένος με καλά γονίδια. 

Τι άλλο όμως μπορεί να παίζει ρόλο;

Ερευνητές έχουν διαπιστώσει πως η ύπαρξη στόχων είναι αυτή που δίνει νόημα και διάθεση για ζωή -ακόμα και σε άτομα προχωρημένης ηλικίας.

Αυτό είναι το κλειδί για να μπορέσουμε να αξιοποιήσουμε τη ζωή μας στο έπακρο και να είμαστε γεροί και ακμαίοι μέχρι τα γεράματα.

Μάλιστα, η ύπαρξη στόχων μετά τα 50, όχι μόνο μας δίνει νόημα για ζωή, αλλά βελτιώνει και τις κινητικές μας ικανότητες.

Σε αυτά τα συμπεράσματα κατέληξε μελέτη η οποία πραγματοποιήθηκε από την Ιατρική Σχολή του Harvard, με τη συμμετοχή 4500 ανθρώπων άνω των 50 ετών.

Η ερευνητική ομάδα παρακολούθησε για 4 χρόνια τη φυσική κατάσταση των συμμετεχόντων, ενώ παράλληλα οι ίδιοι καλούνταν να συμπληρώνουν μία σειρά από ερωτηματολόγια σχετικά με την υγεία και την ευημερία τους.

Τα αποτελέσματα δημοσιεύτηκαν στο επιστημονικό περιοδικό JAMA Psychiatry και αποκάλυψαν πως η ύπαρξη στόχων στη ζωή ενός ανθρώπου συνδέεται με την πιθανότητα εμφάνισης συγκεκριμένων σωματικών αλλαγών στην πάροδο του χρόνου.

Ειδικότερα, τα ευρήματα έδειξαν πως οι ηλικιωμένοι άνθρωποι οι οποίοι είχαν κάποιο στόχο στη ζωή τους, είχαν 15% χαμηλότερο κίνδυνο να αναπτύξουν αδυναμία στις λαβές τους και 14% χαμηλότερο κίνδυνο να αναπτύξουν το "καθιερωμένο" αργό περπάτημα που παρατηρείται σε άτομα τρίτης ηλικίας.

Οι ερευνητές σημειώνουν πως η ανάπτυξη ενός χόμπι, η διατήρηση και η καλλιέργεια σχέσεων και η άσκηση είναι μερικοί από τους τρόπους, τους οποίους οι άνθρωποι μπορούν να αξιοποιήσουν, ώστε να αυξήσουν την αίσθηση του σκοπού στη ζωή.

“Τα ευρήματα δείχνουν ότι η αίσθηση του σκοπού, μπορεί να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στη διατήρηση της σωματικής λειτουργίας των ηλικιωμένων. 

Τα άτομα με υψηλότερο σκοπό είναι πιο ενεργά στη φροντίδα της υγείας τους, έχουν καλύτερο έλεγχο των παρορμήσεών τους και συμμετέχουν σε πιο υγιεινές δραστηριότητες”.

Η ερευνητική ομάδα υπογραμμίζει φυσικά πως η σχέση σκοπού και καλύτερης σωματικής υγείας χρειάζεται περαιτέρω έρευνα. 

Ωστόσο, μία λίστα με σκοπούς και στόχους, κάνει σίγουρα τη ζωή μας πιο ουσιαστική.

pathfinder

Ηλικιακός Ρατσισμός / Ageism and age discrimination

Ένας στους δύο ανθρώπους είναι ρατσιστές, ως προς τους μεγαλύτερους ηλικιακά ανθρώπους
Ο Ηλικιακός Ρατσισμός αποτυπώνεται στο Πώς ΣΚΕΦΤΟΜΑΣΤΕ, ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΣΤΕ και ΔΡΟΥΜΕ ως προς τους άλλους ανθρώπους ή και τον ίδιο μας τον εαυτό, θέτοντας, ως βασικό κριτήριο, την Ηλικία.

Ageism and age discrimination

O διαχωρισμός και η κατηγοριοποίηση των ανθρώπων, βάσει ηλικίας.
    Ο Ηλικιακός Ρατσισμός αποτυπώνεται στο Πώς ΣΚΕΦΤΟΜΑΣΤΕ, ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΣΤΕ και ΔΡΟΥΜΕ ως προς τους άλλους ανθρώπους ή και τον ίδιο μας τον εαυτό, θέτοντας, ως βασικό κριτήριο, την Ηλικία. Μπορεί να παίρνει διάφορες μορφές, να είναι θεσμικός, διαπροσωπικός, αλλά μπορεί και το ίδιο το άτομο να θέτει τον εαυτό του στη θέση αυτή.

    Το Μάρτιο του 2021 ξεκίνησε μία συλλογική Παγκόσμια Καμπάνια για την καταπολέμηση του Ηλικιακού Ρατσισμού με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας να ηγείται, (WHO) σε συνεργασία με τους OHCHR (Office of the High Commissioner for Human Rights – Ύπατο Αρμοστή για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα), UNDESA (United Nations Department of Economic and Social Affairs, Τμήμα Οικονομικών και Κοινωνικών Υποθέσεων των Ηνωμένων Εθνών) και UNFPA (United Nations Population Fund – Ταμείο Των Ηνωμένων Εθνών για τον Πληθυσμό), με στόχο να βελτιωθεί η εμπειρία της καθημερινότητας των μεγαλύτερων ανθρώπων, να εξαλειφθούν τα στερεότυπα και να μπουν οι βάσεις για έναν κόσμο με ισότιμο χώρο για τους ανθρώπους όλων των ηλικιών.

Οι στρατηγικές για την καταπολέμησή του είναι :
    Η Διαμόρφωση και Ενδυνάμωση Πολιτικών και Νόμων για την αντιμετώπιση των διακρίσεων και ανισότητων που σχετίζονται με την ηλικία, και την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
    Η ένταξη εκπαιδευτικών προγραμμάτων και παρεμβάσεων σε όλες τις εκπαιδευτικές βαθμίδες, που στόχο θα έχουν να ενισχύσουν την ενσυναίσθηση και την κατανόηση σχετικά με τα στάδια της ζωής, αλλά και να καταρρίψουν αρνητικές αντιλήψεις σχετικά με τις διαφορετικές και ειδικά τις μεγαλύτερες ηλικίες.
    Η Υλοποίηση Διαγενεακών Παρεμβάσεων, που καλλιεργούν την αλληλεπίδραση και σύνδεση μεταξύ διαφορετικών γενεών και μπορούν να συμβάλουν στην αμοιβαία κατανόηση και συνεργασία τους.

Ο ηλικιακός Ρατσισμός μπορεί να εξαληφθεί. Είναι στο χέρι όλων μας να συμβάλουμε στη διαμόρφωση ενός Κόσμου που έχει Ισότιμο Χώρο για όλους.

Ηλικιακός Ρατσισμός: Το ξέρατε ότι:

• Παγκοσμίως, 1 στους 2 ανθρώπους είναι ρατσιστές, ως προς τους μεγαλύτερους ηλικιακά ανθρώπους.
• Στην Ευρώπη, 1 στους 3 νέους και μεγαλύτερους ηλικιακά ανθρώπους, αναφέρουν ότι έχουν γίνει στόχος ηλικιακού ρατσισμού.
• Οι γυναίκες έχουν υψηλότερη πιθανότητα να γίνουν στόχος ηλικιακιακού ρατσισμού.
• Στην Ευρώπη ο ηλικιακός ρατσισμός, είναι πιο δυνατός από το φυλετικό ρατσισμό και το σεξισμό.
• Ο ηλικιακός ρατσισμός αρχίζει να παίρνει μορφή ήδη από την παιδική ηλικία και ενδυναμώνεται με την πάροδο των χρόνων. Τα μηνύματα, τα στερεότυπα και οι προκαταλήψεις της κοινωνίας περνούν στα παιδιά και διαμορφώνουν τον τρόπο που αντιλαμβάνονται, σκέφτονται και, σταδιακά, συμπεριφέρονται.
• Ο ηλικιακός ρατσισμος έχει εκτεταμένες επιπτώσεις σε όλες τις πτυχές της υγείας και της ζωής μας, γενικότερα. Ειδικά στους μεγαλύτερους ανθρώπους, σχετίζεται με μείωση του προσδόκιμου ζωής και μπορεί να τους οδηγήσει στην απόσυρση, την απομόνωση. Μπορεί να προκαλέσει έκπτωση, τόσο στη σωματική, όσο και την ψυχική τους υγεία, και τελικά στην ποιότητα ζωής τους.

Το πώς οραματιζόμαστε / σκεφτόμαστε τον εαυτό μας στη μεγαλύτερη ηλικία, θα έχει επίπτωση στην υγεία και την ποιότητα ζωής μας όταν θα μεγαλώσουμε.

πηγή

Είμαστε ενήλικες, ας μην πληγώνουμε τους γονείς μας

Οι περισσότεροι άνθρωποι αγαπούν, εκτιμούν και σέβονται τους γονείς τους.

Το πρόβλημα είναι ότι αυτή η αγάπη, όσο τα χρόνια περνούν, θεωρείται δεδομένη.

Οι ενήλικες μπορούν να γίνουν πολύ σκληροί με τους γονείς τους, χωρίς καν να το αντιλαμβάνονται.

 

Όσο οι γονείς μας μεγαλώνουν, οι φυσικές τους ανάγκες αλλάζουν, αλλά η ανάγκη τους για αγάπη και στοργή μεγαλώνει. Ας μην ξεχνάμε τα γενέθλιά τους. Ας μην βαρυγκομούμε με την ιστορία που για σαρακοστή φορά ακούμε. Ας μην τους μαλώνουμε που δεν προσέχουν και πάλι κρύωσαν. Ας τους δώσουμε κανένα φιλί παραπάνω, κι ας μεγαλώσαμε…

Πώς πληγώνουμε τους γονείς μας

Δεν τους παίρνουμε συχνά τηλέφωνο
Ο χρόνος τρέχει και μας προσπερνά κι εμείς τον κυνηγάμε. Συχνά, συνειδητοποιεί κανείς ότι έχουν περάσει δυο, τρεις εβδομάδες απ’ την τελευταία φορά που πήρε τηλέφωνο τον μπαμπά ή τη μαμά του. Η πιο κοινή σκέψη είναι «Εντάξει. Όποτε θέλουν μπορούν να με πάρουν εκείνοι». Σίγουρα μπορούν, αλλά έχετε σκεφτεί ότι αποτελεί συναισθηματική ανάγκη για τους γονείς μας που γερνούν, να επικοινωνούμε εμείς μαζί τους;
Δεν ξέρουν το πρόγραμμά των παιδιών σας, δεν θέλουν να διακόψουν κάτι σημαντικό, δεν θέλουν να σας φορτώσουν με τα προβλήματά τους, δεν θέλουν να «ζητιανέψουν» το ενδιαφέρον σας. Θέλουν, όμως, να νοιάζεστε γι’ αυτούς. Να νοιάζεστε και να το δείχνετε, με μικρές, καθημερινές κινήσεις αγάπης. Πάρτε τηλέφωνο τους γονείς σας. Μοιραστείτε ένα καλό νέο μαζί τους, ακούστε τις συμβουλές τους (αυτές που είναι πάντα ίδιες και λέγονται με τον ακριβώς ίδιο τρόπο). Είναι ένας πολύ εύκολος τρόπος να τους δώσετε λίγη χαρά.

Ξεχνάμε τα γενέθλιά τους
Ποιος δεν θέλει να τον θυμούνται οι αγαπημένοι του άνθρωποι στα γενέθλιά του; Οι γονείς σας, χρειάζονται την προσοχή σας αυτή την ξεχωριστή για εκείνους ημέρα. Δεν είναι απαραίτητο να οργανώσετε κάποιο αλησμόνητο πάρτι-έκπληξη, ούτε να τους προσφέρετε το ακριβότερο και σπανιότερο δώρο όλων των εποχών. Μια όμορφη κάρτα, δυο ζεστά λόγια και μια τρυφερή αγκαλιά αρκούν για να τους κάνουν χαρούμενους.
Διαβεβαιώστε τους γονείς σας ότι τους θυμάστε και τους σκέφτεστε. Οι άνθρωποι όσο μεγαλώνουν, νιώθουν ότι βρίσκονται στο περιθώριο των γεγονότων και της ζωής των αγαπημένων τους. Μην επιτρέψετε στον εαυτό σας να κάνει τους γονείς του να νιώθουν παραγκωνισμένοι και μόνοι.

Τους ζητάμε λεφτά
Οι άνθρωποι που παίρνουν τηλέφωνο τους γονείς τους μόνο όταν θέλουν να τους ζητήσουν λεφτά, υπάρχουν και ζουν ανάμεσά μας. Οι γονείς δεν πρέπει να γίνονται αποδέκτες των οικονομικών προβλημάτων των ενήλικων παιδιών τους. Μπορεί τα προβλήματα να είναι μεγάλα και άλυτα και μοναδική διέξοδος της νέας οικογένειας να είναι η ενίσχυση από τους γονείς –και, αυτό, είναι μια στο τόσο, φυσικό. Η οικονομική «αφαίμαξη» των ηλικιωμένων ανθρώπων είναι, όμως, στάση ζωής απορριπτέα.
Όσο μεγαλώνουν οι άνθρωποι, μεγαλώνει και η ανάγκη τους για ασφάλεια. Χρειάζονται οικονομικές δικλείδες ασφαλείας, που θα τους εγγυηθούν ομαλά γηρατειά, με γαλήνη και αυτάρκεια. Δεν είναι δίκαιο οι οικονομίες μια ζωής να γίνονται λεφτά «δανεικά κι αγύριστα».

Δεν τους βοηθάμε όταν το χρειάζονται
Ίσως είπατε και ξαναείπατε στη μαμά σας «Πάρε με τηλέφωνο για ό,τι χρειαστείς!». Κι όμως εκείνη δεν σας πήρε ποτέ για να σας ζητήσει κάτι. Πιθανότατα, διστάζει να σας απασχολήσει με τα προβλήματά της ή δεν είναι σίγουρη για τον αυθορμητισμό και την ειλικρίνειά σας.
Πάρτε πρωτοβουλίες και κάντε προτάσεις. Ρίξτε μια ματιά στο σπίτι των γονιών σας, αφιερώστε λίγο χρόνο και σκεφτείτε τη ζωή και τις ανάγκες τους. Σίγουρα θα μπορέσετε να σκεφτείτε κάτι που χρειάζονται ή κάτι που θα διευκόλυνε τη ζωή τους ή, ακόμη, κάτι που θα τους έκανε να χαμογελάσουν.

Δεν τους καλούμε στις οικογενειακές συγκεντρώσεις
Δεν χρειάζεται να καλείτε τους γονείς σας σε κάθε συνάθροιση που οργανώνετε στο σπίτι σας. Όταν πρόκειται όμως για events σημαντικά, απ’ αυτά που στο σπίτι μας έρχονται όλοι οι φίλοι και οι γείτονες, το να λείπουν οι γονείς μας επειδή η ηλικία τους δεν ταιριάζει στο σκηνικό της γιορτής μας είναι άδικο.
Αφήστε τους γονείς να λάβουν μέρος στα παιδικά πάρτι των παιδιών, στα χριστουγεννιάτικα ρεβεγιόν και στις βραδιές των εκλογικών αναμετρήσεων. Επιτρέψτε τους να έχουν μια θέση στην κοινωνική σας ζωή – δεν το έχουν απλά ανάγκη, το έχουν κερδίσει με τις αμέτρητες ώρες φροντίδας που σας χάρισαν.

Οι ρόλοι, τελικά, αντιστρέφονται (;)
Συνήθως, μεγαλώνοντας, μεγαλώνει κι η απόστασή μας απ’ τους γεννήτορές μας. Κάποτε, τρυπώναμε στο κρεβάτι τους τα πρωινά για αγκαλιές, κλαίγαμε στην αγκαλιά τους και μας έφτιαχναν το αγαπημένο μας φαγητό όταν ήμασταν άρρωστοι.

Τώρα, που είναι κάπως γερασμένοι, πιο μόνοι, πιο σκυφτοί και πιο ευσυγκίνητοι, μήπως είναι η δική μας σειρά να τους πούμε: “Να σου δώσω ένα φιλάκι, να περάσει;”

www.mama365.gr
enallaktikidrasi