Οι γυναίκες της Νέας Βύσσας και των χωριών του βορείου Έβρου από τη
μέρα που γεννιούνται μαθαίνουν να «κρατούν Θερμοπύλες». Πριν από ένα
μήνα όταν έγινε και η πρώτη ενορχηστρωμένη επίθεση των Τούρκων με
μπροστάρηδες μετανάστες και πρόσφυγες μαζί με τους άντρες και τα παιδιά
τους στάθηκαν με σθένος και οργάνωσαν τις αντιστάσεις τους σε όλα τα
επίπεδα. Συνέδραμαν όπου μπορούσαν τις δυνάμεις της Αστυνομίας και του
Στρατού προσέφεραν εθελοντικά όπου υπήρχε ανάγκη και όπου παρατηρήθηκαν
ελλείψεις.
Από το ρεκόρ Γκίνες στις μάσκες
«Ολα ξεκίνησαν μετά από ιδέα της συμπολίτισσας και φίλης Δήμητρας Τζορίδου και μελος του ΔΣ του συλλόγου μας η οποία έχει μπει και στο βιβλίο Γκίνες για τη μεγαλύτερη πλεξούδα σκόρδου. Μου είπε πως θα φτιάξει ιατρικές μάσκες για την οικογένεια της. Μάσκες χρειάζονται όλοι αυτή την εποχή. Τα Κέντρα Υγείας του Έβρου και οι άνθρωποι που μας φυλάνε εδώ νύχτα μέρα. Ολες οι γυναίκες έδειξαν ενδιαφέρον και ξεκινήσαμε από τη Νέα Βύσσα. Ακολούθησαν οι γυναίκες από Καβύλη και σήμερα και αύριο θα έχουμε παραγωγή από τα χωριά Στέρνα και Ρύζια».
«Χασέδες από τα προικιά των γιαγιάδων μας»
Το πιο συγκινητικό είναι πως τα υλικά που οι ακρίτισες φτιάχνουν τις μάσκες προέρχονται από τα προικιά τους που είχαν για χρόνια στα σεντούκια τους από τις προγιαγιάδες τους. Είναι τα δικά μας προικιά και τα προικιά των γιαγιάδων μας. Είναι τα σεντόνια και τις μαξιλαροθήκες από ύφασμα χασέ. Ο χασές είναι άσπρο, βαμβακερό ύφασμα από αρκετά χοντρό νήμα που ράβονταν στο παρελθόν οι μαξιλαροθήκες και τα σεντόνια. Είναι δροσερό, πλένεται και σιδερώνεται εύκολα. «Κάποτε μετρούσαν τα προικιά από τους χασέδες. Οσο πιο πολλούς χασέδες είχε η νύφη τόσο πιο μεγάλη προίκα είχε. Από χασέ είναι και οι μαντίλες που φορούσαν οι θρακιώτισσες στις παραδοσιακές φορεσιές αλλά και οι μαντίλες για καθημερινή χρήση στα χωράφια. Για μας αυτά τα υλικά αυτά έχουν μεγάλη συναισθηματική αξία αλλά αυτό που προέχει είναι να τώρα είναι να πετύχουμε το σκοπό μας και αισθανόμαστε περήφανες για αυτό».
Διπλής όψεως
Οι εθελόντριες μοδίστρες από τη Νέα Βύσσα είναι οι κυρίες Τασούλα, Χρυσή, Κυριακή, Δήμητρα, Μαρία και η κυρία Ζωή που το ethnos.gr είχε βρει να εργάζεται και στα χωράφια πλάι στον φράχτη των συνόρων. Από το χωριό Στέρνα είναι τρεις μοδίστρες, από τα Ρύζια τρεις και από τη Καβύλη δύο μοδίστρες.
«Ολες γνωριζόμαστε μεταξύ μας και είμαστε μέλη του συλλόγου. Κάθε μέρα μία μοδίστρα μπορεί να φτιάξει 25 μάσκες. Χρειάζεται πολύ δουλειά για να φτιαχτεί μία μάσκα. Εξ ολοκλήρου είναι χειροποίητη. Είναι διπλής όψεως, στο ενδιάμεσο έχει γάζα, υπάρχουν οι σούρες, τα λάστιχα για τα αφτιά και ένα πολύ λεπτό σιδεράκι στο πάνω μέρος. Μπορεί να πλυθεί, να απολυμανθεί και να χρησιμοποιηθεί πολλές φορές. Οι νεότεροι πρέπει να ξέρουν πως στο παρελθόν που δεν υπήρχαν μάσκες μίας χρήσης οι μάσκες ήταν χειροποίητες όπως αυτές που φτιάχνουμε».
«Οι αθάνατες μάσκες»
Ο στόχος των γυναικών του βορείου Εβρου είναι να φτιάξουν περίπου 600 μάσκες και την Παρασκευή να τις παραδώσουν στον στρατό και στο νοσοκομείο Διδυμοτείχου. Αν χρειαστεί μάλιστα είναι διατεθειμένες να κάνουν και μόνιμη παραγωγή αφού πολλοί από Ελλάδα και το εξωτερικό τους ζητούν χειροποίητες «αθάνατες» μάσκες: «Την Παρασκευή θα παραδώσουμε ότι φτιάξαμε αλλά δεν θα σταματήσουμε εδώ. Θα συνεχίσουμε την εθελοντική προσφορά μας. Οι μάσκες αυτές κατά κάποιο τρόπο θα έχουν και συλλεκτική αξία. Εκτός του ότι είναι χειροποίητες, θα έχουν μεγάλη διάρκεια ζωής και θα μας θυμίζει αυτές τις δύο μεγάλες δοκιμασίες που περνάμε εδώ στον Έβρο και αναφέρομαι στον κορονοϊό και στην κρίση στα σύνορα μας».
«Μας ξέχασαν πάλι, έχουμε δύο πολέμους»
Η Φανή Μπαχαρίδου με την ευκαιρία της επικοινωνίας μας εξέφρασε και ένα μεγάλο παράπονο εκφράζοντας το σύνολο της τοπικής κοινωνίας του βορείου Έβρου: «Τις τελευταίες ημέρες νιώθουμε πως πάλι μας εγκατέλειψαν τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης των Αθηνών. Καταλαβαίνω πως όλοι έπεσαν πάνω στο πρόβλημα του κορωνοϊού για να προστατεύσουν την κοινωνία μας αλλά να ξέρετε πως εδώ στον Εβρο έχουμε δύο πολέμους. Έχουμε τον κορωνοϊό και το ζήτημα με τους Τούρκους που όχι μόνο δε λύθηκε αλλά κάθε μέρα μεγαλώνει.Την Κυριακή το βράδυ γινόταν πόλεμος. Ακούγαμε φωνές και ουρλιαχτά, πετούσαν όλο το βράδυ δακρυγόνα. Το σπίτι μου είναι 800 μέτρα από τον φράχτη. Δεν κοιμήθηκε κανείς μας. Όχι πως φοβόμαστε. Είμαστε αποφασισμένοι να πεθάνουμε για τα σύνορα μας. Όμως δεν πιστεύουμε πως αυτοί που βρίσκονται στις Καστανιές είναι πρόσφυγες και μετανάστες. Θέλουμε όμως μία συμπαράσταση και προβολή των όσων συμβαίνουν εδώ. Αισθανόμαστε πάλι μόνοι μας».
«Οι προσφορές τους πιάνουν τόπο»
Η πρόεδρος του συλλόγου γυναικών αναφέρθηκε και στη συγκινητική προσφορά απανταχού των Ελλήνων, φορέων, συλλόγων αλλά και απλών πολιτών που καθημερινά στέλνουν δέματα με αγαθά. Ιδιαίτερη μνεία έκανε για το Δήμο Αλίμου: «Θέλω να ευχαριστήσω όλο τον κόσμο για τις προσφορές του. Η κυβέρνηση έχει προβλέψει να μην λείπει τίποτα από τα Σώματα Ασφαλείας αλλά κάθε προσφορά είναι καλοδεχούμενη και βοηθάει το μηχανισμό υποστήριξης. Θέλω να ευχαριστήσω ιδιαίτερα. Μας έστειλαν ένα φορτηγό πράγματα. Από γάζες και ξηρούς καρπούς μέχρι φακούς και ιατρικό υλικό μέρος του οποίου θα το παραδώσουμε στο κλιμάκιο του Ερυθρού Σταυρού που βρίσκονται στις Καστανιές. Θέλω να τους ευχαριστήσω και θέλω να ξέρουν πως οι προσφορές τους πιάνουν τόπο και επικουρικά βοηθούν τους ανθρώπους που μάχονται για να έχουμε την ασφάλεια μας».
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου